Hoofdstuk 10
Vraag & Antwoord

Inhoud

Voorwoord

1.
Het Ontredderde
Westen

2.
Variaties op Eenzelfde Thema:
Politieke Filosofie van Plato tot Bodin

3.
De Nieuwe Unie:
Historische
Achtergronden

4.
De Natuurlijke Socio-Politieke Orde volgens Johannes
Althusius

5.
Het Koninkrijk van Hemel en aarde

6.
Overleven

7.
De "Individuele" Strategie/Het Grote Leerproces

8.
De Collectieve Strategie

9.
De Europese Unie der Autonome Regio’s

10.
Vraag & Antwoord

11.
Literatuur

A.
Report van het WWF

B.
Burgers van de 21e eeuw

C.
De Europese Unie der Autonome Regio's

New Ager

Het kwam mij in eerste instantie voor, dat „Het Koninkrijk van Hemel en aarde"* een zuiver spirituele impuls was. Nu blijkt echter, dat het ook de maatschappij en de politiek omvat. Ik zou daar graag meer uitleg over willen.
* De oorspronkelijke titel van dit boek

HMS

1. Wat je hier zegt, raakt de kern van spiritualiteit. Kom je namelijk tot je ware Zelf, blijkt dit de Essentie te zijn, niet alleen „van jezelf", maar van al-wat-leeft: de bomen, het gras, de struiken zowel als de wolken. Verlichting is niet persoonlijk, maar de Zijnstoestand van het gehele universum. Kom je tot dit inzicht, deze Verwerkelijking, overstijg je jezelf in vereniging met het Al. Alles, inclusief je (kleine) zelf, je omgeving, blijkt nu deel van je ware Zelf te zijn geworden. Alles bevindt zich in één ongedeelde ruimte. De scheiding tussen „binnen" en „buiten" blijkt kunstmatig te zijn, voortkomend uit de beperktheid van het kleine ik. In ware bewustwording zijn deze daarentegen samengevallen. Binnen blijkt buiten te zijn. Dusdanig, dat je omgeving - de bomen en de struiken - het verlengde van jezelf geworden is. Je hebt daarom „alles lief als jezelf". De eerste stap hiertoe is het (pijnlijk) besef van je existentiële lijden: het contaktverlies met zowel het vertikale - je ware Zelf - als het horizontale - je lichaam en zijn omgeving. Heb je eenmaal de eenheid met "Hemel" en aarde hersteld dan heeft verbondenheid met alles in en om je heen de plaats van vrijblijvendheid ingenomen, iets waar je vanaf dat moment niet meer omheen kunt. Het is daardoor tegelijkertijd het criterium voor ware spiritualiteit.

Studente

Hoewel alles totnutoe heel duidelijk is, blijven er vele vragen open. Waarom is regionalisatie het antwoord op de ontworteling? Er is toch al een „Europa der Regio’s", zonder dat dit fundamenteel iets veranderd heeft.

HMS

2. De enige plek waar mensen werkelijk in harmonie met zichZelf, de aarde en elkaar kunnen komen is de eigen woonomgeving, de habitat. Hier speelt zich het dagelijks leven in al zijn facetten af. Het is gecentreerd rond de leefgroep (gezin): volwassenen, ouders, opvoeders en kinderen. Bovendien leeft niemand op zichzelf, maar is omgeven door buren. De straat, de wijk, de Regio is daarom het lichaam der samenleving. Alleen hier heeft de mens een omgeving om te wortelen. Bovendien, kijkend naar de „grote wereld" blijken de meeste problemen gerelateerd te zijn aan de omvang, de schaal. Verklein je de schaal - het succes der huidige kleine staten is er het voorbeeld van - komt alles weer onder contrôle. De mensen krijgen zo weer greep op hun eigen leven. Door coöperatie worden stabiliteit en voorspoed vergroot. Initiatieven tot versterking van de locale economie kunnen van de grond komen. Schaalverkleining, regionalisatie dient dan (uiteraard) wel gekoppeld te worden aan participatie, zelfbestemming en autonomie: cultureel, politiek en economisch. Dat wat hier Zelfsoevereiniteit is genoemd. Zonder dat is de Regio een gemakkelijke speelbal van de belangen van staat en multinationale bedrijven. Hetgeen dus inderdaad met het huidige „Europa der Regio’s" het geval is. Dit bestaat eigenlijk vooral (of uitsluitend) uit een subsidiepolitiek die ten doel heeft „achtergebleven gebieden" geschikt te maken voor de „markteconomie", lees multinationaal kapitalisme. Met Autonome Regio’s in onze zin, heeft dat (nog) erg weinig te maken.

