"Vision of A New Culture"
The Great Learning

DEUTSCH

ENGLISH

In anticipation of the English translation, see
"The Great Learning"
(a summary with the same name as the entire project)

"De hoogste prioriteit van genezing is die van de samenleving; de middelste die van de mens en de laagste die van de ziekte".

Uit de Klassieken van de Gele Keizer,
China 2000 BCE

Welkom op onze TRANSFORMATIE site. Het is een essay in de lange traditie van spiritueel-politieke filosofie  - waarbij het zwaartepunt ligt op de ideeën van Johannes Althusius (1557-1638) - met de bedoeling een constructieve visie te presenteren, die kan bijdragen tot de meningsvorming over een toekomstige maatschappij. Haar centrale stelling is de noodzaak van verdere demokratisering van de samenleving tegen het licht van desintegratie en crisis. Om het "urgente karakter" van individuele en maatschappellijke transformatie te benadrukken is gekozen voor "pamfletstijl".

EuroVisie
TRANSFORMATIE
MANIFEST
VOOR DE 21e EEUW 1)
Op zoek naar een Natuurlijke Socio-Politieke Orde. Het opnieuw
definieren van de plaats van de mens in de gemeenschap,
van de gemeenschap in de staat (EU) en
van de staat in de kosmos.

Deel 1

"Ik ben nu op een punt gekomen, dat ik kort kan aangeven, waaruit het wezen van de crisis van onze tijd bestaat. Het gaat om de relatie tussen het individu en de maatschappij. De mens is zich van zijn afhankelijkheid van de maatschappij meer dan ooit bewust geworden. Maar hij/zij beleeft deze afhankelijkheid niet als iets positiefs, als een organische binding, als een beschermende kracht, maar veeleer als een bedreiging van zijn natuurlijke rechten, ja zelfs van zijn economische existentie. Bovendien is zijn positie in de maatschappij van dien aard, dat de in hem aanwezige egoistische neigingen voortdurend worden gestimuleerd, terwijl zijn sociale drijfveren, die van natuur uit zwakker ontwikkeld zijn, steeds verder ontaarden. Alle mensen, welke hun positie in de maatschappij ook is, lijden onder dit degeneratieproces. Onbewust van hun eigen egoisme, voelen zij zich onzeker, vereenzaamd en van hun kinderlijke, simpele en ongecompliceerde levensvreugde beroofd. De mens kan echter in zijn zo korte en onzekere leven alleen dan een zin vinden, wanneer hij/zij zich dienstbaar maakt aan de samenleving".

Albert Einstein

"Dit samengaan van een immens militair establishment en een grote wapenindustrie is nieuw in de amerikaanse geschiedenis. De gezamenlijke invloed - economisch, politiek, ja zelfs spiritueel - wordt in iedere stad, iedere staatsinstelling, ieder bureau van de federale regering gevoeld. We erkennen de inherente noodzaak van deze ontwikkeling. Toch moeten wij haar ernstige implicaties niet onderschatten. Onze arbeid, hulpbronnen en eigendommen zijn er alle bij betrokken; evenals de structuur van onze maatschappij. In de departementen van de regering moeten we waakzaam zijn tegen het verkrijgen van ongewenste invloed, doelbewust of niet, door het militair-industrieel complex. Het gevaar van een rampzalige toename van misplaatste macht bestaat en zal zich verder ontwikkelen".

President Eisenhower

"Alleen een hele grote, op decentralisering en zelfhulp gerichte volksbeweging zou de huidige trend van staatstotalitarisme kunnen tegenhouden".

  Aldous Huxley

1. Wij komen naar voren vanuit een diepe bezorgdheid over het huidige materialisme, het individualisme, het egoisme, de leegheid, de hardheid en de liefdeloosheid van onze maatschappij 2). De cultuur heeft zich afgekeerd van zijn Bron, dat wat overblijft is een zielloze hoop ellende, een troosteloze vlakte waarin niets meer wil groeien, een gebied voortdurend geteisterd door rampen. Zij lijkt op een schip - stuurloos - overgeleverd aan de willekeur van de golven. Wij leven in een maatschappij, die tot een nietszeggende leegte verworden is - die zijn substantie en veerkracht verloren heeft - niet meer in staat tot werkelijke vernieuwing. De symptomen - afbraak, chaos, willekeur, manipulatie, grof eigenbelang, uitbuiting, vulgariteit, corruptheid, intolerantie, onveiligheid, misdadigheid, rechte- en machteloosheid - worden in toenemende mate zichtbaar op alle niveau's van de samenleving. Op vitale uitdagingen, zoals integriteit, humaniteit en rechtvaardigheid, ja zelfs op kwesties als het overleven, wordt geen adequaat antwoord meer gegeven. De maatschappij is als een trein die met volle vaart op de afgrond afstevent.

1) Zoals in de tijd der Reformatie (de late Middeleeuwen), ervaren wij hedentendage het begin van een wereldwijde ommekeer. Dit wordt door ons Transformatie genoemd. Kort samengevat houdt dit in het je losmaken van de identificatie met je oude ik  - het ontwaken - om je vervolgens met je nieuwe ik in "Hemel, aarde en de (nieuwe) gemeenschap" in te voegen.

2) Vanwege het feit, dat ons continent op dit moment in een proces van wording is, is ons programma op Europa toegesneden. Onze uitgangspunten - spiritueel/cultureel/uni/federalistisch - zijn echter universeel c.q. reflecteren een wereldwijde ontwikkeling. Zij zijn een belangrijke stap op weg naar een wereldorde van vrede en gerechtigheid.

Demokratie is een politiek systeem in ontwikkeling

2. Wij zien de oorzaken van het verval zowel spiritueel, cultureel, sociaal, politiek en economisch. De oorsprong ligt in de vervreemding van onze existentiële wortels. Wij zijn het contact met de werkelijkheid: ons diepste Zelf, ons beste ik, onze vitale emoties, ons lichaam en de natuur verloren. Het gevolg is teruggeworpen zijn op en verslaafd zijn aan ons ego. Gedesorienteerd als wij zijn hebben we onze ziel aan de heersende belangen verkocht. Bij gebrek aan ware vervulling - Zijn - overcompenseert het ego zijn gebrek in ophopingen - hebben - van allerlei aard. Zo verstoort het de "wet van het universum", de voortdurende balans tussen afbraak en opbouw, tussen sterven en wedergeboorte. Het leven komt voort uit de Leegte, het Grote Vacuum - de Bodemloze Diepte van het bestaan - en keert er voortdurend in terug 1). Zowel de natuur als de cultuur volgen daarin dezelfde wetmatigheid, die van geboorte, groei, bloei, bestendigheid, verval, dood en wedergeboorte. Wanneer wij deze wet respecteren, ontplooit het leven zich optimaal. Echter, het te lang vasthouden aan bepaalde uitgangspunten, principes en praktijken heeft ophoping op alle mogelijke gebieden ten gevolge. Ophopingen die het "natuurlijk evenwicht" verstoren 2). De materiële ophoping van vandaag is daar een voorbeeld van. Deze is zó extreem, dat zelfs ons fysieke voortbestaan in het geding is. Beide, de Leegte zowel als de aarde tolereren echter geen ophopingen. Wat wij willen vasthouden, wordt vroeger of later "van hogerhand" (met geweld) afgebroken. Intelligentie is het "verstaan van de tekenen des tijds" en je ernaar te richten. Wat wij zien is het einde van een tijdperk van onwetendheid, zelfzucht en sociale onrechtvaardigheid. Alles brokkelt af - waarden, normen, zekerheden - innerlijk en uiterlijk. Je hebt dan twee keuzen: vastklampen aan het oude c.q. in de ontreddering mee ten onder te gaan of vrijwillig "te sterven" - het oude in jezelf op te ruimen - om opnieuw geboren te kunnen worden. Meewerken met het kosmische proces, is waar het om gaat. Onze weigering dit te doen - vrijwillig te sterven - is de oorzaak van het lijden. De prijs die we betalen zijn o.a. zinloosheid, eenzaamheid, frustratie, ongeluk, depressie, stress en burn-out, angst, agressie en geweld.

1) De Leegte of het Vacuum wordt ook "Kosmische Baarmoeder" of "Grote Moeder" genoemd. Het (grote) nieuws is, dat "Zij" en niet "God" de Uiteindelijke Werkelijkheid blijkt te zijn. Zie: www.motherworship.com Het "Eeuwig-Vrouwelijke" is de onderstroom van de cultuur in het algemeen en van Europa in het bijzonder. Het gaat terug tot de Zwarte Oermoeder van Afrika. Vervolgens lopen de links via de Moeder ("Venus") van Willendorf, de Oermoeder van Çatal Hoyük, de Grote Moeder Cybele ("Magna Mater") van het Romeinse Rijk (naast Isis, de Egyptische), Haar "afgeleiden" zoals bijvoorbeeld Artemis en Aphrodite naar de Godin Europa. Europa is dus genoemd naar een Godin! Dit "Oermoederfundament" was de inspiratiebron voor de middeleeuwse Hoofse Cultuur met zijn vrouwenverering en de cultus van de Zwarte Madonna c.q. de Mariacultus in het algemeen. De (patriarchale) reactie kwam in de vorm van de heksenvervolgingen, een klap die Europa nog maar nauwelijks te boven is. Tegen deze achtergrond zal het niet verbazen, dat wij voorstander zijn van een Europa, dat weer aanknoopt bij zijn eigen wortels, gegrondvest op een "vrouwelijk" (holistisch) wereldbeeld, een waarin waarden als inclusiviteit, verbondenheid, duurzaamheid, rechtvaardigheid etc. centraal staan. Zie de Oermoeder foto-galerie. 

Het Eeuwig-Vrouwelijke als het fundament van onze cultuur

1) Het draagvlak van Europa is het Eeuwig-Vrouwelijke. Er is een continuiteit van de alleroudste pre-historie tot onze post-moderne tijd. Een wel heel recent "symptoom" daarvan is de afwijzing van de Europese Grondwet. Daar hebben mensen massaal het technokratische (patriarchale!) Europa een halt toegeroepen ten gunste van een EU waarin het sociaal-culturele de prioriteit heeft. Het argument van de bureaucraten dat we "met de VS en Azië (economisch/militair) concurreren moeten anders gaat Europa ten onder", heeft onvoldoende gewicht in de schaal gelegd. Waarom? Omdat Fransen en Nederlanders het meer dan zat zijn om aan de leiband van de economie te blijven lopen. Het afschudden van deze tirannie, waardoor het menselijke, de spiritualiteit, de cultuur en de natuur steeds meer naar de periferie gedrongen werd (wordt), daar ging het bij de nee-stemmers om. Dit is niet gebaseerd op "angst", zoals de politici ons willen doen geloven. Integendeel. De mensen hebben heel goed in de gaten waar het om draait. Het is de keuze tussen technokratie c.q. kapitalisme en humaniteit. Mensen willen geen slaven van de economie worden. Temeer, nu overduidelijk blijkt hoe deze economie de basiswaarden van het menselijk bestaan ondermijnt, je vernietigt. Onze nee-stem is een impuls voor een nieuwe richting in Europa, met als prioriteit een spiritueel/humane/ ecologische samenleving. Laat de anderen zich maar kapot concurreren "in het op de markt brengen van het 27e merk watercooker"**. Wij Europeanen hebben echter allemaal al een watercooker. Laat onze bijdrage daarentegen de veiligheid, de samenwerking, de duurzaamheid en de voorspoed in de wereld zijn. Onze stelling is dit: Voor de zo dringende integratie van de samenleving is een "vrouwelijk" (holistisch) wereldbeeld onontbeerlijk.      

* Zie ook "Mother & Sons
** Zoals ik recentelijk in een Duits warenhuis op de plank heb zien staan.  

2) Hebzucht, ophoping en uitbuiting ("kapitalisme") zijn verantwoordelijk voor de desintegratie van de samenleving op alle niveau's. Vanuit politiek standpunt zou het dus bestreden moeten worden. In het licht van de spiritualiteit dient de afbraak (van het oude) echter de wedergeboorte van een nieuwe cultuur. Zolang de mensen zich echter nog aan het oude vastklampen, komt er niets werkelijks op gang. Pas als de mensheid door een pijnlijke fase gaat, ja deze aan den lijve ondervindt, dan pas kijkt het uit naar een nieuwe samenleving.

