Misleading are often appearences. The pope, f.i., obviously, is the leader of the Catholic Church. But is he a spiritual leader, as well?* Everybody says so, but is that complying with Reality? From the criteria of "God-Realisation" there are grave doubts. O, sure, he is doing his utmost to impress people with his "holiness", but the fact alone, that it takes him so much effort is een indication for not "having the Spirit". Compare him with any Zen monk, the latter clear, free, spontaneous, natural, full of joy and humor......The pope on the other hand "tormented", unnatural, constantly pretending what he is not. If this is the case with the pope, how is it with lesser "gods" among us?

* To a catholic priest, it is even undesirable to be holy i.e. spiritual. Already in the first centuries of Christianity it was decided that he should be a functionary of the Church, only! The pope thus finds himself between two stools. "Poor" man.

What we know about Mother Teresa (through self confession in her own diary!) is that she begged her whole life for God-experience, but never tasted it. No doubt, she was a great leader, but a spiritual leader, as well? The "solution" in such a situation: If you ARE not IT, then you identify with it, you try to become it though desire, you try to grasp it..... "Da eben wo Verwirklichung fehlt, da stellt zur rechten Zeit eine Identifikation sich ein...."(after Goethe). Or like Dutch say: "Ben je het niet, dan maak je je ergens meester van" ("If you are NOT a Master, then you take possession of it). To have a few good ideas, something everybody can, even if it concerns "spiritual ideas" is easy. Unfortunately, concepts, ideas and goals, however "spiritual" don't make you a spiritual leader

So, there are many, who are hidden materialists, but who pretend to be "spiritual". Because the lack of inner reference, they constantly worry about their "spiritual presentation". Everything depends on how they impress others. If, on the other hand, you are TRULY spiritual, you don't care about that. You also wouldn't take lucrative jobs, while preaching to others that they should lead a simple life. Instead you take the lead in sharing the concerns of the people around you, f.i. if they - just like you - have housing, a reasonable income, can afford to buy organic food, or - in case of middle incomes - have enough money to install solar panels on their roofs.

It becomes more serious when "smart" manager boys and girls are putting spirituality in the service of big business. Just like multinationals plunder the ressources of the earth, so they do with spirituality. They grab ideas from everywhere and do as if they invented the wheel. They offer trainings in "being your self", "mindfulness", "vision quest", "flexibility", "optimizing energy" etc. The latter are supposed to be "personal abilities" only, carefully avoiding the PURPOSE BEHIND "spiritual" self-improvement.  So, one topic is carefully avoided: the fact, that spirituality has to serve the material aims of the company: profit maximalisation, economic growth, exploitation and injustice

Leaders who behave according to party politics, are rarely (never) SPIRITUAL leaders. Also those who far away lock themselves up in offices and bureaucracies, surrounded by computers, paper and meetings contradict themselves. Serving the Whole, on the other hand, is including everything, without exception Once you REALLY experience this, you will be committed to all people, yes, all "living and non-living" beings. Your connectedness is visible through true effort(lessness) and solidarity. You live close to reality, small and big. All great spiritual leaders - think again of Gandhi - live among and for the people.

A third criteria is, that spiritual leaders share everything without restriction. They are giving leaders. It is a sign of inner abundance, and that is, in its turn, proof of their direct contact with the Source.

Quite some CEO's seem to go for management theories like "evolutionary leaderschip". An appetizing esoteric cover has to conceal that it is all about the "Will to Power". The guru's of this movement are the "prominent" examples of it. They are the proof of the fact that a "nice" philosophy doesn't make you a spiritual leader, yet. On the contrary, in most cases this serves as a cover up. True leadership is a calling, an conscious choice for a spiritual Path, in which a deep connectedness, selflessness and service prevail. Qualities that usually emerge only after a life with trials and errors, exercise (meditation), surrender and service to the Whole. To those who (still) have a little difficulty to understand where this is all about:

"And the devil took Jesus to the mountain and showed him the world. Lord, he said, "if you serve me, I will give you all that is at your feet". Jesus said "Go away satan".....

If, after having read the above it appears that you are "just" a common, good, inspired, decent, talented, reliable, committed and altruistic leader....there is nothing wrong with that! In these most critical
of times you are dearly needed.

* Instead of "he" "she" can be read.

Daarbij kun je aardig misleid worden door de uiterlijkheden. De paus bijvoorbeeld is overduidelijk een leider. Maar is hij ook een spiritueel leider?* Iedereen zegt het, maar is dat ook echt zo? Vanuit het criterium van "Gerealiseerd-Zijn" zijn er grote twijfels. O, zeker, hij doet zijn uiterste best om "heilig" over te komen, maar het feit alleen al dat hem dat zoveel moeite kost, is een indicatie daarvoor dat hij de Geest niet heeft. Vergelijk hem met de eerste de beste Zen monnik, de laatste helder, vrij, spontaan, natuurlijk, vol vreugde en humor.....De paus daarentegen "gekweld", onecht, krampachtig, constant iets pretenderend wat hij niet is. Als het met de paus al zo gesteld is, hoe is het dan met de mindere "goden" onder ons?

* Het is zelfs zo, dat het voor een katholiek priester onwenselijk is om heilig - spiritueel - te zijn. Reeds in de eerste eeuwen van het Christendom is vastgelegd dat hij slechts een functionaris van de Kerk diende te zijn! De paus bevindt zich dus tussen wal en schip. "Arme" man.

