19. De "esoterische" betekenis van het Visioen gaat geheel terug op de Grote Moeder. Het St.Janskruid is heel oud en komt oorspronkelijk uit het Midden-Oosten. Het werd beschouwd als het symbool van vitaliteit, levensvreugde en vruchtbaarheid. Als zodanig gebruikten priesteressen het kruid bij het "liefdesorakel". Vrouwen dansten met een krans van St.Janskruid om hun heupen, dit om hun baarmoeder te vitaliseren. Het kruid staat daarom in directe relatie tot de (kosmische) baarmoeder. Antieke vrouwelijke! artsen schreven het voor bij aandoeningen van het onderlijf. Het Christendom demoniseerde de Moeder en maakte een duivel van Haar. Op Maria Hemelvaart (sic) werd het kruid gewijd en vervolgens in de huizen opgehangen, waar het tegen de duivel, boze geesten en ziekten moest beschermen. Ook kreeg het kruid een "andere beschermheilige". Voortaan werd het zonnewendefeest (het oorspronkelijke hoogtepunt van de feesten) omgedoopt in het St.Jansfeest. Het wonderbaarlijke is, dat de genezende werking van het St.Janskruid inderdaad een heel sterke is. Het wordt o.a. ingezet bij menstruatieklachten, migraine, depressie, wondgenezing en vele meer.

20. De Menorha of Joodse kandelaar is afgeleid van de Kanaaitische Levensboom, die op zijn beurt een van de grote symbolen was voor de Moedergodin Asjera. Andere titels waren "Moeder van de Goden". Zij wordt - net zoals Astarte - in de bijbel herhaaldelijk genoemd. Astarte is òf een andere naam voor haar òf zou ook haar dochter kunnen zijn. Haar volgelingen spraken haar aan met "Koningin van de Hemel". Zij genoot grote populariteit. Zo werd het Heilige der Heilige in Salomon's tempel de "Baarmoeder van Astarte" genoemd. Het Hooglied is een weergave van de liefdesbeleving uit de tijd van de Moeder. Dit is de reden waarom Joodse en Christelijke theologen en schriftgeleerden er altijd mee in hun maag hebben gezeten. Immers, de patriarchale religies wilden juist alle herinnering aan de Moeder uitwissen. De hele bijbel kan als zodanig worden opgevat. Het geeft de strijd van de "nieuwe religie" tegen de "oude" weer. Een strijd tussen het mannelijke en het vrouwelijke principe. Ofschoon "oppervlakkig" gezien de eerste de laatste onderwierp, is de onderstroom van het "Eeuwig-Vrouwelijke" nooit echt vernietigd. Nu het patriarchaat de hele mensheid meetrekt in zijn ondergang zijn wij aangewezen op Haar come-back.

21. De Graalskelk is overduidelijk het symbool voor de Kosmische Baarmoeder. Het is het Vat van Overvloed, de Bron waar alles uit voortkomt. Zij giet ZichZelf uit - hetgeen de betekenis van de bloedstroom is, oorspronkelijk ongetwijfeld gerelateerd aan de menstruatie - zodat alles vruchtbaar moge zijn. De Graal is vermoedelijk uit India via Perzië in het Midden-Oosten beland. Daar werd zij als avondmaalskelk opgenomen in de Christelijke symboolwereld. Sindsdien gingen (en gaan) talloze mythen de ronde. Afhankelijk van dynastische en nationale belangen werd de Graal dan weer in Spanje, Frankrijk, Duitsland of Engeland gesitueerd. Essentieel was de vermenging met de het Keltische Vat van Overvloed in de vorm van "Badb", een baarmoeder "die de doden 's nachts tot leven kon wekken". Er vond een vermenging plaats van deze beide krachtige symbolieken, culminerend in de verschillende Graallegenden, zoals deze vanaf de 10e eeuw in Europa opdoken. Het meest verbluffende is de "Parsival" van Wolfram van Eschenbach*. Hij zegt zijn inspiratie van een zekere ("heretische") Kyot te hebben ontvangen, die op zijn beurt zijn informatie uit Toledo had, destijds een bloeiend centrum van Joodse, Islamitische en Christelijke cultuur.  

* Parcival betekent "hij of zij die door het Dal (de Kosmische Baarmoeder) is gegaan" (....), terwijl de Graal "Sangrael" genoemd werd, hetgeen bloed- respectievelijk  (levens)schenkende Kelk betekent.

* See: Second Coming/Vision of the Grail