Een ego, dat van de Bron is afgesneden,
regenereert niet meer

3. Meer in het bijzonder spitst het cultuurconflict zich toe op de tegenstelling tussen "vooruitgang" en traditie. Wat het eerste betreft is het goed te beseffen, dat "vooruitgang" uitsluitend slaat op de technologie. Op sociaal-cultureel gebied is er helemaal geen vooruitgang. Integendeel, de vorige eeuw was de meest inhumane tijdsperiode ooit. Hetgeen niet veel goeds voorspelt voor de toekomst. "Vooruitgang" komt voort uit het onvermogen van het ik (ego) rust te vinden in het Zelf. Alleen door zich voortdurend in te passen ontstaat balans. Omdat wij hierin onwetend zijn, heeft het ik geen andere keus, dan zich steeds verder op te blazen. Het is de toestand van permanente rusteloosheid. Bij afwezigheid van een Midden, raken wij steeds verder aan de periferie van het bestaan. Als overcompensatie voor het gemis aan werkelijke vervulling, wordt ons leven gedomineerd door surrogaatgedrag. "Hebben is het onvermogen tot Zijn". Omdat "hebben" nooit echt werkelijk bevredigt, hebben wij steeds meer en meer en meer nodig. Het is de motor achter materialisme, expansie en exploitatie. Dit wordt gekenmerkt door de verstrengelde belangen van wetenschap, technologie en kapitalisme (prof.dr.E.Vermeersch). Wetenschap vindt uit, de technologie maakt het toepasbaar en het kapitalisme verdient er aan. Waarbij in de laatste decennia ook bijvoorbeeld de media en de staat aan toe te voegen zijn. Dit geheel - het WTKMS-complex - domineert ons gehele leven, zonder dat wij er invloed op uit kunnen oefenen. Zijn "groei" gaat echter ten koste van het geheel. Het is daarom te vergelijken met een kankergezwel. Het cynische is nu, dat de WTKMS-krachten er doelbewust op uit zijn de heelheid van het bestaan steeds verder te ondermijnen. Immers, om zijn producten te kunnen blijven afzetten moet de hele wereld "één grote markt" worden, waarbij alles ondergeschikt moet worden gemaakt aan de belangen van de (Westerse) economie. Alles wat daarbij in de weg staat - locale waardesystemen, niet-westerse tradities, religieuze gemeenschappen, sociale samenhang, de natuur - moet worden opgeruimd. Het doel is de globale gelijkschakeling van alle volkeren.

Ons antwoord op de crisis is
een versterking van de demokratie       

4. Het systeem gaat daarbij niets ontziend te werk. Reeds vanaf de geboorte wordt het kind ingepast. Doel is het geschikt te maken voor de eendimensionaliteit van de consumptiemaatschappij. Om in je basisbehoeften te kunnen voorzien, moet je je vaak diep in de schulden steken (opleiding, huis, auto, verzekeringen etc.), waardoor je je - vaak voor het leven - verplicht1). Hierdoor houdt het systeem zijn greep op de mensen. Hetgeen een soort moderne slavernij is. Ook de scholen zijn tegenwoordig gewillige dienaren van de "markteconomie" geworden, terwijl het overschot op de "arbeidsmarkt" moedwillig gecreëerd wordt, dit om zich te kunnen verzekeren van goedkope arbeidskrachten. De negatieve uitwerkingen van de "rat-race" als de werkeloosheid en de massale toeloop op de ziektewet, worden op de koop toegenomen. Op geen enkele manier mogen de oorzaken hiervan - het systeem-zelf als ziektemakende oorzaak - aan het daglicht komen. Slogans als "vrijheid", "verandering", "flexibiliteit", "vooruitgang", "vernieuwing" tot en met "jezelf-zijn" hebben geen ander doel, dan de mens steeds verder te ontwortelen. De kernvraag is: verandering waartoe? Voortdurende "verandering" - losgeslagenheid - is een instrument van het WTKMS-complex om de mens zó wanhopig te maken, dat hij zich willoos inlevert. De vervreemding, het individualisme, het materialisme, de eenzaamheid, de zinloosheid en de angst zijn er de symptomen van. Hoe wanhopiger iemand zich voelt (door verlies van spirituele-religieuze-sociale-culturele-ecologische context), des te gewilliger men zich in de verslaving laat trekken. Hoe gefragmenteerder de samenleving, des te meer profijt er uit te halen is. Big business breekt doelbewust en stelselmatig alle vormen van saamhorigheid af. Aan een gezin/groep van vijf leden verkoop je immers één microwave, sofa, koelkast, huis of auto; vijf singles zijn daarentegen goed voor het vijfvoudige: tel uit je winst! Zo worden de mensen steeds verder uit elkaar gedreven. Dat dit consequenties heeft voor de gemeenschap zal duidelijk zijn 2). Alles ontwikkelt zich op angstaanjagende wijze in de richting van een totale maatschappelijke burn-out. 

1) Wij zijn daarom voorstander van een systeem, waarin de mens nog slechts een halve dag per dag voor zichzelf werkt, terwijl hij/zij zich de andere helft van de dag als vrijwilliger(ster) inzet voor de gemeenschap. Voor het laatste krijgt een ieder zonder uitzondering een basisinkomen uitbetaald, genoeg om de basiskosten te kunnen dekken. Die basiskosten: huis, levensonderhoud, opleiding, gezondheidszorg, transport etc. worden aan de nieuwe verhoudingen aangepast dwz zullen daardoor overeenkomstig dalen.

2) Wij beschouwen het oppervlakkig-demokratisch parlementaire stelsel en de hierarchische staat ("skelet zonder lichaam") aangezien deze niet steunen op de eigen soevereiniteit c.q. zelfbeschikkingsrecht van de gemeenschap op al haar niveau's - individu, gezin, groep, straat, wijk, gemeente, provincie, regio en Rijk - als belangrijke aanvullende oorzaak voor de verdere desintegratie van de maatschappij.

De demokratie staat nog maar in zijn kinderschoenen

5. Is de richting ooit verkeerd gekozen, dan kun je lopen wat je wilt, maar zul je je doel nooit bereiken. Is je huis gebouwd op een krakend fundament, dan kun je al je verdiepingen renoveren, desondanks zal je huis vroeger of later instorten. Dit is de situatie waarin wij ons hedentendage bevinden. Daarbij geeft de medische praktijk aan, dat mensen alleen dan bereid zijn te veranderen, respectievelijk hun ongezonde leefstijl opgeven, wanneer niets meer helpt en je geen kant meer op kunt. Daarom laat de TRANSFORMATIE een oproep uitgaan naar de besten onder ons - degenen, die het water reeds aan de keel hebben staan - om de identificatie met het bestaande los te laten, terwille van de zo noodzakelijke innerlijke en uiterlijke vernieuwing. Het is (nog) geen oproep tot politiek activisme - daarvoor is de tijd nog niet rijp (?) - maar een uitnodiging tot persoonlijke ommekeer, het afkicken van je zelfverslaving om zo weer contact te krijgen met de Bron. Dit afkicken is de "Donkere Nacht van de Ziel", de moed om het bekende los te laten terwille van de "Belofte". Dat dit buitengewoon belangrijk is, zal duidelijk zijn, want alleen een nieuwe mens zal in staat zijn de nieuwe samenleving te initieren, op te bouwen en te dragen. Het is een proces in drie stappen: van terugtreden (inkeer) en loslaten van het bestaande, dan verwerkelijking van het Zijn (resp. opgaan in de Eenheid) om vervolgens terug te komen in de wereld, teneinde je "verworvenheden" te delen met anderen.

Het hebben inpassen in het Zijn

6. Het lijkt wellicht, dat wij door dit te stellen de "wereld" aan zijn lot overlaten. Niets is minder waar. Uitsluitend vanuit het inzicht dat ieder mens zijn leerproces nodig heeft om tot daadwerkelijke verandering te komen, doen wij niets om het "leed" - inherent aan de identificatie met het bestaande - te verzachten. Ingrijpen zou een gebrek aan mededogen zijn! Daarentegen is de hulp die wij bieden het geven van inzicht in en begeleiding 1) van het proces van (innerlijke) transformatie. Daarbij is de eerste stap te erkennen, dat je met handen en voeten gebonden bent aan het systeem. Helaas zijn er tegenwoordig veel mensen, die volgens twee maten leven. Hun persoonlijkheid is opgedeeld in een „pragmatisch" en een „idealistisch" deel. Het eerste is zakelijk georienteerd, terwijl het tweede deel zich „spiritueel" voelt. Dit wordt „innerlijke gespletenheid" genoemd. Je treft het aan bij diegenen, die zowel voordeel van het een als van het ander zoeken. Het probleem is zo oud als de mensheid zelf. Voortdurend doken er dualistische systemen op, waarin „geest" en „materie" als twee afzonderlijke dimensies werden beschouwd. Zij werden zó uit elkaar gehouden, dat het een geen contakt had met het ander. Gewoonlijk trof je dit alleen in filosofie en religie aan. Helaas is tegenwoordig dezelfde idee erg populair bij diegenen, die noch de voordelen van een luxeleven, noch die van een spiritueel imago willen missen. Hun leven is in twee delen opgesplitst die elkaar prima aanvullen. Het is situationeel. Zijn zij met zaken bezig, dan gelden de regels van de (kei)harde zakenwereld, terwijl in de persoonlijke sfeer „liefde en harmonie" de overhand hebben. Het is het verschil tussen de pseudo- en de ware mens. De laatste is onbaatzuchtig vanuit het Hart met weinig persoonlijke behoeften, terwijl de eerste het tegendeel is: van binnen materialistisch met een „spirituele" façade naar buitentoe. De laatsten profiteren dus dubbel: van hun „heiligheid" en van hun geld 2).

1) Ons gehele werk getuigt daarvan.

Goeroe's die hun volgelingen het Zijn (Licht, vrede etc.) voorhouden, zonder op de
consequenties voor het hebben te wijzen, zijn valse profeten

2) De ramp is natuurlijk, dat door het uit elkaarhouden van spiritualiteit en materie, deze geen kans hebben elkaar ooit te ontmoeten, noch te bevruchten. In werkelijkheid doordringt het Zijn echter de materie, waardoor het laatste getransformeerd wordt. Hebben dient ingebed te zijn in het Zijn. Hebben is een waarde, die in balans moet zijn met andere, zoals bijvoorbeeld natuur, heelheid, schoonheid, matigheid, vreugde, respect, gemeenschap, delen, zingeving etc. "Uiteindelijk" bevindt alle materie zich in de ruimte van het Uiteindelijke. Beide zijn op een intieme manier met elkaar verbonden. Ophopingen worden in die ruimte voortdurend afgebouwd, vernietigd en weer opgebouwd. Hou je je daarentegen vast aan de materie, kan er geen regeneratie plaatsvinden. Innerlijke vernieuwing is dan illusie. Het is pseudo-spiritualiteit. Deze is schizofreen, vals, steriel, onvruchtbaar en zonder betekenis. Het schaadt de zaak van het Zijn omdat het iets suggereert wat het niet is. Het creëert stagnatie in plaats van (ware) vooruitgang. En wat het ergste is: Met de ene hand ("idealistisch") „opbouwen" wat de andere hand (materialistisch) vernietigt, de pretentie van mededogen met de medemens, je "begaan zijn met het lot van de wereld", terwijl je er tegelijkertijd hard aan werkt om diezelfde wereld nog verder het moeras in te helpen. Vertaald naar de maatschappij betekent dit, dat spirituele vernieuwing en sociale gerechtigheid de keerzijden zijn van dezelfde medaille, dat de TRANSFORMATIE erkent, dat wij actief een onrechtvaardig systeem instandhouden, dat gebaseerd is op extreme verrijking van een minderheid (wij) ten koste van de meerderheid (zij) - zij zijn arm, omdat wij rijk zijn - dusdanig dat het de gehele globe in een crisis heeft gestort. Bezinning,   "bekering" en radicale verandering - individueel en collectief - is daarom een dringende noodzakelijkheid.1)

Wij zijn deel van een systeem van collectieve zelfverrijking, dat ten koste gaat van de rest van de wereld

1) Uitgebreid naar de maatschappij zie je dat het systeem bestaat uit twee lagen: een oppervlakkige en een diepere. Aan de oppervlakte wordt humaniteit, demokratie, verdraagzaamheid en tolerantie gepredikt, terwijl de diepere laag, dat wat de samenleving werkelijk drijft, op heel andere, ja tegengestelde waarden is gebouwd. Hier geeft niet tolerantie etc.de toon aan, maar heerst de wet van de jungle: intolerantie, (meedogenloze) competitie, bruut geweld, onderdrukking, rauw eigenbelang en uitbuiting. Het toont de diepe schizofrenie aan, de hypocrisie die overal welig tiert. En dan nog maar niet te spreken van al diegenen, die opzettelijk humanitaire waarden verkondigen met de bedoeling de onderliggende waarheid te verdoezelen: de Westerse wereld als een wolf in schaapskleren. Hoe lang houden wij dit spelletje nog vol? Het kan niet duidelijk genoeg gezegd worden: binnen een systeem dat verworden is tot één grote leugen is geen ethiek mogelijk.