Van Moeder Teresa (zelfbekentenis in haar eigen dagboek) is bekend dat zij haar hele leven om Godservaring heeft gesmeekt, maar het nooit mocht smaken. Ongetwijfeld was zijn een groot leider, maar ook een spiritueel leider? De "oplossing": Als je Het niet BENT, dan identificeer je je ermee.... "Da eben wo Verwirklichung fehlt, da stellt zur rechten Zeit eine Identifikation sich ein...."(naar Goethe). En "BEN je geen Meester, dan maak je je ergens meester van" (HMS).....Een paar goede ideeën hebben, dat kan iedereen, zelfs als het "spirituele ideeën" zijn. Immers deze zijn overal gemakkelijk te verkrijgen en over te nemen. Helaas maken concepten, ideeën en doelstellingen, hoe "spiritueel" zij ook mogen zijn, je nog geen "spiritueel leider".

Zo zijn er heel wat, die in het verborgene (keiharde) materialisten zijn, maar die zich naar buiten toe laten voorstaan op hun "spiritualiteit". Vandaar dat zij zich constant bezorgd maken over hun "spirituele presentatie". Alles hangt af van hoe zij bij de anderen overkomen. Als je ECHT spiritueel bent, bekommer je je daar niet om. Je zult ook geen financieel lucratieve banen aannemen, om vervolgens te prediken, dat iedereen eenvoudiger moet gaan leven. Je zorg gaat altijd eerst uit naar de anderen, namelijk of zij - net als jij - zich wel biologisch voedsel kunnen permitteren of - net als jij - zich een zonnepaneel op hun dak kunnen veroorloven.

Ernstiger wordt het wanneer "slimme" manager jongens en meisjes spiritualiteit in dienst van het bedrijfsleven stellen. Net als multinationals de ressourcen van de aarde plunderen, doen zij dat met spiritualiteit. Ze grabbelen van overal ideeën vandaan en doen vervolgens of ze het wiel hebben uitgevonden. Zo spreken zij over een "nieuwe visie", "een nieuwe manier van denken en handelen", "integriteit", "universele waarden", "ontwikkeling van bewustzijn", "verlichting" (sic) en (jawel) "dienstbaarheid aan het geheel". Eén thema wordt echter zorgvuldig vermeden: de vraag naar het waartoe. Het gaat om de "heilige koe" van de economie: winstmaximalisatie, economische groei, uitbuiting en onrecht. 

Zonder nauwkeurig en uitgebreid te omschrijven WAARTOE bij bovenstaande auteurs het "integrale leiderschap voor een steeds complexere wereld" leidt - spiritualiteit in dienst van de winst - worden mensen bewust om de tuin geleid. Bovenstaande kreten blijken een farce te zijn. Want hoe kun je "het geheel dienen" terwijl je tegelijkertijd een systeem ondersteunt dat dit geheel stelselmatig afbreekt?  

Leiders die zich conform een politieke partij gedragen, zijn dus zelden (nooit) SPIRITUELE leiders. Ook zij die zich ver weg opsluiten in bureau's en bureaucratieën, omgeven door computers, papers en vergaderingen, kortom zich uitsluitend bewegen in de sfeer van de macht, zijn een tegenspraak in zichzelf. Het Geheel dienen sluit namelijk alles in. Heb je dat eenmaal ECHT ervaren, dan ben je betrokken bij alle mensen, ja, alle "levende en niet-levende" wezens. Je verbondenheid is zichtbaar door daadwerkelijke inzet en solidariteit. Je leeft dichtbij de werkelijkheid, in het klein en in het groot. Alle grote spirituele leiders - denk weer even aan Gandhi - leven onder en voor de mensen.

Een derde criterium is dat spirituele leiders alles zonder voorbehoud en onbaatzuchtig met anderen delen. Zij zijn schenkende leiders. Het is een teken van innerlijke overvloed, en dat is wederom een bewijs van hun directe contakt met de Bron.    

Nogal wat CEO's schijnen te vallen voor management theorieën als "evolutionair leiderschap", dat echter - zoals vele andere benaderingen - gebaseerd is op concepten en speculaties. Zelf-Realisatie is niet meer doel in ZichZelf, maar instrumenteel, het is ondergeschikt aan persoonlijke ambitie. Een appetijtelijk esoterisch jasje moet verhullen dat het hier puur om de "Wille zur Macht" gaat. De goeroe's van deze beweging zijn hier het "markantste" voorbeeld van. Zij zijn het bewijs daarvan, dat je er met een mooie "spirituele" filosofie nog niet bent. Integendeel. In de meeste gevallen dient deze ertoe om je erachter te kunnen verschuilen. Waarachtig leiderschap is een roeping, een bewuste keuze voor een spirituele Weg, waarbij diepe verbondenheid, onzelfzuchtigheid en service vooropstaan. Kwaliteiten, die doorgaans pas na veel inzet, oefening (meditatie), overgave en dienstbaarheid aan het Geheel, ontstaan.

Voor degenen die (nog) een beetje moeite hebben om te beseffen wat hier op het spel staat: "En de duivel nam Jesus mee naar de berg en toonde hem de wereld. Heer, zo zei hij "als Gij mij dient, schenk ik U al datgene wat aan Uw voeten ligt". Jesus zeide: "Ga weg Satan".........

Blijk je na het lezen van bovenstaande "slechts" een gewone, goede, geinspireerde, begaafde, betrouwbare, betrokken en altruistische leider te zijn, dan is daar helemaal niets mis mee. Integendeel. In deze kritieke tijd hebben we je hard nodig.

* Overal waar "hij" staat kan ook "zij" gelezen worden.