Werknemer

Is een samenleving „geworteld in Hemel en aarde" het antwoord op de materialistische maatschappij? De huidige New Age lijkt in ieder geval met de laatste op goede voet te staan.

HMS

3. De cultuur maakt zijn definitieve dieptepunt door. Want als zelfs spiritualiteit, de Bron van alle vernieuwing - zoals in de New Age - vercommercialiseerd is, lijkt er weinig hoop meer te bestaan. Veel komt voort uit de aloude tweedeling: geest en materie. Voor de meeste mensen is „spiritualiteit" een „apart gebied", dat losstaat van het materiële. Dat komt hen goed uit, want dan heeft het eerste geen consequenties voor het tweede. Volgens die instelling kun je dus „heel spiritueel" zijn, terwijl je daarnaast gewoon je eigenbelang najaagt. Welk een onwetendheid, hypocrisie en egoïsme. In de praktijk werkt het echter net andersom. Hoe bewuster je wordt, hoe meer je in je Midden komt, des te meer je loskomt van jezelf en de op jezelf gerichte strevingen. Je kleine ik, dat waarom eerst alles draaide, is nu je periferie geworden. In plaats van vrijheid voor het kleine zelf, is vrijheid van het zelf gekomen. Loskomen van je zelfzucht heeft uiteraard materiële consequenties. Voel je je namelijk innerlijk vervuld, dan word je niet meer overheerst door - en ben je niet meer verslaafd aan - materiële bevrediging en „zekerheid", waardoor je er overigens pas echt van genieten kunt! Het punt is, dat alleen deze innerlijke vrijheid, onbelemmerd door (excessieve) materiële ophoping, je beschikbaar maakt. Dan durf je opeens te zien, dat binnen buiten is en ben je in staat de verantwoordelijkheid als gevolg van dit inzicht te aanvaarden. Een echt transformatieproces, dat alle levensgebieden doortrekt, is hier bedoeld. Dat daarom „Hemel" en aarde in jou bij elkaar mogen komen, zo helpe je „Hemel" en aarde.

Leraar

Uw mens- en wereldbeeld achter de Zelfsoevereiniteit vind ik intrigerend. Waar komt Uw inspiratie vandaan?