„Ontwaken tot het Zijn" is de oproep, de belofte en de vervulling,
dat in een ieder verborgen ligt

7. De samenleving ziet zich geconfronteerd met de gevolgen van eeuwenlange ontworteling. Wij zijn onze basis kwijt. Te beginnen met ons eigen lichaam, hebben wij het contact met de werkelijkheid verloren. Wij hebben alles uit handen gegeven. Met het gevolg dat wij vervreemd zijn van onsZelf en alles om ons heen. Wij hebben nergens meer greep op. De gebeurtenissen en ontwikkelingen gaan hun eigen gang. Wij hebben niet het gevoel, dat wij er nog invloed op uit kunnen oefenen. Dit controleverlies maakt ons onzeker, machteloos, gefrustreerd en angstig. Voortschrijdende desintegratie maakt, dat in een woonblok mensen elkaar niet kennen, ouderen geisoleerd en in eenzaamheid moeten leven, niemand iets voor een ander over heeft, de straat onveilig is geworden, steeds meer mensen aan de drugs raken, niemand meer geinteresseerd is in de politiek, het schoolsysteem een nationale ramp is, werknemers massaal worden gedumpt, overheid en projectontwikkelaars hun eigen gang gaan, de chemische industrie de wereld overspoelt met zijn producten, de gezondheidszorg op grote schaal profiteert van ziekte en er een toenemende kloof gaapt tussen het volk en zijn regeerders 1). De maatschappij is aan het eind van zijn latijn. Geijkte oplossingen werken niet meer. Waar gaan wij dus met zijn allen naartoe? Het antwoord is eenvoudig. Een boom die van zijn wortels is afgesneden, sterft af. Een kind dat in zijn jeugd geen liefde heeft gehad, kan later moeilijk een relatie aangaan. Iemand zonder goede opvoeding kan zich sociaal niet integreren. Zonder opleiding is het onmogelijk een goede baan te krijgen. De vraag naar de richting verwijst dus naar het vertrekpunt. Zo moeten wij in ons pogen de "maatschappij te genezen" het eerst terug naar de basis. Die basis is de gemeenschap. Terwijl de heersende elite vecht om zijn bevoorrechte positie te behouden en zo de hele globe in zijn wurggreep houdt 2), leggen wij de fundamenten van De Nieuwe Cultuur, een waarin vrijheid, verbondenheid, geestesleven, waardigheid, rechtvaardigheid, gezondheid en duurzaamheid centraal staan. 

1) Naast het protest tegen de oorlog in Irak, respectievelijk tegen de wereldhegemonie van de US, waren de recente massale demonstraties een niet mis te verstaan pleidooi voor ware demokratie. Het minachten van de volkswil - 70% van de bevolking is tegen de oorlog - toont op meer dan pijnlijke wijze aan, dat dit geen betreurenswaardig incident is, maar een bewijs voor het feit, dat ons stelsel niet deugt. De meerderheid blijkt helemaal niet vertegenwoordigd te zijn. Haar stem is onmachtig en wordt schaamteloos en arrogant afgedaan met "publieke opinie". Dus, in plaats van een "wereldorde", waarbij de gehele wereld door westerse belangen - politiek, cultureel en economisch - wordt gedomineerd, zijn wij voorstander van het zelfbestemmingsrecht van alle volkeren en gemeenschappen. 

De wereld publieke opinie - nu eensgezind tegen de agressie van de VS - transformeren in een gemeenschapsdemokratische impuls

2) Het aanpraten van c.q. verleiden tot steeds weer nieuwe behoeften is "een misdaad tegen de Wet van het Universum". Dat vooral het internationale bedrijfsleven ("multinationals") alle sectoren van de samenleving - van spiritualiteit tot en met de kunst, van de gezondheidszorg tot en met het onderwijs, van de sport... - heeft gecommercialiseerd - het bewust, op grote schaal en zonder scrupules bevorderen van hebverslaving - en dus verantwoordelijk is voor de vicieuze cirkel van een individualistische, utilitaristische c.q. uitsluitend op eigenbelang, winst en voordeel berustende levenshouding, hoeft hier geen betoog. Deze is daarmee de grootste destabiliserende factor voor een waardengeorienteerde, humane en goedfunctionerende demokratie.

2) Demokratie is verstard tot een oppervlakkig ritueel en wordt door de politieke elite voor eigen doeleinden aangewend. In het Europa van nu heeft de burger zo goed als niets in te brengen. Het is in flagrante tegenspraak met de demokratie zoals deze zou moeten zijn: soevereiniteit door het volk voor het volk. Reeds Thomas Jefferson - de eerste Amerikaanse president en opsteller van de Onafhankelijkheidsverklaring - zei, dat "iedere generatie de grondwet zou moeten vernieuwen".

2) Op grond van uitgebreide analyse, houden wij primair de Westerse belangen verantwoordelijk voor de spiritueel-cultureel-sociaal- ecologisch- economische ontreddering van de Derde Wereld en daarmee voor armoede, honger en ziekte, de afbraak van locale culturen en gemeenschappen, het mondiale vluchtelingenprobleem, de op hol geslagen immigratie en het wereldwijde geweld. Deze decennia-lange provokatie heeft een reactie uitgelokt, die nu helaas verzelfstandigd is in de vorm van het globale terrorisme. De onderliggende drijfveren zijn o.a. wraak, religieuze intolerantie, destabilisatie en wereldoverheersing. Naast direkte bestrijding van de uitwassen - het omkomen van onschuldige burgers is uiteraard totaal onaanvaardbaar - moeten alle andere opties in de praktijk worden gebracht, vooral die, die de oorzaken aanpakken. Daarbij moet serieus naar de onderliggende socio-politieke-economische onrechtvaardigheid gekeken worden. De TRANSFORMATIE legt daarbij het accent op radicale demokratisering van de samenleving. Terrorisme kan worden ingebonden, wanneer de gemeenschap zich hecht organiseert - op basis van vrijheid, rechtvaardigheid, respect, solidariteit en welstand voor iedereen  - door middel van een systeem van overzichtelijke netwerken op ieder niveau van de maatschappij. 

(Teveel) hebben is het onvermogen tot Zijn

8. Vroeger of later, zo geloven wij, zullen Zelfsoevereine burgers van verschillende achtergrond, maatschappelijke positie, sexe, leeftijd, geloofsovertuiging, cultuur etc. uit alle streken van de huidige EU elkaar vinden en verklaren dat, tegen het "licht" van de huidige ontreddering, alles gedaan moet worden om het tij te keren - niet door het willen redden van het oude systeem, het systeem van collectieve zelfverslaving, dat ons verder naar de afgrond voert - maar door het aanzetten tot en het opbouwen en inrichten van een nieuwe maatschappij 1). Hiertoe hebben wij de TRANSFORMATIE opgericht. Cruciaal is de zoektocht naar een spirituele samenleving c.q. de wortels van onszelf en onze cultuur. Wat we nu zien is een collectieve zelfverslaving op mondiale schaal. Zelfzucht bevredigt echter niet werkelijk, zodat je steeds MEER nodig hebt. Kapitalisme is een systeem, dat doelbewust en moedwillig deze hebverslaving bevordert. Aangezien materiële ophoping de balans verstoort met voorspelbare globale rampen als migratie, klimaatwisseling, ziekten, ineenstorting van samenlevingen, hongersnood, opstanden, oorlogen en grootschalige chaos, moet dit systeem op korte termijn verlaten worden. Spiritualiteit en kapitalisme sluiten elkaar uit! In eerste instantie gaat het erom een fundamentele identiteitswisseling te ondergaan, in de zin dat je ten diepste jeZelf kan zijn. Dit nieuwe Zelf is zó vervullend - als in liefde - dat het onmiddellijke consequenties voor het hebben heeft. Terwijl het Zijn je nieuwe ik, je Midden is, is het hebben aan de periferie komen te liggen. Het is van secundair belang geworden. Het Zijn doortrekt je leven - in al zijn geledingen - met nieuwe kwaliteit. Iedereen weet het: is er liefde in je leven, dan heb je niet zoveel nodig. Op dezelfde manier maken helder inzicht, verbondenheid met je omgeving en zingeving, dat je leven een „nieuw begin" krijgt. In plaats van dat je voor vernieuwing op prikkels uit de buitenwereld bent aangewezen, komt de vernieuwing van binnenuit. In plaats van dat je je omgeving voor eigen doeleinden exploiteert, laat je diezelfde omgeving delen in jouw rijkdom. „Zie, Ik maak alles nieuw" is nu ook op jou van toepassing. Je hebt weer contact met de Bron, je goddelijke Vonk, die als een fontein in je overstroomt.

Als wij - jij en ik - onze zucht naar MEER niet opgeven,
zullen er (op korte termijn) zeker onvoorstelbare
catastrofen plaatsvinden

1) Wanneer een samenleving in verval geraakt - gedesintegreerd - is, moet men eerst terug naar de wortels, om vandaaruit een nieuwe cultuurfase te kunnen opbouwen 2). Wil zij werkelijk uitgroeien tot een "nieuwe civilisatie", dan dient zij gebaseerd te zijn op spiritueel-filosofisch-moreel-ethische uitgangspunten. Omgekeerd, wanneer voornoemden afwezig zijn, zijn alle pogingen tot vernieuwing ten dode opgeschreven. Het gaat om de keuze tussen een materialistisch- bureaukratisch-autoritaire en een spiritueel-humanistisch- demokratische maatschappij. Het aantal spiritueel- georienteerde mensen in Europa is snel groeiende, het is een onzichtbare beweging, die reeds grote volksgroepen omvat en die vroeger of later aan de oppervlakte zal komen. Daarbij nemen "allochtonen" en vrouwen een steeds belangrijker plaats in. Hun invalshoek is bij de vormgeving van het nieuwe Europa onontbeerlijk. Vandaar dat wij het voortouw nemen. 

2) Niemand begreep dit beter dan A.Toynbee. Zie: hoofdstuk "Maternal Revolution".

DE demokratie bestaat niet

9. Onbewust geidentificeerd zijn met de vervangende werkelijkheid van gedachten, emoties en verlangens, dat is de (moderne) zondeval. In deze virtuele! wereld zijn wij manipuleerbaar, aangezien wij vervreemd zijn van onze wortels: Hemel, aarde en de gemeenschap. Wij zijn daardoor hulpeloos overgeleverd aan krachten van buitenaf, immers in deze surrogaat- werkelijkheid hebben anderen - wetenschap, technologie, staat, kapitalisme en media - de macht. Op dit punt vallen spirituele en politieke bevrijding samen. Dit begint met het besef Zelfsoeverein te zijn, te beseffen, dat je in wezen goddelijk bent. Zoals in alle tradities wordt benadrukt is je ware natuur de goddelijke Vonk (Eckhart), het Zijn, je Boeddhanatuur. De Bron van overvloed - helderheid, inzicht, schoonheid, liefde en kracht - is dus in ieder van ons (en om ons heen). Wij zijn dus van mening, dat ieder mens en iedere cultuur voeding nodig heeft, niet alleen materieel, emotioneel en relationeel, maar ook spiritueel. Het ego heeft van nature zijn thuis in het Zelf, zodat het voortdurend kan terugkeren in de Bron ("sterven") om er vernieuwd ("herboren") uit voort te komen. Ben je betrokken op je kleine zelf (ego) of op het Geheel, dat is de cruciale vraag. Bij het eerste heb je je afgekeerd van de Bron. "Je bent op jezelf teruggeworpen". De pijn van afgescheidenheid heeft echter een functie: zij wekt het verlangen naar heelwording op, het herstel van het contact met de (drievoudige) werkelijkheid.Waar het hedentendage om gaat, is je met je nieuwe ik opnieuw invoegen in "Hemel, aarde en de gemeenschap". Het is de kern van het genezingsproces, individueel en collectief. Het gaat erom het beste in jezelf naar voren te brengen, om het vervolgens ter beschikking te stellen van het Geheel. Daarbij is het individueel belang ondergeschikt aan dat van de gemeenschap. Als actie-model nemen wij Het Grote Leerproces¹), dat uitgaat van het uitbreiden van je kwaliteiten in concentrische cirkels, te beginnen bij je Zelf, je gezondheid, je huishouding, je relaties en je werk om zo verder te gaan naar de straat, de wijk, de gemeente en de Regio.

1) The Great Learning ("Dasuë"), China 400 BCE. Zie: Han Marie Stiekema "De Zelfsoevereine Samenleving" 2002 Great Learning Publications.

We zullen alleen overleven, wanneer we het kankergezwel
(WTK-complex) onder gemeenschapsdemokratische
contrôle kunnen brengen

10. Een nieuwe samenleving impliceert een nieuw wereldbeeld. Dat het oude heeft afgedaan, is nu wel aan iedereen duidelijk geworden. Het Christendom draagt hiervoor een grote verantwoordelijkheid. Immers, in plaats van de verbondenheid met "Hemel, aarde en de gemeenschap" te benadrukken, werd het religieuze leven teruggebracht tot geobscedeerd-zijn met de persoonlijke verlossing, het "redden van de eigen ziel" 1). Alles draaide uitsluitend nog om het ik, culminerend in het huidige nihilisme, het individualisme en de zelfzucht als kanten van dezelfde medaille. De verwarring, de hulpeloosheid en de angst nemen met de dag toe. Vandaar dat de zoektocht naar een nieuw spiritueel uitgangspunt cruciaal is voor ons overleven. De mannelijke "God", boven alles verheven, alles veroordelend wat inherent is aan het vitale leven, kan ons niet redden, hij is immers deel (oorzaak) van het probleem. In diepste nood roept de mensheid om een "vrouwelijk wereldbeeld", waarbij waarden als inclusiviteit, liefde, respect, zorg, wijsheid, zelfstandigheid, samenwerking, gemeenschapszin, natuurverbondenheid, duurzaamheid, vreugde en schoonheid alle sectoren van de samenleving doortrekken.2) Niet het individu, maar de gemeenschap - dat wat wij de "natuurlijke socio-politieke orde" hebben genoemd - blijkt het fundament van het bestaan. Dit levensweb van "planten, dieren, rotsen, rivieren en mensen" is de manifestatie van het Uiteindelijke, het kosmische web waarin alles met elkaar samenhangt. Individualisme en materialisme zijn de grote verstoorders van deze (dynamische) samenhang. Heelwording is alleen mogelijk wanneer mensen zich (weer) invoegen in het Geheel. Wat de mensheid hedentendage nodig heeft is de onttovering van de collectieve zelfverslaving en het opnieuw beginnen. Hoe schrijnender het leven in het moderne ontheiligde, technologische "wasteland" wordt, des te eerder mensen bereid zullen zijn tot ommekeer. Dit valt samen met de (her)ontdekking van de "Wet van het Universum" - de eenheid van sterven (van het oude), duurzaamheid (het levensweb als de onderlinge samenhang van het bestaan) en de voortdurende wedergeboorte - als de basis van het leven. Het is het geheim van regeneratie en vernieuwing.  Alleen door overeenkomstig deze Wet te leven - loslaten van het ego om als nieuwe mens herboren te worden, een die zich in weet te voegen in het levensweb van "Hemel, aarde en de gemeenschap" -  kan de crisis getransformeerd worden tot persoonlijke en collectieve vernieuwing.

