1. Voorwoord

2  Inleiding

3  Meister Eckhart Hier en Nu

4  Levend Zen

5  Hemel en aarde
oefeningen

6 Vraag & Antwoord

7 Heel het Leven

8  De Drie Initiaties

10  Zeven Stappen naar Verlichting

De eerste vraag: HMS, al enige tijd voel ik mij zo rusteloos en tegelijkertijd depri, ik kan geen innerlijke vrede vinden. Wat kan de oorzaak zijn?

1. Dierbare vriend. Wat zich ook in je leven voordoet, begin altijd met het vaststellen van het feit. Dus zeg je tegen jezelf:"ja ik ben depri". „Normaal" ga je namelijk onwelkome emoties uit de weg. Dan voel je de pijn niet die er achter zit. Je wijst zo voortdurend delen van jezelf af. Delen die er niet bij mogen horen. Het dag in dag uit onderdrukken van het ene deel door het andere, kost enorm veel energie. Door het te (h)erkennen, beëindig je het gevecht. Deze eerste stap is al een enorme opluchting. Om nu te weten wat het is, laat je het verder toe in de diepere lagen van je innerlijk. Daarvoor is het nodig dat je je onspant. In een relaxte toestand blijf je de emotie voelen terwijl je er tegelijkertijd naar kijkt. Je voelt je lichaam in contakt met de grond, terwijl je je vraag aan je lichaamsbewuste Zelf - met zijn centrum ergens in je onderbuik - vraagt. Je blijft een tijdje in deze toestand. Belangrijk is dat je „hoofd" er niet tussenkomt. Een snel antwoord vanuit je intellekt zit er altijd naast. Geniet daarentegen een tijdje van je niet-weten. Dan, omdat je het niet in de weg zit, breekt het antwoord onverwacht in je door. Een juist antwoord geeft altijd een enorme herkenning. Een lichamelijke reactie is het bewijs. Samen met het (nieuwe) inzicht, reageert je lichaam met een zucht, huivering, trilling, vreugdekreet of met tranen. Een diepe dankbaarheid heeft dan bezit van je genomen.

De tweede vraag: HMS, reeds enkele jaren beoefen ik Vipassana meditatie. Soms gaat het echt heel geweldig en vergeet ik mijzelf. Echter, hoe intensief ik ook practiseer, mijn ego raak ik daardoor uiteindelijk toch niet kwijt. Integendeel, het lijkt alleen maar sterker te worden.

2. Beste vriend. Ja, je hebt gelijk, door te proberen het ego kwijt te raken, wordt het alleen maar sterker. Je bent als Don Quichote die net als jij tegen de windmolens vocht. Je oefening is een „schaduw boxing". Eerst creëer je iets wat je „ego" noemt, om er vervolgens de strijd mee aan te binden. Je zit in een vicieuze cirkel. De raad die ik je geef is: „als je het geen naam geeft, als je het dus niet benoemt, dan bestaat het gewoonweg niet! Dus vanaf nu weet je niet wat „ego" is, je hebt er nog nooit van gehoord, je gebruikt dat woord nooit meer en het zal je daarom stukken beter gaan. Okee? Probeer het.

De derde vraag: U spreekt van „voelend gewaarzijn". Kunt U zeggen wat dat is?

3. Geliefde Hillary. Om de sprong van je periferie naar je Centrum te maken heb je je lichaam nodig. Je lichaam is het „voertuig van de geest". Immers ontspanning is nodig en dat kun je alleen maar in je lijf. Ontspanning creeert innerlijke ruimte. Als je je daarvan bewust wordt, ben je in je Centrum, het Hier en Nu. Zoals je weet is het Hier en Nu de enige realiteit. Alleen wanneer je in het Hier en Nu leeft, ben je aanwezig, alert, bewust. Eenmaal in je Centrum ben je vrij, observeer je je herinneringen, gedachten, verlangens, emoties en dromen. Je kijkt naar je periferie, terwijl je er daarvóór nog in gevangen was. Verleden, heden en toekomst blijken deel van je (tijdeloze) Zelf te zijn, zij komen voortdurend in je op en verdwijnen weer. Door ontspanning en het voelen van je lichaam kom je dus los van je gedachten. Het is de eerste stap naar binnen. Heb je nooit eerder opgemerkt? Bij het naar binnen gaan, zijn het altijd eerst je gedachten die verdwijnen. Zij zijn je periferie. Voelend gewaarzijn is daartoe de weg, de sleutel. Kijken en voelen zijn daarbij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zij hebben een positieve feed-back tot elkaar. Hoe helderder je geest, des te intensiever de lichamelijke gewaarwordingen en andersom, dusdanig dat je jezelf plotseling overstijgt. Het is tevens de sleutel tot het begrijpen van het bestaan. Immers het gehele universum is „voelend gewaarzijn", de terugkoppeling tussen Leegte (gewaarzijn) en energie (voelen), tussen het Ongemanifesteerde en de zichtbare wereld. Datgene waar jij, ik en iedereen (tweevoudig) deel van zijn. Beoefen het voelend gewaarzijn - kijken en voelen, voelen en kijken - dus onophoudelijk. Hoe meer je toelaat, hoe opener je wordt, des te ruimer je bewust-zijn. Het is een spel, dat altijd doorgaat. Zonder enige inspanning of moeite. Integendeel, in plaats van je te concentreren (wilsinspanning, moeheid) laat je de dingen voortdurend genietend tot je komen. Je bent een bloem die de geuren van het leven opsnuift en daardoor nog meer opengaat. Ik weet, dat het je makkelijk af zal gaan.