HMS

4. In het verleden hebben we wereldbeschouwingen gezien, die voortkwamen uit het denken, een filosofie, het verstand. Zij waren bedacht. Deze ideologieën waren allen tot mislukking gedoemd. Zelfsoevereiniteit is daarentegen existentieel, zij correspondeert met een ieders diepste Werkelijkheid. Iedereen die zich naar binnen keert, weet Het. Ten diepste JeZelf-zijn - Zelfrealisatie - is de herkenning van de goddelijke Vonk in je, das „Fünklein in der Seele", zoals Meister Eckhart dat noemt. Je hebt een identiteitssprong - van het ik naar het Zelf - gemaakt. Dit ware Zelf is de „uitstulping" van het Zijn in jou. In Essentie ben je daarom absoluut vrij, jeZelf genoeg, eeuwig en los van elke identificatie. Terwijl je kleine ik ondergeschikt is aan sociale mechanismen, manipulatie en uitbuiting, staat je diepste Zelf daar volledig buiten. In je Kern ben je geen evenbeeld der mensen, maar een evenbeeld „van God". Iedereen is dat, zonder uitzondering. Door de onderdrukking van het Goddelijke in je, leefde je tweeduizend jaar in slavernij. Kerk en staat collaboreerden om een ieder zo klein mogelijk te houden. Zij ontnamen je geboorterecht: dat wat (degene die) je Werkelijk Bent. Als overcompensatie voor het gemis aan Zijn, hadden de mensen geen andere keus, dan terug te vallen op hun ego, het hebben en hun zelfzucht. Zij zochten de vrijheid voor het zelf, in plaats van van het zelf. Terwijl je de illusie van vrijheid creëerde, was je nog nooit zo „op jezelf teruggeworpen" geweest. Het is het dieptepunt, waar we nu in verkeren. In wezen ben je echter een kind van het Zijn. Vanaf het moment, dat je eraan overgeeft, stort het Zich in je uit. De paradox is dit: met je eigenwijze ik ben je een slaaf, terwijl je overeenkomstig je goddelijke Natuur Zelfsoeverein bent. Je ziet in, dat de wereld op zijn kop staat, dat het een reus op lemen voeten is. Met het hervinden van de „Grond van je bestaan", komt alles weer op zijn pootjes terecht. Teruggaan naar de Bron, om er vervolgens vernieuwd uit voort te komen is de kern van de Zijnsrevolutie: individueel, sociaal, politiek, economisch en cultureel. De verlossende stap van innerlijke naar uiterlijke bevrijding is die van het hebben naar het Zijn. Instrument zijn voor de werkzaamheid van het Uiteindelijke in deze wereld, dat is de opdracht en de vervulling van een ieder die „tot het Zijn gekomen is".

Huismoeder

Hoe kunnen we als kleine burgers tegen zulke grote machten als de multinationals opboksen. Dat is toch een ongelijke strijd?

HMS

5. Alles is in eerste instantie afhankelijk van de individuele bewustwording, integratie en empowerment. Het beslissende moment daarin is, dat je je innerlijke verworvenheden op een gegeven moment in je eigen omgeving naar buiten brengt, ze deelt met de mensen om je heen. Gezien het reeds aanwezige potentiëel aan bewuste mensen - vraag de mensen of ze niet een stuk welvaart willen inruilen voor stabiliteit en vrede en je zult versteld staan - kan "plotseling" een beweging ontstaan. De krachten van buitenaf maken het ons sinds de 11e september echter niet gemakkelijk (...). De staat heeft de crisis aangegrepen om zijn contrôle- en repressiemiddelen buitensporig te vergroten, dit ten koste van vrijheid en demokratie. Niet inziende, dat het enige antwoord op terrorisme radicale versterking van de gemeenschap is! Zij vervreemt zich daarentegen nog verder van het volk, zodat haar werkelijke machtsbasis steeds smaller wordt. Het "enige" wat ons dus te doen staat, is het opvullen van het vacuüm door een gemeenschapsdemokratie, een eenmalige! historische kans om niet te missen. De bestaande structuren „negeren" wij gewoon. Laat hun en ons systeem naast elkaar bestaan. Volgens demokratische principes een open, eerlijke en faire concurrentie aangaan, dat is de uitdaging. Op den duur zal blijken welk systeem het meest rechtvaardige, levenskrachtige en duurzame is. We vechten niet tegen ze, we maken ze overbodig! Mogelijk ontstaat er ook een 3-demokratie: drie complementaire systemen naast elkaar met in de kern de basisdemokratie, vervolgens het parlementarisme en de supra-nationale organen (EU) als schillen eromheen. Daarbij vormen de Regio's tesamen een nieuwe overkoepelende structuur: de Unie (Rijk, Empire, Gemenebest). Deze brengt de zo noodzakelijke eenheid - een noodzaak in tijden van crisis - en samenwerking tussen de bestaande politieke fracties. Rechts vindt er grootsheid en traditie, het midden zekerheid en voorspoed terwijl links er solidariteit en zelfbestemming gerealiseerd ziet. Daarnaast is dringend nodig, dat we op het persoonlijk vlak door onze bewuste leefstijl gericht op kwaliteit en duurzaamheid, door het bevorderen van de regionaal gebonden economie en de demokratische contrôle over de productie, ons van de excessen van de consumptiemaatschappij bevrijden. Laat de komende wereldcrisis een kans zijn om de handen in elkaar te slaan!