Vooruitgang inpassen in de traditie

1) Hetzelfde wat nu te zien is in "populaire" stromingen als de Advaita/Vedanta (en ook Boeddhisme). Ook zij zijn voornamelijk op "persoonlijke bevrijding" gericht. Doordat zij de wereld niet integreren, kunnen zij haar ook niet redden c.q. transformeren. Wellicht kunnen zij - tegen de achtergrond van de globale crisis - zich alsnog bezinnen om samen met alle andere mensen zich in te zetten voor een nieuwe wereld. Beide beschouwen "begeerte" en/of verslaving eraan als de "grootste zonde". Wat dan te denken van een systeem, dat doelbewust en op grote schaal verslaving bevordert? Het toppunt van verloedering is echter te vinden bij die spirituele leraren/centra, die hun ziel aan de commercie hebben verkocht c.q. hun "spiritualiteit" in dienst hebben gesteld van hebzucht en winstbejag. Wie denkt, dat deze uitwassen alleen in de VS voorkomen vergist zich. Uit een nederlandse folder: "Stressbeheersing, flexibiliteit en effectiviteit zijn de aanleiding voor organisaties en bedrijven om hun medewerkers bij ons een spirituele training te laten volgen. De verworven innerlijke rust staat garant voor het optimale functioneren".

2) Zie:  Mother Worship.

Bij de vernieuwing van de samenleving dienen - door vrouwen
en mannen gedragen - levensbevestigende vrouwelijke
waarden centraal te staan

11. Een blik terug in de historie kan dit verder verduidelijken. Als erfgenaam van dualistische stromingen die eraan voorafgingen, proklameerde het Christendom de absolute scheiding tussen God en de wereld. Daarbij was de eerste heilig, de tweede profaan. De gevolgen waren desastreus. Het resulteerde enerzijds in een instituut, dat uitsluitend geinteresseerd was in "het winnen van zielen" met anderzijds een wereld die ontheiligd, weerloos prijsgegeven was aan de laagste instincten. Niet verwonderlijk dus, dat macht, hebzucht, uitbuiting en onrecht al spoedig de laatste domineerden. Hoewel we blij moeten zijn met de "demokratische rechtsstaat" (dit om de scherpe kanten van het systeem enigszins in te tomen), is dit een onvoldoende antwoord op het fundamentele probleem. Hetgeen hedentendage steeds openlijker naar buiten komt. We moeten immers erkennen, dat de "rechtsstaat" aan het afkalven is. Aansluitend bij wat boven is gezegd, is het probleem in feite spiritueel. Het komt voort uit een volledig onbegrip omtrent de ware aard van het Goddelijke 1). Het komt erop neer, dat "God en de wereld" niet gescheiden zijn, maar op een intieme wijze met elkaar zijn verbonden. Het Ultieme Onuitsprekelijke blijkt de wereld volledig te doordringen. Of nog beter uitgedrukt: het Goddelijke is de "Leegte" die de wereld ononderbroken omarmt. De wereld is de inhoud van de kosmisch-intelligente Ruimte. Deze gevolgtrekking werpt ons gehele (judeo-christelijke) wereldbeeld omver. Het Goddelijke staat niet tegenover de wereld, maar omarmt deze daarentegen. Hetgeen het dualisme tussen het "heilige" en het "profane" opheft. In plaats van aan zichzelf overgeleverd te zijn - met alle gevolgen van dien - blijkt de wereld permanent geborgen te zijn, "in God's hand". Als we ons beperken tot de aarde, betekent dit dat de "gemeenschap van mensen, dieren, planten, rotsen en rivieren" geheiligd is.

1) Sinds Nietzsche is "God dood". Wat hij hiermee bedoelde is, dat de Christelijke beeldvorming van "God" en alles wat ermee samenhangt volgens hem failliet was. Onze huidige tijd bewijst zijn gelijk. Als we dus over "God" praten, kun je ook (of beter) lezen: de Kosmos, het Grote Bewustzijn, het Al, het Zijn, de Boeddhanatuur of het Niets.

Een self-fulfilling prophecy: postuleer het uitgangspunt dat
"God en de wereld" gescheiden zijn en het gevolg
is een verloederde maatschappij

12. De volgende stap is het verkrijgen van inzicht in de relatie tussen de "Leegte" (het Nederlands is uniek met de term "Vol-Ledigheid") en Haar inhoud. Het wordt gekenmerkt door wat het Hindoeisme de "Wet van het Universum" noemt, oftewel het dynamische evenwicht tussen opbouw, bestendigheid en afbraak. Dat dit zo is, is gemakkelijk te herkennen en wel op alle niveau's van de schepping. Dit inzicht heeft enorme consequenties voor ons wereldbeeld en de inrichting van onze samenleving. Het betekent, dat er een normatief principe werkzaam is in de wereld, dat streeft naar balans en evenwicht. Extremen naar welke kant dan ook, zullen door het Goddelijke (vroeger of later) worden gecorrigeerd. Dat dit consequenties heeft ook voor de huidige tijd zal duidelijk zijn. Deze wordt immers gekenmerkt door het kapitalisme, een systeem, dat doelbewust de hebzucht, de ophoping en de uitbuiting bevordert 1). De "Leegte" tolereert echter geen ophopingen. Zodra deze een "kritieke grens" overschrijden, slaat de "bloei" om in verval, de welvaart in afbraak en "creatie" in destructie. Het verschil met vroeger moge duidelijk zijn. Terwijl in het judeo-christelijke wereldbeeld "God" buiten de wereld staat en de wereld dus "zijn eigen gang kan gaan", is volgens het nieuwe godsbesef de wereld verweven met zijn kosmische context, waarbij de laatste de eerste regulerend stuurt en zo nodig "ingrijpt". We kunnen dus ons maatschappelijk systeem niet naar eigen dunken inrichten. Wil het vruchtbaar zijn, dienen wij het in overeenstemming te brengen met de "kosmische wet". Dat bovenstaande wet in de praktijk werkzaam is, bewijst het verval, dat zich - als gevolg van de ophoping - recentelijk op alle niveau's van de samenleving heeft ingezet. "Hoofdschuldigen" zijn de patriarchaal-hierarchische politieke machtsstructuur en het kapitalisme, die beide, ieder op de eigen wijze het "goddelijk evenwicht" verstoren. Door beide te transformeren, dusdanig dat de "maatschappij weer van ons wordt", kan een volgende stap in evolutie worden gezet. 

1) Terwijl een (Europese) multinational onlangs 25 miljard euro winst maakte (....), ontsloeg het tegelijkertijd duizenden werknemers. Wanneer gaan we de ware aarde van het rauwe kapitalisme c.q. globalisatie (eufemistisch "markteconomie" genoemd) nu eindelijk doorzien? De steeds groter wordende aantallen armen, zieken, werkelozen, uitvallers, benadeelden, uitgebuiten in ons eigen land spreken boekdelen. Dit wordt bevestigd door de verontrustende berichten uit Brussel (bijvoorbeeld het artikel "Het bedrog van Brussel: bedrijven regeren Europa" in Onze Wereld juni 04, #6), waarin geconcludeerd wordt, dat "er een Europees beleid uitgestippeld wordt, dat de belangen van het bedrijfsleven ver boven dat van de burger stelt". Het is in feite tegen deze dominantie dat de Fransen hun "non" en de Nederlanders hun "nee" tegen de Europese Grondwet hebben laten horen. 

Belofte van een nieuwe wereld houdt tegelijkertijd de verplichting
in je in te zetten voor de realisering ervan

13. Evenals ophoping van kapitaal, is ook de concentratie van macht in de handen van weinigen in strijd met de Wet van het Universum. Het principe van de dynamische balans vereist daarentegen een systeem, waarin de macht gelijkelijk verdeeld is over alle maatschappelijke geledingen. De basis hiervan is de gemeenschap. Zij is de uitdrukking van de kosmische wet - de goddelijke manifestatie - en omvat het levende weefsel van mensen, dieren, planten etc. Dit levensweb - de onderlinge samenhang - is het substraat, zonder welke het leven niet kan bestaan. Hier komen spiritualiteit en ecologie samen, in de zin dat het tweede een uitdrukking is van het eerste. Dit komt overeen met de ervaringen van bewustzijnsverruiming. Samenvallen met het Ene ("vertikaal") houdt tegelijkertijd verbondenheid in met alles om je heen ("horizontaal"). Mededogen ontstaat als gevolg van het feit, dat alles inhoud van "jouw" Ruimte is geworden. Hetgeen overigens aansluit bij de filosofie van het "mystieke lichaam", zoals die in de Middeleeuwen gangbaar was. Vooral in het Frankrijk van de 14e eeuw (waarin Philips IV paus Bonifatius VIII schaakmat had gezet) probeerde men het concept van het bijbelse "mystieke lichaam van Christus" te vertalen naar de maatschappij als geheel. Een aparte geestelijke autoriteit, naast die van de wereldlijke, werd overbodig geacht 1). Niet de kerk, maar de gehele samenleving is het mystieke lichaam, dat wil zeggen de gemeenschap is afspiegeling cq manifestatie van het Uiteindelijke. Hoe verrassend actueel is dit! Het houdt in, dat de samenleving als geheel een politieke gemeenschap - Zelfsoeverein - is. Hetgeen wij "gemeenschapsdemokratie" hebben genoemd. Het is gegrondvest op zelfbestuur (i.t.t. de autoritaire machtspyramide), samenwerking (i.t.t. concurrentie), consensus c.q. consent (i.t.t. meerderheidsbesluiten), integratie (i.t.t. de huidige chaos), inclusiviteit (i.t.t. isolatie, vervreemding en afgescheidenheid), altruisme (i.t.t. egoisme) en vrede (i.t.t. geweld).

1) Deze traditie werd voortgezet door Dante Alighieri, Marsilius van Padua, William Ockham en vele anderen, culminerend in het grand design voor een Zelfsoevereine samenleving zoals uitgewerkt door Johannes Althusius (zie onder 22. e.v.) en is recentelijk verder geactualiseerd. Zie ook Kees Boeke "Sociokratie" en  "De Zelf-soevereine Samenleving".

Niet de kerk, maar de samenleving als geheel is
het "mystieke lichaam van God"    

14. Volgens A.Toynbee 1) - geniaal historicus, die de wetmatigheden in de opkomst en verval van culturen bestudeerde - zijn er drie verschillende antwoorden op verval mogelijk, afhankelijk van de verschillende groeperingen in de maatschappij. In de eerste plaats zal de regerende elite proberen een sterke staat te handhaven, dit om zijn machtspositie c.q. privileges te beschermen. Een sterke staat correspondeert dus NIET noodzakelijkerwijs met een hoogtepunt in beschaving, integendeel, in plaats van geinspireerd te zijn door morele en ethische hoogstaande waarden, wordt deze gedomineerd door een "gedegenereerde" machtselite, die uitsluitend en alleen nog de eigen belangen najaagt. De kenmerken van zo'n staat zijn o.a. het benadrukken van zijn "grootheid", het ontwikkelen van een mythe van superioriteit, chauvinisme en nationalisme, het beschermen van zijn gepriviligeerde positie (ten koste van alle anderen), het dwingend opleggen van zijn filosofie, "leefstijl" en macht aan buurlanden, hetgeen zeer vaak - vooral wanneer de eerste zich bedreigd voelt - culmineert in rauw militarisme. De uitputtingsslag tussen het westers materialisme en islamitische fanatici is wat dat betreft een achterhoedegevecht. Een nieuwe creatieve minderheid - ziende dat alle oude waarden zijn versleten c.q. gecorrumpeerd zijn - gaat daarentegen terug naar de Bron, om daar nieuwe inspiratie op te doen. Wanneer menselijke mogelijkheden uitgeput zijn, vind je nieuwe waarden alleen nog daar, waar van eeuwigheid steeds opnieuw vernieuwing en regeneratie ontspringt. Het begin van iedere nieuwe ware cultuur is daarom in eerste instantie altijd spiritueel! Het is de reden waarom onze tijd zoveel verwantschap vertoont met de nadagen van het Romeinse Rijk. Ook toen was de maatschappij in verval, hetgeen eerst werd gevolgd door een nieuwe religie - het Christendom - dat vervolgens de fundamenten voor een nieuwe cultuur aandroeg. Wij hebben bij het ontwikkelen van een nieuwe spiritualiteit het historische proces dus aan onze kant...2) 

Er bestaan verschillende vormen van demokratie

1) Zie A.Toynbee,  hoofdstuk "Maternal Revolution".