De vierde vraag: Beste HMS, U noemt Uzelf ook wel een „Oorspronkelijke". Kunt U mij uitleggen wat U daarmee bedoelt?

4. Dierbare vriend. Het is heel eenvoudig. Als je ontdekt, dat het Hier en Nu twee wortels heeft: je geest in de Grote Geest (Bewust-Zijn) en je lichaam in de aarde...en wanneer deze tweevoudige Oorsprong de poort tot je Ware Natuur blijkt te zijn, de tweevoudigheid samensmelt tot het Ene, wanneer je deze fundamentele Waarheid ontdekt en realiseert, dan ben je een Oorspronkelijke.

De vijfde vraag: HMS Wat is nu precies „de spirituele Weg" als het gaat om de relatie met je medemens?

5. De kern van de Weg is, dat het geen weg is. Je bent in Essentie geen proces. In plaats van het gaan van hier naar daar, geef je je voortdurend terug aan waar je vandaankwam (komt). Zo geef je je geest voortdurend terug aan het Grote Bewustzijn en je lichaam aan de aarde. Vanuit de diepte word je dan opnieuw geboren. Het is te vergelijken met de slaap. Dat is de bron van onze natuurlijke regeneratie. Hoe meer je nu teruggaat, hoe meer je ontdekt „Niets" te zijn. Ben je Niets ben je echter alles, te beginnen bij jezelf. Heelwording betekent het alsnog omarmen van al die delen van jezelf die ooit buitengesloten waren. Vandaar het belang van de emotionele zelf-integratie (ESI). Ben je hier eenmaal mee vertrouwd, breid je ditzelfde proces uit naar je omgeving. Verruim je jeZelf, dan blijkt alles om je heen deel van dit Zelf te zijn. In het omgaan met de ander bevestig je dit nu voortdurend. De eerste stap is het je bewust vereenzelvigen met je medemens. Dat betekent, dat in de eerste fase van contakt je je zonder enige inmenging, projectie, commentaar of onderbreking in de ander invoelt. Vanuit je empathie (inleving) maak je alleen ondersteunende opmerkingen. Je doet je best de bedoeling van je medemens in andere woorden aan hem/haar terug te geven, zodat je medemens zich door jou begrepen en bevestigd voelt. In de eerste fase geef je de ander de ruimte, terwijl jeZelf aanwezig, leeg bent. Vervolgens laat je je eigen stem spreken. Het kan zijn, dat ook jij je gevoel, je emotie wil uitdrukken. Dan geeft je hier op de bekende manier (zie ESI onder PIP) eveneens de ruimte aan. Of het kan zijn, dat je met je reflexie al commentaar kunt geven op wat je partner zoëven zei. Daarbij laat je je eigen stem zoveel mogelijk uit de diepte komen. Het contakthouden met, het afgestemd-zijn op je eigen lichaam heeft hierbij een sleutelfunctie. Ben je uitgesproken, dan geef je elkaar vervolgens de ruimte om even stil te zijn, in een moment van weldadige gezamenlijke aanwezigheid. Tot slot kun je elkaar (eventueel) omarmen. De „uitdaging" is, naast je bovenbeschreven persoonlijke overgave, in alle dagelijkse contakten consequent deze zelfde procedure te volgen. Overigens moet de „spirituele Weg" van de persoonlijke onderscheiden worden. Terwijl de eerste „in de diepte gaat" - vertikaal is - met vervolgens „omarming van-al-wat-leeft", is de tweede het horizontale proces in je leven, het uitwerken van je levensloop, het volgen van je uitdagingen, doelstellingen en drijfveren. Daarbij is het eerste - de spirituele Weg - de context voor het tweede, je persoonlijke proces.