Politicus

De ervaring met kleine gemeenschappen is altijd geweest de vriendjespolitiek, „cliëntelisme" en de corruptie. Is er niet het gevaar, dat dit het hele initiatief van binnenuit ondergraaft?

HMS

6. Alleen wanneer partijpolitiek, parlementaire en bureaukratische macht, multinationals en eigenbelang ongestoord hun spel kunnen spelen over de hoofden van de burgers heen, dan is dit inderdaad onvermijdelijk. Een nieuwe cultuur, geworteld in „Hemel en aarde" met een sociaal leerproces gebaseerd op bewustwording, integratie en empowerment en verregaand zelfbestuur op alle niveau’s, zal excessen als bovenstaande vanaf het begin echter onmogelijk maken. Door spirituele waarden boven de materiële te plaatsen, krijgt de samenleving een andere kwaliteit. In plaats van concurrentie ontstaat coöperatie, van armoede gespreide welvaart en van discriminatie het vreedzaam naast (met) elkaar leven van etnische groeperingen. In plaats van vechten tegen elkaar komt het zorgdragen voor een gemeenschappelijke „erfenis". Het zal duidelijk zijn, dat we daarbij nog een weg te gaan hebben.

Allochtoon

Het klinkt allemaal heel goed, maar toch kan ik mij voorstellen, dat er nog heel wat voetangels en klemmen onder het gras verscholen liggen. Waar moeten we rekening mee houden?

HMS

7. Lange tijd hebben we gemeend, dat onze demokratie „af" was. Nu komen we echter snel tot de ontdekking, dat het bestaande stelsel steeds meer een dekmantel voor de op winst beluste multinationale ondernemingen is. Juist op vitale punten - die krachten van de maatschappij die ons leven verregaand beheersen - is er helemaal geen demokratische contrôle, denk aan onze eigen leefomgeving, de uitvoerende organen van de staat, de wetenschap, technologie en de financiëel-economische wereld. De ironie is dus, dat de propagandisten van de liberale vrijheden - gewild of ongewild - de weg vrijmaken voor de anti-demokratische krachten van de „markteconomie" en zo de slavernij verder bevorderen. Het kan echter niet duidelijk genoeg gesteld worden: demokratie en kapitalisme sluiten elkaar uit, ondanks de massieve propaganda die ons het tegendeel probeert te laten geloven. De demokratie is door het kapitalisme uitgehold (...). En het volk? Dit laat zich alleen nog foppen, zolang het „economisch goed gaat". Zij die ogen hebben om te zien weten echter, hoe het er werkelijk voorstaat. De ontwikkelingen zijn uit de hand gelopen. Alleen door schaalverkleining en zelfbestuur krijgen we er greep op. Een ontwikkeling „van onderop" is echter alleen mogelijk, wanneer deze tegelijkertijd geinitieerd, onderwezen, geleid, gefaciliteerd en teruggekoppeld wordt. Het is een participerende demokratie-in-ontwikkeling. Deze taak komt in eerste instantie toe aan de Unie. Alleen dit is in staat de algehele sociaal-cultureel-politieke verlamming een nieuwe impuls te geven. Helder inzicht, liefde en kracht zijn de motoren om de nieuwe visie met geestdrift naar voren te brengen. Door het opstellen van algemene principes en richtlijnen wordt de ontwikkeling in gang gezet, bevorderd en voortdurend bijgestuurd. Uiteindelijk - bij het steeds mondiger worden der Regio’s - treedt de Unie op de achtergrond. Het beheert dan slechts die functies waarvoor de Regio’s deze het mandaat gegeven hebben als „bewaarder van de nieuwe cultuur". Het fungeert als eenheid in de verscheidenheid. Het Gemenebest heeft dan een overkoepelingstaak in het vertegenwoordigen van het uiteindelijke ideaal: de „Europese Unie der Autonome Regio’s (EU-AR)".