2) Overigens wordt de ineenstorting van het oude systeem vaak bespoedigd door invallen van groepen/volkeren van buitenaf. Hoewel de veroveringen vaak succesvol zijn (De Derde Wereld die de Eerste binnendringt), zijn deze volken echter zelden ook in staat een nieuwe cultuur op te bouwen. 

2) Wanneer de cultuur zich centrifugaal zich van het Midden naar de periferie beweegt, in de richting van steeds grotere versnippering en oppervlakkigheid, dan gaat op een gegeven moment zowel het contakt met de Bron verloren, alsook de samenhang der delen. Wordt de kritische grens van coherentie overschreden, dan implodeert de cultuur. Op persoonlijk vlak komt dit tot uiting in stress, onrust, verwarring, zinloosheid, depressie en ten slotte in burn-out. Een nieuwe bloei kan alleen plaatsvinden, wanneer eerst het contact met de Oorsprong wordt hersteld.

Als Springplanken voor de Nieuwe Europese Unie dienen DE NIEUWE SPIRITUALITEIT,
DE NIEUWE GEZONDHEIDSZORG en DE NIEUWE SAMENLEVING, het laatste
hier verder uitgewerkt in De Europese Jeugdbeweging, De Ecologische Land-
en Tuinbouw en De Regionale Economie.

DE NIEUWE SPIRITUALITEIT

Existentieel Bewustzijn

15. Doel is een samenleving gebaseerd op een nieuwe spiritualiteit ("existentieel bewustzijn") 1), een die, zoals gezegd, uitgaat van de mens geworteld in "Hemel, aarde en de gemeenschap". Dit geworteld-zijn is existentieel - iedereen zonder uitzondering leeft in de context van de werkelijkheid - en staat los van elke geloofsovertuiging, leerstelling of dogma. Dit zich invoegen van de mens in het grotere geheel zorgt voor een nieuwe en stabiele maatschappelijke ordening, een ordening waarbij de politiek uit de spiritualiteit en de economie uit de politiek voortkomt. Daarbij moet de patriarchale wanorde - vervreemding, machtsmisbruik, materialisme, geweld, levens- en vrouwvijandelijkheid, individualisme, onderdrukking, natuurvernietiging, rauw winstbejag, uitbuiting en sociaal onrecht - zoals gezegd door "vrouwelijke waarden" worden vervangen, zoals respect, waardigheid, zelfverwerkelijking, verbondenheid, zich invoegen in een zinvolle ordening, zachtmoedigheid, duurzaamheid, overgave en naastenliefde...Het existentieel bewustzijn wordt door de (nieuwe) overheid op alle mogelijke wijzen actief, maar uiteraard vrijblijvend bevorderd 2).

Existentieel bewustzijn: De oplossing bij de toenemende
spanning tussen "kerk en staat"

1) Ofschoon in het huidige humanisme de mens weliswaar "deel van het Geheel" is, worden daaruit nauwelijks consequenties getrokken. Dat heeft o.a. daarmee te maken, dat het humanisme de boodschap van "zijn" grootste geesten (Sokrates, Meister Eckhart, Giordano Bruno, Erasmus, Spinoza, Goethe etc) niet heeft begrepen. Geest wordt als verstand opgevat en heeft daarmee het humanisme tot een uitsluitend cognitief systeem (ideeën, concepten, begrippen, voorstellingen etc) gedegradeerd. Het heeft daarom niet in onbelangrijke mate bijgedragen tot de oppervlakkigheid, vervreemding, individualisering etc. van de maatschappij. Het existentiële bewustzijn daarentegen knoopt weer aan bij de oorspronkelijke traditie.

2) Met de existentiële spiritualiteit als fundament staat het een ieder vrij om elke vorm van geloof, overtuiging of religie al of niet aan te hangen c.q. te praktiseren, onafhankelijk van enig gepriviligeerde positie in het verleden, dwz een totnutoe officiële religie als bijvoorbeeld de katholieke kerk heeft dezelfde status als een nieuw opkomende secte. Kerk (religie) en staat zijn - zoals in het huidige bestel - streng gescheiden. 

Om de wereld te redden, moeten wij het materialisme opgeven

16. „Hemel, aarde en de gemeenschap" is de gemeenschappelijke noemer, die al-wat-leeft samenbrengt. Het sluit iedereen en alles in, het is inclusief, de universele verbindende factor. Dit in tegenstelling tot religie. Religie als identificatie met een bepaald geloofssysteem - heiland, „heilige" schrift, dogma en kerk - sluit daarentegen alles uit, wat er niet in past, het is exclusief. Het is het koesteren van slechts een deel van de werkelijkheid bij uitsluiting van de „rest". De eigen hypothesen zijn daarbij tot „waarheid" verheven, terwijl alle andere mensen in „onwaarheid, in duisternis" leven. Deze zich elkaar uitsluitende systemen zijn daarom niet voor niets altijd DE oorzaak van tweespalt, conflict, lijden en oorlog geweest. Zij zijn echter geen „betreurenswaardige incidenten", maar inherent aan elk geloofssysteem, zij zijn er de onvermijdelijke gevolgen van. Daarom kan „religie" onmogelijk de verbindende factor van een multi-ethnische samenleving zijn. Niet ten onrechte is men bang voor de confrontatie tussen de Christelijke wereld en Islam 1). Als geloofsystemen sluiten zij elkaar principieel uit, ongeacht de mate van „begrip", „dialoog" of „samenwerking". Geloofssystemen zijn echter - zoals we hebben gezien - slechts identificaties, afgeleiden van de werkelijkheid en niet de Werkelijkheid-Zelf. Alleen „Hemel, aarde en de gemeenschap" is de context van alle leven, het is de langverwachte „eenheid in verscheidenheid". En het wonder is dit: vanaf het allereerste moment, dat religies hun absolute claims laten vallen, inzien dat zij (slechts) takken van dezelfde levensboom - „Hemel, aarde en de gemeenschap" - zijn, is er plotseling een opening gevonden. „Hemel, aarde en de gemeenschap" blijken de existentiële wortels waar alles - ook religies - in gedijen. Dankzij deze onontbeerlijke derde kunnen zij nu eindelijk hun belofte inlossen: de mensen als elkaars broeders en zusters. De tijd is er rijp voor: nog nooit verlieten zoveel mensen het institutionele geloof en nog nooit was er zoveel belangstelling voor spiritualiteit. Het is echter dringend zaak nieuwe structuren op te zetten, al was het alleen maar vanwege het gevaar, dat anders andere - minder tolerante religieus/politieke groeperingen - de leemte gaan opvullen. Hiervoor moet een nieuwe spiritueel-morele autoriteit in het leven worden geroepen, een die boven confessionele, (partij)politieke en commerciele belangen staat. Onze TRANSFORMATIE is een eerste aanzet daartoe.

Demokratie is een besluitvormingssysteem
waarin een ieder betrokken is

2) Met hun "war on terrorism" c.q. "preventieve oorlogen", in feite een strijd van de VS om de wereldhegemonie (veiligstellen van de eigen bevoorrechte positie, ten koste van de rest van de wereld), hebben voornoemden de eerste stap naar de eigen ondergang (aan zijn eigen grootte e.g. expansie) gezet**. Het laat ook het gevaar van het staatsgeweld zien. Hoe meer geweldsmiddelen een staat heeft, des te groter de kans dat deze ook ingezet worden. Staat en terrorisme worden zo twee kanten van dezelfde medaille. Gevolg is een toenemende geweldspiraal. Dat kan zó ver gaan, dat de  staat het terrorisme nodig heeft (...) om zelf in het zadel te kunnen blijven. De ultieme misdaad bestaat dan daarin, dat onder het mom van terrorismebestrijding het laatste (in het geheim) bewust bevorderd wordt, dit als een voorwendsel om een wereldwijde big brother orde ("orde uit chaos") te kunnen vestigen. Waar het dus om gaat is de oorzaken van het terrorisme (van binnenuit en buitenaf) weg te nemen, voordat het te laat is. Dit zal alleen slagen door middel van sociale rechtvaardigheid en zichzelf organiserende hechte gemeenschappen met kleine, overzichtelijke effektief te besturen territoriën (Regio's).

PS. Zie voor meer achtergrond: "Existentieel Humanisme"

Het absolute dieptepunt: de moderne barbarij
tegen de "rest" van de wereld

DE NIEUWE GEZONDHEIDSZORG

17. De Nieuwe Gezondheidszorg is het meest urgente programma van onze TRANSFORMATIE. We hebben nu immers een „gezondheidszorg" die slechts in naam de gezondheid behartigt, maar in feite van de ziekte profiteert. Die zolang wacht, totdat de ziekte chronisch is geworden, die dan vervolgens „geschikt gemaakt wordt" voor farmacologische, chemische, chirurgische en technologische „hulp", lees symptoombestrijding. Een terminale gezondheidszorg die terminale patienten creëert. Niet verwonderlijk dus, dat ondanks deze zorg chronische ziekte - o.a. hart- en vaatziekten, degeneratieve ziekten, immuunzwakte en kanker - nog steeds toeneemt. Een recente studie toonde aan, dat van 1993 tot 1995, dus in twee jaar, vijf-jarige en jongere kleuters een toename in suikerziekte vertoonden van 78% (...) vergeleken met 1988 tot 1990. Met andere chronische ziekten is het niet beter gesteld, ook zij nemen dramatisch toe en wel op steeds jongere leeftijd. Hetgeen overigens het „medische bewijs" is voor de stelling, dat de mensheid „in verval is", degenereert.

18. De tijd is rijp om de gezondheidszorg in eigen hand te nemen. Immers de mensen doen dit al in toenemende mate. Nog nooit is de belangstelling voor zelfhulp, voeding, fitness, leefstijl en alternatieve geneeskunde zo groot geweest. Het komt voort uit grote bezorgdheid omtrent de toename van veelsoortige klachten - denk aan stress, burnout, ME, RSI, maar ook chronische ziekte - waarop de reguliere geneeskunde nauwelijks of geen antwoord heeft. De mensen zijn dus wel gedwongen naar andere wegen uit te zien. Het heeft tot gevolg, dat velen steeds meer ervaring krijgen met betrekking tot allerlei behandelingsmethoden. Het aantal cursussen, trainingen en opleidingen voor alle mogelijke geneesmethoden is dan ook schier onoverzichtelijk. De deskundigheid om zichzelf en elkaar te helpen is dus groeiende. Het hoeft ook niet te verbazen, dat vooral vrouwen de hoofdtoon voeren in deze ontwikkeling. Mede gezien de ernst van de situatie en de crisis waarin de reguliere gezondheidszorg verkeert - onvoldoende antwoord op de problemen, schadelijke bijwerkingen van behandelingsmethoden, geen of onvoldoende preventie, lange wachttijden etc. etc. - is het nu de tijd de individuele ervaring om te zetten in structurele verandering. Het zou een aanzet kunnen krijgen in het opzetten van studiegroepen en straatgezondheidsteams, gericht op zelf- en wederzijdse hulp, als eerste opstap naar een nieuwe samenleving.

Geen verantwoordelijkheid zonder beslissingsbevoegdheid

19. De structuur van de Nieuwe Gezondheidszorg is reeds op vele plaatsen beschreven¹⁾. Hier zal volstaan worden met een opsomming van de belangrijkste elementen. Aangezien de basis van gezondheid een gezonde leefstijl is - 60-70% van onze gezondheid hangt af van een gezonde leefstijl - is dit allereerst een zaak van individuele verantwoordelijkheid. Het komt overeen met het principe van subsidiariteit, dat stelt dat alles wat een lager "echelon" kan doen niet door een hoger uitgevoerd mag worden. Een aantal aspecten van gezondheid zijn echter direct gerelateerd aan opvoeding, gezin, persoonlijke relaties en habitat, zodat het bevorderen van een gezonde leefstijl (in al zijn aspecten) tevens zaak van de gemeenschap is. Individu en gemeenschap samen vormen daarom het eerste echelon van de Nieuwe Gezondheidszorg, namelijk dat van zelf- en wederzijdse hulp. De zelfhulp is opgebouwd naar individuen, gezinnen (leefgroepen), straten, wijken, gemeenten en Regio's. Vooral vrouwen spelen hier een belangrijke rol. Zij (plus mannen) hebben zich o.a. georganiseerd in speciale straatgezondheidsteams en wijkgezondheidsconsulenten, alles van onderaf ("bottom-up") gestructureerd. De dynamiek van het systeem bestaat uit de interactie van dit eerste echelon met het tweede en het derde: die van de biologische (holistische) en de technologische ("reguliere") geneeskunde. Eerst wordt gepoogd de gezondheid te bevorderen middels zelf- en wederzijdse hulp. Blijkt dit niet voldoende te zijn, dan zoekt een persoon hulp bij de holistische geneeskunde, alles volgens hetzelfde principe: "wat door een lager echelon kan worden gedaan...". Dit tweede echelon is samengesteld uit alle professionele werkers uit wat nu nog de "alternatieve sector" wordt genoemd: natuurgeneeskunde, homeopathie, traditionele chinese geneeskunde, humanistische psychotherapie etc. De logica is, dat eerst alles in het werk wordt gesteld om de zelfzorg van de patient te bevorderen, vandaar doorverwijzing naar de holistische geneeskunde. Pas als dit faalt, valt de patient terug op de technologische geneeskunde: het geheel aan farmakologische, chirurgische en radiotherapeutische methoden.