De zesde vraag: U zit en straalt hier als een "Boeddha". Wat is Uw essentie?

6. Als ik hier inderdaad zit te stralen, zoals je zegt, moet ik mij excuseren voor mijn miserabele toestand van dit moment. "Straling" is immers uitzenden van actieve energie. In het Grote Opgaan is alle energie echter verdwenen. Leegte heeft dan bezit van je genomen. De subtiliteit ervan is voor „normale" zielen nauwelijks waarneembaar. Daarom, in Zijn beste momenten straalt een Meester niet. Het is zoals de Taoisten zeggen: „hij gaat rond zonder een spoor achter te laten". De Uiteindelijke Staat is een natuurlijke, je bent „Niets en Niemand". Zo’n persoon wordt door niemand opgemerkt.

De zevende vraag: Wat kun je doen als je bang bent voor de dood?

7. Beste vriendin. Meestal is de angst voor de dood de angst voor het beeld van de dood. Zelfs het woord alleen kan ongelofelijke angst in je oproepen. In dat geval komt de angst uit je emotionele voorstellings- en gedachtenwereld, je „mind". Traumatische ervaringen, bepaalde woorden of bedreigingen uit het verleden kunnen een rol spelen. Of je bent werkelijk de dood nabij geweest. Overheersend is daarbij de angst er niet meer te zijn, jezelf te verliezen in het Grote Onbekende. In beide gevallen is de oorzaak dus dezelfde: de angst er niet meer te zijn. Het komt voort uit het vastklampen aan je kleine zelf, het enige zelf dat je kent. In feite weet je niet wie je werkelijk Bent. Wist je dat wel, zou de angst voor de dood er niet zijn, want het kleine zelf sterft - in meditatie, liefde, overgave - in het grote Zelf. Vanaf dat moment weet je, dat het net andersom is. In plaats van dat je sterft, word je juist opnieuw geboren in het Grote Leven. Vanaf het moment, dat je ontdekt dat het kleine zelf de dood is en de dood het Leven, zul je niet meer dezelfde zijn. Je hebt de dood overwonnen door deze te worden.

De achtste vraag: HMS, waarom ben ik ongelukkig?

8. Beste vriendin. Iedere keer, dat je jezelf „waarom" hoort zeggen, doe je dat vanuit de positie van een buitenstaander. Je bent van het geluk afgescheiden, vandaar je vraag. Iedere „waarom vraag" geeft aan, dat je volhardt in je vervreemding van het leven. Heb je het nooit eerder opgemerkt? Vanaf het eerste moment, dat je opgaat in het dansen, liefhebben, fietsen, werken, tuinieren of schilderen, komt er geen „waarom vraag" meer in je op. Integendeel: als je in het dansen jezelf de vraag zou stellen „waarom dans ik hier" is het direct voorbij met de pret. Daarom, het enige antwoord dat ik voor je heb is deze: iedere keer, dat een „waarom vraag" in je opkomt, besef je dat je van het leven bent afgesneden. Daarom kwam die vraag in je op. De eerste stap naar geluk is daarom herstel van het contakt met je Zelf, je lichaam en zijn directe omgeving.

De negende vraag: Ik ben naar zoveel workshops, trainings etc. geweest. Ik weet hoe te visualiseren, affirmeren, mijn spanningen te ontladen en nog ben ik leeg. Kunt U mij helpen?

9. Beste Mark. Ik weet van je wanhopige inspanningen tot Zelf-realisatie. Echter, door jezelf te blijven manipuleren, zul je Het vermoedelijk nooit „bereiken". Je zult iedere ambitie moeten laten varen. Het is juist je inspanning die je bij het openen naar jeZelf in de weg staat.

De tiende vraag: HMS, leraren zeggen altijd maar weer, dat „alles in je innerlijk is". Echter, mijn grootste vreugde is het opvoeden van mijn kinderen en het werken in de tuin. Klopt er iets niet bij mij?

10. Dierbare Anne. Alles „van binnen" is illusie, tenzij je tot je ware Zelf komt. Alles in de buitenwereld is echt, totdat je jeZelf realiseert. Neem alles als-het-is, geniet van het leven zoals het zich aan je voordoet. Wees dankbaar zonder onderscheid. Opdat je het Leven Zelf mag worden, zo helpe je het Leven.

Home

© 2000 Copyright by Han Marie Stiekema
Last update: 11/24/04