¹⁾ Zie voor verdere informatie: www.vitalworld.org Stap 1, Persoonlijk Gezondheidsplan.

Wat we nodig hebben is visie

20. Aldus doende heeft er een aardverschuiving plaatsgevonden, een in positieve richting wel te verstaan. Het zwaartepunt is daarbij geheel op de zelfzorg en de holistische geneeskunde komen te liggen. De gevolgen zijn te raden: een gezondheidsgeorienteerde gezondheidszorg - waarbij Nederland de voortrekker voor de gehele Europese Unie kan zijn - met optimale gezondheid en levensvreugde voor iedereen cq het stoppen van de verdere (vaak dramatische) achteruitgang van onze gezondheidstoestand; bewustwording, mondigheid en wederzijdse hulp tussen de mensen onderling; het opheffen van de ongelijkheid tussen de patienten; een veel grotere werkvoldoening voor de werkers in de zorg; een in verhouding simpele organisatiestructuur; een gigantische kostenverlaging; minder regels en voorschriften; een werkontlasting voor politici en burokraten; de aansluiting van gezondheid aan natuur en milieu en een ziekteonkostenverzekering op basis van gedeelde verantwoordelijkheid: van individu voor zichzelf en de gemeenschap, de gemeenschap voor diegenen die geholpen moeten worden. Er kan daarbij gekozen worden uit verschillende aantrekkelijke voorstellen voor zowel burger, verzekeraar, bedrijfsleven en overheid. Door optimaal gezond leven, zelf- en wederzijdse hulp, is het terugvallen op de verzekering immers minimaal, waardoor de verzekeringspremie geminimaliseerd kan worden.

"Meepraten" heeft niets met demokratie te maken

21. De ernst en de omvang maakt, dat individuele inzet (van leken en alternatieve genezers) nu zijn implicaties in de structuur moeten krijgen. De tijd is er rijp voor. Omdat de gezondheidszorg op zijn kop staat, is onze taak deze dermate te herstruktureren, dat zij weer op haar pootjes terecht komt. De criteria van een „ideale" gezondheidszorg zijn: het moet dichtbij de mensen staan; de gezondheid optimaal bevorderen; zoveel mogelijk natuurlijk cq zonder schadelijke bijwerkingen zijn; een vreugde voor degenen die erin werken en tegen zulke lage kosten, dat iedereen, ook de armsten er vol profijt kunnen van hebben. De nieuwe trend van „klasse-gezondheidszorg", waarin de armen gediscrimineerd worden ten gunste van de vermogenden, is ontoelaatbaar. De Nieuwe Gezondheidszorg heft dit onrecht op. Delen we de gezondheidszorg op deze manier in - in de driedeling zelfzorg, holistische en technologische geneeskunde en wel in deze volgorde - dan zullen de vruchten niet lang op zich laten wachten. Voor dit model is alles reeds in huis. We kunnen dus NU beginnen. De nood is hoog. Besef je verantwoordelijkheid, beantwoordt de uitdaging, gebruik je mandaat als "lid"1) van de TRANSFORMATIE en geef het voortouw.

1) Onze TRANSFORMATIE  is een visioen, een die gebaseerd is op onze historisch gegroeide spiritueel-humanistische traditie. Zij wil gaarne aan de discussie over een toekomstige maatschappij - een legitieme doelstelling in een tijd waarin het nieuwe Europa vormgegeven wordt - deelnemen. Ze geeft stimulans, is zelf echter geen politieke partij, noch probeert zij een te worden.

1) Zie voor verdere informatie: www.vitalworld.org Stap 1, Persoonlijk Gezondheidsplan.

DE NIEUWE SAMENLEVING

PROCLAMATIE

22. Het is duidelijk: de demokratie gaat ten onder, als zij niet wordt verbreed c.q. uitgediept. In plaats van een speelbal van de politieke partijen te zijn, moet het worden verankerd in de gemeenschap. De TRANSFORMATIE introduceert daarom de Zelfsoevereiniteit, de permanente demokratie van geintegreerde locale gemeenschappen. In plaats van een keer in de vier jaar je stem - en dus je macht - af te geven aan anderen, die daar vervolgens naar willekeur mee omgaan, doortrekt de Zelfsoevereiniteit het hele dagelijkse leven. Dag in dag uit bouwen wij aan onze demokratie. Iedereen wordt erbij betrokken. Het bestaat in het terugnemen van zeggenschap over onze eigen leefsituatie. In plaats dat alles van bovenaf wordt geregeld, oefent de gemeenschap controle uit over haar eigen leefsfeer. Alles wat zij zelf kan doen, wordt in eigen beheer genomen. Dit doen wij door het parlementaire stelsel wortels te geven in de gemeenschap cq uit te breiden naar de "laagste" echelons, te beginnen met de straat en de wijk. Bijvoorbeeld door het instellen van een straat-, wijk- gemeente-, provincie- en regionaal parlement ("raad"). Dit alles volgens het principe van de "subsidiariteit".1) Dit houdt in, dat de samenleving opgebouwd is uit zelfgeorganiseerde geledingen en dat deze geledingen een bottom-up relatie tot elkaar hebben. Daarbij heeft een lager echelon (bijvoorbeeld de straat) het recht om alles wat deze zelf kan uitvoeren uit te voeren - volgens eigen inzicht - zonder inmenging van een hoger echelon (bijvoorbeeld de wijk). Alleen datgene wat door het lager echelon niet kan worden bewerkstelligd, wordt door het hogere orgaan overgenomen. Noch het individu noch de staat, maar de gemeenschap is dus de basis van de samenleving, de laatste bestaande uit verschillende basiselementen als het gezin (groep), de straat, de wijk, de gemeente, de stad, de provincie, de Regio en het Rijk ("NEU") 2). Het gemeenschappelijke kenmerk van iedere "laag" is georganiseerd sociaal leven c.q. het geheel van communicatie, uitwisseling van zaken en diensten, wederzijdse hulp, rechten en plichten ten voordele van iedereen. Het is gebaseerd op actieve participatie van iedere burger. De verrassing is, dat het beginsel van "subsidiariteit" opgenomen is in het verdrag van Maastricht. Ons model confronteert de EU dus met zijn eigen uitgangspunten.3)

Top-down is dictatuur, bottom-up is demokratie

1) Deze Ideeën stammen o.a. van   Johannes Althusius (1557-1638), Rektor van de gereformeerde Akademie in Herborn, mentor van graaf Johannes van Nassau (broer van Willem van Oranje) en later stadsraadsheer ("Syndik") van Emden. Zijn hoofdwerk  ("Politica") - een "grand design" voor een federale Unie - werd in 1603 gepubliceerd. In het huidige Duitsland is de interesse aan Althusius  opnieuw gewekt bij de discussie over de federalistische vormgeving van het land (en Europa).

2) Nieuwe Europese Unie.

3) Het klinkt ogenschijnlijk sympathiek, wanneer Jacques Delors, de vroegere president van de Europese Commissie verklaart, dat "subsidiariteit nu vast verankerd is in het Verdrag van Maastricht". Echter, wat hoopgevend moet klinken, wordt door de praktijk van alledag weerlegd. Het komt hierop neer, dat "subsidiariteit" in de post-Maastricht Europese Unie gedegradeerd is tot een zelfzuchtige praktijk van maximaal winstbejag - ieder voor zich - met afschuiving van externe kosten naar het "hogere echelon", de EU. In plaats van overeenstemming te mobiliseren voor een politieke gemeenschap op basis van coöperatie en socio-economische rechtvaardigheid, gebeurt het omgekeerde. Laten wij heel duidelijk zijn. Een Europa gebaseerd op economische belangen-alleen is niet levensvatbaar. Alleen soevereine en in zinvol verband met elkaar verweven gemeenschappen kunnen hoop voor de toekomst geven. 

NB. Het stemmen in de straat, de wijk etc. zou gedeeltelijk ook met behulp van het internet kunnen plaatsvinden.  Dat zou de zaak aanzienlijk vereenvoudigen.

Autonomie en gemeenschap met elkaar verzoenen

23. Bovengenoemde activiteiten worden op ieder niveau van de samenleving op eigen wijze geinterpreteerd, toegepast en uitgevoerd, alles op basis van "consent" 1) en ieder met een eigen zelfgeformuleerde rechtsgrond. Het verschil met de "moderne staat" is dus, dat het "volk" geen ongestructureerde massa is, maar zichzelf heeft georganiseerd als een politieke gemeenschap ("natuurlijke socio-politieke orde") in multigelaagde niveau's van zelfbestuur: het gezin, de straat, de wijk, de gemeente tot en met "het Rijk" (Unie)2). Het geheel is opgebouwd volgens het bottom-up principe en wordt de Zelfsoevereine samenleving of gemeenschapsdemokratie ("sociokratie")³⁾ genoemd. De voordelen mogen duidelijk zijn. Naast uitbreiding van de demokratie zijn te noemen gemeenschapszin, betrokkenheid bij de eigen Regio, kwaliteit van leven, natuur en milieu, kleinschaligheid en overzicht, efficiency en voorspoed, vrede en veiligheid, met niet op de laatste plaats de multiculturele integratie, ook wel het belangrijkste probleem van de eeuw genoemd. In Nederland is het integratiebeleid intussen stukgelopen. De verantwoordelijken lopen met de handen in het haar. Het beleid zou te vrijblijvend zijn geweest, de spreiding onvoldoende, zodat allochtonen zich in de arme wijken van de grote steden "ophopen", er zou te weinig appèl zijn gedaan op zelfredzaamheid, inburgeringscursussen zijn niet effectief genoeg gebleken en de migrant te weinig gewezen op zijn plichten. Onderbelicht blijft echter "in wat" de allochtoon zich eigenlijk zou moeten integreren. Onze huidige maatschappij biedt immers geen enkele structuur aan, alles hangt als los zand aan elkaar - een verdwaalde massa verslaafden die zich heeft uitgeleverd aan de consumptiemaatschappij - zonder waarden en normen en met toenemende desintegratie op alle niveau's. Inderdaad de samenleving als geheel staat of valt met een geslaagde integratie.Wij zijn echter van mening, dat dat laatste - alles met behoud van eigen identiteit, cultuur en religie - alleen mogelijk is, wanneer de gemeenschap zichzelf organiseert, wanneer mensen ingeschakeld zijn in een zinvol kader, in dagelijkse omgang met elkaar, op basis van gedeelde rechten en verantwoordelijkheid van alle betrokkenen, iets wat alleen door Zelfsoevereiniteit mogelijk gemaakt wordt.

1) "Consent" is niet identiek aan "consensus".  Het tweede betekent "met algemene stemmen", terwijl het eerste het beste met "tot ieders tevredenheid" vertaald kan worden. Als er niemand protesteert wordt een bepaald voorstel aangenomen. Consensus wordt bij kleine locale vergaderingen toegepast, terwijl consent geschikt is voor grote.

De "natuurlijke socio-politieke orde": jeZelf-zijn
in verbondenheid (libertair-communitarisme)

2) De gebruikelijke slogans over vrijheid en demokratie proberen te verhullen, dat de demokratie snel aan het afkalven is.  Wat is er tegenwoordig nog over aan demokratie? Ga zelf maar na. Hebben wijzelf contrôle over de politieke partijen? Heeft de gemeenschap contrôle over het parlement? Hebben wij contrôle over de regering, de staat? Over de nato? Over het wetenschap- technologie-kapitalismecomplex? Over de media? Over de ngo's of de lobbygroepen? Over de EU? Wij hebben niet eens contrôle over onze eigen straat, de wijk of de gemeente. Op al die krachten, die werkelijke de dienst uitmaken - en dat zijn vrijwel alle - hebben wij geen enkele invloed. Het lijkt erop dat Plato gelijk had: dat op een periode van (te ver doorgeslagen) vrijheid wetmatig de tyrannie volgt. De enige uitweg is de gemeenschapsdemokratie - de machtsoverdracht aan de gemeenschap zelf - zoals wij deze met ons ontwerp beogen.

2) De politieke partijen zijn specifieke belangengroepen. Zij stammen af van de middeleeuwse gilden. Belangengroepen zijn in principe ongeschikt om het volk te vertegenwoordigen, zij dienen immers uitsluitend hun eigenbelang. Dat zij het volk niet vertegenwoordigen, is evident. Het lidmaatschap is teruggebracht tot een te verwaarlozen groepje carrièremakers, interne demokratie bestaat niet, niemand is geinteresseerd in de "grote politiek", partijprogramma's zijn nietszeggende slogans die naar willekeur worden veranderd, een keer in de vier jaar je stem afgeven aan iemand die daar vervolgens naar willekeur me om gaat heeft niets met demokratie te maken, maar alles met autokratie, het parlementaire ritueel heeft geen vat op de werkelijke problemen, politieke partijen zijn de loopjongens van het bedrijfsleven geworden etc. etc.  Daarom wordt er voortdurend over de hoofden van de betrokkenen beslist. Terwille van het WTK-complex wordt het volk uitgeleverd aan de commercie, de politieke cultuur steeds verder verziekt c.q. de samenleving stelselmatig afgebroken. Politieke partijen verhinderen, dat het volk-zelf  het voor het zeggen krijgt. (Het is net als bij de priesters/dominee's. Een tijdlang denk je ze nodig te hebben. Als je vervolgens ontdekt dat je ook direct contact met God kunt hebben, besef je dat voornoemde "middelaars" je alleen maar in de weg staan). Dat dit geen buitenstaandersstandpunt is, getuige de visies van een aantal nederlandse top professoren politicologie, die unaniem van mening zijn, dat er in Nederland eigenlijk niet van een demokratie gesproken kan worden (NRC, 29 nov. 2003).   Ons advies: "partijen opdoeken, demokratie uitbreiden".

De partijen staan een verdere uitbouw van
de parlementaire demokratie in de weg

2) Het massale NEE van de Fransen en de Nederlanders op de Europese Grondwet spreekt boekdelen. Politici proberen hun falen op verschillende manieren te camoefleren. Eerst zeggen zij, dat het NEE-kamp uit "extreem-politieke" groeperingen bestaat (rond 62% dus....). Dan gaan zij over tot het psycho-pathologiseren. Terwijl zij zogenaamd uitsluitend "inhoudelijk argumenteren" en het alleen over de "feiten" zouden hebben, wordt volgens hen de NEE-stemmen door "angst, onzekerheid, wantrouwen etc." ingegeven. Wat een enorme minachting voor de kiezer spreekt hieruit. Logisch eigenlijk. Zolang wij ons laten gebruiken, door eens in de vier jaar onze stem af te geven, waar zij dan mee kunnen doen wat ze willen, verdienen wij eigenlijk niet anders. Wanneer gaan onze ogen nu eindelijk open?  Vervolgens wordt gedreigd, zo van "als je geen JA stemt, dan zullen er vreselijke dingen gebeuren". Als laatste wordt dan de referendumcampagne de schuld gegeven. Politici zouden gefaald hebben in het duidelijk maken van de voordelen van een JA-stem aan de kiezer. Niemand die erkent, dat de politici-zelf het probleem zijn. Zij hebben de laatste decennia in toenemende mate de wensen van het WTK-complex uitgevoerd. Als loopjongens van de economie hebben zij op volkomen autokratische wijze het volk genegeerd. Het euvel is niet de parlementaire demokratie. Het zijn de politieke partijen die het demokratische proces van het volk gestolen hebben. De rechten van de laatsten worden voortdurend verkwanseld. Het EU referendum bevestigde nog eens opnieuw, dat politici en het volk tegengestelde belangen hebben. De partij-politici zijn geen "vertegenwoordigers van het volk". Ze hebben daarentegen maar één doel: hun eigen kaste instandhouden. Dit besef zou nu overal door moeten gaan dringen. Daarom zijn wij sterke voorstanders van uitbreiding van het parlementaire stelsel naar de samenleving-zelf, naar alle niveau's van de samenleving: provincie, gemeente, wijk en straat, alles bottom-up georganiseerd. Bij deze vorm van gemeenschapsdemokratie - ooit geinitieerd door Johannes Althusius - worden partijen dus overbodig.

2) Je hoeft niet paranoid te zijn om te beseffen, dat "1984" reeds werkelijkheid geworden is. Immers, kunnen "ze" o.a. je electronische verkeer (e-mails/fax/tel) controleren, je positie vaststellen (handy's, GPS), je interessen catalogiseren (internet) en je bewegingen volgen (treinchipkaart). Hier houden de ambities echter niet op. Over enige tijd is het de bedoeling, dat ook het leven in je eigen huis aan het wereldwijde net is aangesloten (Bluetooth).

3) Zie Kees Boeke "Sociokratie".

To be in control or to be controlled, that is the question 

24. Spiritualiteit en socio-ecologie, het Ultieme en het levensweb van "mensen, dieren, planten, rotsen en rivieren" zijn twee kanten van dezelfde medaille. Het Geheel omvat alles, het is inclusief. De zichtbare wereld is een uitdrukking van het Uiteindelijke, de eerste is de inhoud van de Kosmische Ruimte. Val je dus samen met het Ene - Godsrealisatie - dan omarm je alle "levende en niet-levende wezens", niets uitgezonderd. Toegepast op de maatschappij is de zinvolle ordening van individuen, gezinnen, straten, wijken, gemeenten, provincies, Regio's en "het Rijk" - het sociale netwerk - de afspiegeling van de Transcendentie ("makrokosmos is mikrokosmos")1). Alles is met elkaar verweven in één grote dynamische samenhang - niet het individu, maar de gemeenschap is dus de basis van het bestaan2) - de eerste kan niet zonder het tweede. Vertikaal en horizontaal komen hier bij elkaar3). De sociale organisatie is alleen dán optimaal, wanneer zij hiervan een afspiegeling is. Dit is het traditionele model van de zichzelf besturende gemeenschap. In tegenstelling tot het Westerse model, waar men op straat-, wijk-, dorps- en gemeenteniveau slechts "inspraak" duldt - "meepraten" - maar waar de politieke partijen, de lobby's en economische belangen de werkelijke dienst uitmaken, is men in de Derde Wereld vaak veel verder dan wij. Daar beslissen op locaal niveau de mensen zelf over de zaken die henzelf aangaan. Daar zijn de wijk-, dorps- cq gemeenteraad de soevereine demokratische vertegenwoordigingen van de bevolking.  In de praktijk betekent dit, dat de samenleving een organische samenhang is, bestaande uit zinvol geordende lagen van zelfbestuur. Daarbij beslist het individu in vrijheid welke talenten hij of zij in dienst van de gemeenschap wil stellen c.q. in het gezin wil inbrengen. Vervolgens definieert en claimt het gezin (leefgroep) zijn inbreng/bevoegdheden, dan de straat, de buurt, de wijk, de gemeente en de Regio. Geen enkele „hogere" instantie die daar intervenieert. Alleen voor wat men zelf niet kan verwerkelijken of uitvoeren, wordt samenwerking met het „hogere" echelon gezocht. Dus wat jezelf niet aankan, wordt door het gezin gedaan. Wat het gezin niet kan uitvoeren, gebeurt door de straat, wat de straat niet kan verwerkelijken wordt aan de buurt gedelegeerd, die zich vervolgens integreert in de wijk, deze in de gemeente, die op zijn beurt op de Regio terugvalt. Dat dit verregaande consequenties heeft moge duidelijk zijn. In plaats dat men overgeleverd is aan de willekeur van anderen, maakt de gemeenschap zelf de dienst uit. Het sleutelwoord is zelfbestuur. Vanaf het moment dat de mensen zelf over hun eigen leefsituatie beslissen, verandert alles op slag. Onverschilligheid slaat om in betrokkenheid4).

We moeten een nieuw evenwicht vinden
Koningin Beatrix

1) Naast de Zelfsoevereiniteit van de gemeenschap op alle niveau's van de maatschappij zijn er twee soorten inspirerend leiderschap: de vrouwen en de ontwaakten. De eersten omdat zij "midden in het leven staan"; de tweeden omdat zij een directe relatie met het Uiteindelijke hebben. Bovenstaanden zijn de drie pilaren van de "natuurlijke socio-politieke orde", gezamenlijk staan zij garant voor een duurzame ontwikkeling van de samenleving.

2) Dit gaat lijnrecht in tegen de belangen van big buisiness.  Gemeenschap en kapitalisme zijn niet te verzoenen! PS. Uiteraard bestaat er een creatieve feedback tussen de gemeenschap en individuen, die het voortouw nemen.

3) Het Nieuwe "Sacrum Imperium" is zowel spiritueel ("vertikaal") als ecologisch ("horizontaal"). Alles: "mensen, dieren, planten, rotsen en wolken" zijn zinvol ingebed in Hemel en aarde, zij vormen een integrale levensgemeenschap.

4) Slechts één voorbeeld maakt duidelijk wat het verschil is. Een van de grote problemen is de afhankelijkheid van mensen van de "arbeidsmarkt" als de enige binding met de maatschappij. Je sociale welzijn hangt daar uitsluitend vanaf. Vooral mannen hebben hier mee te maken. Dit is een bron van voortdurende onzekerheid, kwetsbaarheid, onrust en zorg. Tenslotte kun je elke dag ontslagen worden. Buiten "de baan" zijn er nauwelijks sociale structuren waar je je identiteit, zelfrespect, talenten en verantwoordelijkheden aan kunt ontlenen. (Het lijkt een beetje op slavernij). Dat betekent, dat vooral mannen (die "van huis uit al" de zwakste sociale binding hebben) sneller "psychische" problemen krijgen en doorslaan. Geweld, huiselijk geweld en criminaliteit kunnen hiervan het gevolg zijn. Hoe anders is dit in ons model. Door iedereen te betrekken bij de gemeenschapsopbouw - integratie in de ware zin des woords - krijgen de mensen hun zelfrespect, verantwoordelijkheidsgevoel en gemeenschapszin terug.  Het is de enige manier om de huidige negatieve spiraal te stoppen. 

De straat is een gemeenschap, zij weet het alleen nog niet

25. Met de subsidiariteit c.q. Het Grote Leerproces als leidraad nemen bewuste mensen het voortouw in de wijk. Een ware golf van demokratisering doortrekt de straten. Iedereen veert op. Hier is iets werkelijk vernieuwends gaande. Er waait een frisse wind door de wijk. Vrolijkheid verspreidt zich als een olievlek tot in alle uithoeken. Wat is namelijk het geval? Hoe kan dit opeens gebeuren? Je kunt je ogen niet geloven. Niets hoefde er te gebeuren. Alles wat nodig is voor een radicale ommekeer blijkt er al te zijn. Dankzij onze "brave" bureaukraten is de maatschappij tot in zijn kleinste onderdelen perfect georganiseerd. Wat is dan onze fundamentele ontdekking? Dat deze in principe nuttige structuren als bijvoorbeeld de wijk- en gemeenteraad op hun kop staan. Als je er even goed naar kijkt, dan zie je plotseling hoe je alles "van bovenaf" opgelegd krijgt. Tot in de kleinste details wordt er voortdurend over je beslist en betutteld. De ontdekking is (…), dat diezelfde structuren natuurlijk ook in omgekeerde richting kunnen werken. Niet tegen het volk, maar in dienst van het volk. De wijkraad, in plaats van een lamme eend te zijn, de speelbal van gemeente- en partijpolitiek, kan "voor hetzelfde geld" natuurlijk ook de ware demokratische vertegenwoordiging van de wijkbewoners zijn. Gewoon een kwestie van een wereld die nu op zijn kop staat weer op zijn pootjes zetten.

Waarom is 80% van de bevolking niet betrokken bij de politiek?
Omdat het niet de bedoeling is dat zij betrokken raakt

26. Het proces is inclusief, niemand - werknemers, senioren, alleenstaanden, huisvrouwen, bijstandsmoeders, kunstenaars, managers, allochtonen, werkelozen, vrije beroepen, leraren, ambtenaren, directeuren, de middenstand, boeren en studenten - wordt buitengesloten. En zie: door zo te doen nemen we het leven weer in eigen hand. En je zult het misschien niet geloven: Ook de „grote" problemen - volksgezondheid, veiligheid, milieu, sociale desintegratie, de catastrofe van de opvoeding, de zinloosheid, het racisme, de wetenschappelijke, technologische en economische dominantie - zij zullen op deze wijze alle worden verbeterd c.q. opgelost. Aangezien vrouwen meer gemeenschapsgeorienteerd zijn dan mannen, nemen de eersten de leiding op zich bij de opbouw van de nieuwe zichzelforganiserende gemeenschap. Dat dit reden voor onwennigheid kan zijn is begrijpelijk. Te lang waren vrouwen afgesneden van hun wortels. Toch is het zo, dat vooral zij het contact met het dagelijks leven nog het meest hebben bewaard. Waar mannen tot "eenzame wolven" zijn verworden, onderhouden vrouwen contact met zichzelf en hun naaste omgeving. Zij hebben (over het algemeen) meer levensbevestigende sociale talenten. Het "misverstand" heeft zijn intrede gedaan met de idee, dat "maatschappij" gelijkstond met "samenleving". Vandaar dat vrouwen met ambitie het zoeken in een carrièreladder in de door mannen overheerste prestatiemaatschappij. Waar - niet geheel verwonderlijk - de meeste vrouwen vervolgens totaal op afknappen. Carrière kan echter ook gerealiseerd worden in de samenleving c.q. gemeenschapsopbouw nieuwe stijl (coöperatiemodel), een weg die minstens zoveel uitdaging heeft als de medogenloze "rat race". Niet alleen organisatie- en bestuurstalent, management, promotievaardigheden etc. kunnen zich optimaal ontplooien, maar tevens gemeenschapsgevoel, samenwerking, communicatietalenten, (politieke) zelfwerkzaamheid en wederzijdse hulp, Zelfsoevereiniteit, wijsheid, mededogen, moed en doorzettingsvermogen. "Net zoals vroeger", toen de moeders hoofd van de clan waren, kunnen vrouwen zich opwerpen tot straat-, wijk- en gemeenteleiders met een organische voortzetting van hun carrière tot in de "hogere regionen". 

Iedere werkelijke vernieuwing begint als sociale utopie

27. Weinigen zijn zich ervan bewust, hoe diep de afwijzing van vrouwen in onze (en niet alleen in onze) cultuur ingegrift is. Het is terug te voeren op de mannelijke angst voor het vrouwelijke. Historisch gaat het terug tot de tijd van het matriarchaat, waarin de man aan de vrouw ondergeschikt was. Vooral in die gebieden waarin mannen ("als vegetatiegoden") elk jaar in bloedige rituelen geofferd werden ten bate van de vruchtbaarheid, zat de schrik er diep in. Spiritueel komt dit overeen met de angst je (met veel moeite verworven) ego te verliezen - terug te vallen - in de moederlijke Oergrond. Psychologisch moeilijk te verwerken is de confrontatie met de superioriteit van de vrouw op vele gebieden, waarbij niet in de laatste plaats de castratie-angst genoemd moet worden. Al deze factoren - naast socio-politieke oorzaken als toenemen van bezit, de noodzaak tot verdediging ervan, gepaard met het naar zich toetrekken van macht en geweldsuitoefening - verklaren de dominantie van het patriarchaat. De periode van de overgang van de laatste resten van matricentrale cultuur en religie naar het opkomend Christendom, is voor onze cultuur beslissend gebleken. Als je het ruim bekijkt, is het Christendom in vele opzichten de "opvolger" van de Moederreligie geweest. Besef bijvoorbeeld, dat er in de 6e eeuw CE! in Europa nog heiligdommen van o.a. Isis en Artemis bestonden. De basiliek van St.Pieter is gebouwd op een schrijn van de "Moeder der Goden" Cybele, een "godin" die uit Anatolië naar Rome was gebracht en daar eeuwenlang een grote populariteit genoot. De latere Zwarte Madonna's belichamen in feite de oude Grote Moeder. Om levensvatbaar te kunnen zijn, was het vernietigen van zijn voorgangster - de Moederreligie (en alles wat ermee samenhing) - voor de "jonge kerk" dus een zaak van leven en dood. Het is de verklaring voor de onderdrukking van het vrouwelijke, sindsdien het hoofdkenmerk van een op macht beluste kerk. Iets wat zijn treurige dieptepunt had in de eeuwenlange terreur van de heksenvervolging. Omgekeerd zal het duidelijk zijn, dat een "vrouwelijk wereldbeeld", ja het herstel van de Moederreligie (in moderne vorm) onontbeerlijk is voor het redden van de wereld 1).

1) Zie Mother Worship.

Demokratie is het merg van de samenleving

28. In de gemeenschapsdemokratie ligt het accent op coöperatie, dit in tegenstelling tot de huidige schijndemokratie, die gebaseerd is op concurrentie. "Meederheidsbesluiten", beslissingen die per definitie minderheden buitensluiten en zo systeeminherente conflicten bevorderen, worden bij ons vervangen door beslissingen die ofwel met algemene stemmen genomen ("consensus": goed voor procedures op locaal niveau) of door "consent" (beslissingen worden genomen "met algemene instemming", dus als niemand er echt tegen is). Het brengt het respect voor ieder individu tot uiting, het cruciale belang van harmonie in de gemeenschap en het inzicht, dat "de tijd" heel wat wijsheid genereert, nodig om vitale besluiten te kunnen nemen. Dat de snelheid van besluitvorming hierdoor vertraagd kan worden - wat evident is - wordt door ons (in het algemeen) niet negatief beoordeeld. Immers, het proces van afbraak op alle niveau's van de samenleving, wordt niet in de laatste plaats veroorzaakt door doordrukpraktijken van lobby's en andere (machtige, niet demokratisch gecontroleerde) belangengroepen 1). Daarnaast - het is boven reeds aangestipt - is het tweede grote principe dat van subsidiariteit. Zoals gezegd houdt dit in, dat wat op een "lager" echelon kan worden gedaan, niet door een "hoger" wordt overgenomen. Pas als dit niet lukt wordt bijstand van het "hogere" lichaam gezocht en gegeven. Ongevraagde tussenkomst van een "hogere overheid" is dus uitgesloten. Daarnaast zijn gekozen vertegenwoordigers permanent verantwoording schuldig aan hun eigen gemeenschap. Daarbij bestaat het straatbestuur uit afgevaardigden van individuen c.q. gezinnen; het wijkbestuur uit afgevaardigden van de straten; het gemeentebestuur uit afgevaardigden van de wijken; het provinciebestuur uit afgevaardigden van de gemeenten; het regiobestuur uit afgevaardigden van de provincies en het Rijksbestuur uit afgevaardigden van de Regio's. De Nieuwe Europese Unie bestaat zo uit een gedelegeerde bottom-up pyramide van zelfgeorganiseerde lagen.

1) Slogans als "vrijheid en demokratie" worden bewust gebruikt als middelen om de onderliggende werkelijkheid te verhullen. Terwijl de kleine man/vrouw graag gelooft in de waarden die zij (behoren te) vertegenwoordigen, betekenen zij  in de "grote wereld" van de multinationals iets geheel anders. "Vrijheid" bekent daar de vrijheid om jezelf te verrijken ten koste van de armen. De "demokratie" (uiteraard in zijn huidige machteloze vorm) wordt niet gepropageerd vanwege zijn "verdiensten" (zoals steeds opnieuw wordt gesuggereerd), maar omdat het een systeem is, dat zo zwak is, dat zij diezelfde multinationals het minst in de weg staat. Omdat het geen partij is voor het uiterst effectief hierarchisch georganiseerde WTK-complex kan het laatste ongestoord "zijn gang" gaan. 

De ontwortelde staat

29. Zelfsoevereiniteit sluit de overheid niet uit. Integendeel. Terwijl de gekozen vertegenwoordigers verantwoording verschuldigd zijn aan het "lagere" echelon, het laatste dus soeverein is, zijn de individuele burgers verantwoording verschuldigd aan de gekozen overheden. Consensus, subsidiariteit en loyaliteit c.q. burgerplicht garanderen de Zelfsoevereiniteit van de gemeenschap op alle niveau's en daarmee het functioneren van de samenleving als geheel. Politieke partijen zoals wij deze kennen verliezen daardoor hun functie. Zij kunnen eventueel als belangenorganisaties - dat wat zij nu in feite reeds zijn - verder bestaan. Wat wij bekritiseren is niet de staat als zodanig, maar een staat ("hoofd") zonder lichaam, een boom zonder wortels, een (van de gemeenschap) vervreemde staat dus. Daarom zien wij een kans bij de vernieuwing van Europa, waarbij een strikt doorgevoerd gedecentraliseerd federalisme - "bottom-up" - de grootste belofte in zich houdt. Vele staatsfunkties zijn sowieso naar de EU overgeheveld. Als overgangsmodel kunnen de gemeenschaps- en de partijendemokratie zonodig een tijdlang naast elkaar existeren. De "vrije concurrentie" - zo bejubeld door de heersende elite - kan dan bepalen welk systeem uiteindelijk als winnaar uit de bus komt. Onze "volksconstitutie" is ontworpen met het oog op de Europese eenwording. Mocht deze in de naaste toekomst geen haalbare kaart blijken te zijn - tenslotte is zij afhankelijk van vele factoren - dan kan ons bottom-up model dienen ter vernieuwing van het nationale staatsbestel. Terwijl alles teruggebracht wordt tot een kleinere schaal, blijft het principe hetzelfde: de bevoegdheden van de staat zoveel mogelijk overgeheveld naar de gemeenschap c.q. de gemeenschap als basis van soevereiniteit. 

Orde in de chaos scheppen

30. De structuur van de nieuwe samenleving kan dus uni-federalistisch 1) worden genoemd. Zij culmineert in een bottom-up model voor de gehele Europese Unie. De staat - tenminste zoals hij er nu uitziet - een uitsluitende top-down structuur, komt daarbij tussen wal en schip te liggen; hij is in de Europese Gemeenschapsdemokratie overbodig, ja hij is ermee onverenigbaar, geworden 2). Zijn functies zijn overgenomen door de straat, de wijk, de gemeente, de provincie, de regio en het Rijk (Unie), alle tesamen garanderen de laatsten een "orde van binnenuit", een organische structuur van samenwerking tussen alle lagen van de gemeenschap. Vervolgens moet deze innerlijke structuur ingepast worden in een rechtssysteem. Het gaat erom, dat er naast de globalisering tegelijkertijd een regionalisering plaats kan vinden, dit om de balans tussen die twee te optimaliseren. Met de "universalia" alleen  - kapitaal, macht, informatie - kunnen wij niet leven. De bestaande EU maakt dit op pijnlijke wijze duidelijk. Samenhang, differentiëring en zelfbestuur van onze eigen leefomgeving geeft het leven pas kleur. De uitkomst van deze nieuwe visie is de "Europese Unie der Autonome Regio's". De regionalisering ("kantonisering") van Europa is reeds in volle gang. De huidige autonome provincies en de kleine staten, zoals Vlaanderen, Wallonië, de Baltische Staten, de Duitse Länder zoals Noordrijn Westfalen en Beieren, verder de Zwitserse Kantons, maar ook  Catalonië, Luxemburg, Wales, Slovenië, Nederland, Schotland, Bosnië, Cyprus, Tirol,  etc. etc. zijn de voorlopers van ons model. In totaal ongeveer 90-100 Regio's, alle ingepast in de structuur van de Nieuwe Unie. Dit model kan natuurlijk uitgebreid worden naar wereldniveau: een Wereldfederatie van Autonome Regio's.  PS. Overigens is ons model de enige uitweg voor de kleine (EU)staten om niet permanent door de groten overheerst te worden! Zie: "De Zelf-soevereine Samenleving".

1) Bedenk, dat het gedecentraliseerde uni-federalisme niet alleen een stroming in het Westerse politieke denken is, van de oudheid, de "lappendeken" van (semi)soevereine staten in het oude Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, tot het moderne communitarische denken, maar - uiteraard met eigen karakteristieken - ook in de Islamitische traditie. Met name in het Ottomaanse Rijk hadden minderheden als Christelijke en Joodse gemeenschappen een hoge mate van autonomie. Hier ligt een aanrakingspunt tussen de oude en nieuwe Europeanen.

PS. Het moge duidelijk zijn, dat we hiermee een constructief-demokratisch model voor ogen hebben, gebaseerd op de Internationale Verklaring van de Mensenrechten, hetgeen dus niets van doen heeft met opvattingen in extremistische kringen. Door een demokratisch uni-federalistich model te introduceren, zijn we hen voor cq nemen we hen de wind uit de zeilen. 

PS. Tweederde van alle huidige staten in de wereld terroriseert op een of andere manier de eigen bevolking (2003 Publication Freedom House).Hetgeen bevestigd wordt door prof.dr.A. de Swaan, die in een lezing vele (Europese) staten van de 20e eeuw als massamoordenaars van hun eigen bevolking kenschetste. Hij vindt zijn toevlucht in de demokratische rechtsstaat, hetgeen wij evenzeer doen, zij het met de kanttekening, dat deze - tegen het licht van zijn uitholling - dringend opgewaardeerd dient te worden. Overigens slaat de oorspronkelijke dominantie van de staat - alle macht, en daarmee alle verantwoordelijkheid,  in een hand te hebben - vroeg of laat vanzelf om in zwakte. Tegen de achtergrond van vergrijzing, werkeloosheid, mensen in de ziektewet of degenen met een uitkering, de  immigratie en desintegratie van de gemeenschap, kan deze de welvaart en daarmee zijn eigen existentie niet meer handhaven. Een voorspelling die onlangs (oct. 2003) bevestigd is door een rapport van het Centraal Planbureau, waarin gezegd wordt, dat de huidige welvaartstaten onhoudbaar zijn geworden. Europese regeringen zouden "krachtig" moeten ingrijpen om een ramp te voorkomen. Regeringen zijn echter deel van het probleem, naast de ongelimiteerde expansie van het kapitalisme ("overstraining" is de belangrijkste oorzaak voor het verval van imperiums), dat onvermijdelijk vroeger of later implodeert. De staat zal dan tot een punt komen, dat hij moet inzien, dat het zonder de aktieve deelname van de gemeenschap niet verdergaat. Alleen herstel van de politiek-soevereine gemeenschapsstructuur - met zijn uitgebreide netwerken van zelf- en wederzijdse hulp - kan de samenleving overeindhouden. Het zou zeer wenselijk zijn, wanneer de staat dit zou (h)erkennen, voordat de maatschappij inderdaad in elkaar stort.

PS. Om te kunnen "overleven", lees het verder vergroten van zijn rijkdom, MOET het kapitalistische systeem steeds weer "nieuwe markten openen".  Er is dus een dwangmatig c.q. inherent mechanisme ("kankergezwel") achter expansionisme, imperialisme en het omverwerpen van regimes die "niet meewerken". Het doel is de hele wereld gelijk te schakelen om haar toegankelijk te maken voor Westerse producten. De gevolgen: het vernietigen van andere religies, culturen, sociale verbanden en ecologische systemen wordt "op de koop toegenomen" c.q. doelbewust nagestreefd....

2) Mocht het Europese experiment mislukken, dan wordt de Gemeenschapsdemokratie het fundament van een van binnenuit vernieuwde cq bottom-up georganiseerde staat.

Deel 2

(Back to the start of Han Marie Stiekema's website)