Yup

Is zo’n volks-aristokratische beweging zoals U voorstaat niet volledig anachronistisch?

HMS

8. De westerse geschiedenis is een van verval, degeneratie, verlies van kwaliteit. Vooruitgang voor de technologie, maar neergang van menselijke waarden en normen. Je ziet dan in, dat zonder een opgaande lijn het leven automatisch de tendens heeft tot „degeneratie", entropie. Alles hangt dan af van individuele en collectieve opwaardering. Ervaar je jezelf in opgaande lijn, ben je in staat je eigen kleine zelf te transcenderen - is Zelf-realisatie je doel - dan ziet ook de omgeving er opeens heel anders uit. Het is te vergelijken met de „discussie" over Jezus. Ervaren wij onszelf slechts als kleine zelf, dan zullen we de goddelijkheid van Jezus ontkennen. We weten niet beter. Is er echter weet van onze eigen goddelijkheid, dan is iedereen in diepste zin goddelijk, dus ook Jezus. In de maatschappij hebben eeuwen van vervreemding en isolatie ertoe bijgedragen, dat het leven nu snel bergafwaarts gaat. De recente ideologieën, die met de franse revolutie als begin, gebaseerd waren op economisering en vulgarisering van de massa, hebben daar toe bijgedragen. Toch is „gelijkheid" het basisprincipe van de samenleving. In Wezen zijn wij allen deel van dezelfde Werkelijkheid, zijn wij allen - zonder uitzondering - identiek. De paradox is dit: „gelijkheid voor Hemel en aarde" geeft iemand de overeenkomstige kwaliteit, waardoor hij „speciaal" wordt. Iedereen, zonder uitzondering „bezit de boeddha- of christusnatuur" - heel gewoon, niets heiligs - maar hij of zij die het verwerkelijkt is bijzonder. Wanneer daarentegen iemand „bijzonder" tracht te zijn - zoals je mensen dat overal ziet doen - valt hij of zij onmiddellijk door de mand en wordt allerdaags. Het is allemaal dus net even anders. Op deze basis kan nu alleen maar stimuleren van het beste in ieder persoonlijk de redding brengen, iets wat reeds lang door „big business" ten bate van eigen winstbejag geëxploiteerd wordt. Genereren van „excellence", „leiderschap", „toptalent", „uitzonderlijkheid", ja zelfs „genialiteit" is dus niet nieuw, wel dat dit nu gevraagd wordt voor het algemeen belang. De Unie introduceert daarom het leraarsprincipe, mensen die het beste in zichzelf ontwikkelen en dat aan anderen doorgeven, die het voortouw nemen in het gidsen van anderen naar bewustwording, integratie en empowerment ten bate van henzelf en het geheel. Overigens: aangezien de crisis die van de cultuur is, is „politieke bijsturing", hoe radicaal dan ook, niet voldoende. Alleen een vernieuwing die tot de wortels gaat, kan het vereiste effect geven.

9. Het gaat dus om mensen die de harmonie met zichZelf, de gemeenschap en de natuur willen herstellen. De Nieuwe Unie is in de eerste plaats dus een spirituele impuls. Een transformatie van binnenuit, die zich dan vervolgens uitbreidt in de persoonlijke omgeving, dusdanig, dat maatschappelijke vernieuwing in gang gezet wordt. Het heeft weinig te maken met de politieke machtsstrukturen, zoals we die uit de geschiedenis kennen of met puur economische zoals de Europese „Gemeenschap". In plaats dat de gemeenschap zoals tegenwoordig, gedomineerd wordt door de elitaire macht van wetenschap, technologie en economie, worden in ons concept deze laatste ondergeschikt gemaakt aan de gemeenschap. De Nieuwe Unie symboliseert dan de maatschappelijke meerwaarde, de orientatie op het Transcendente, een samenhangend geheel aan uitgangspunten, waarden en principes als draagvlak van een nieuwe cultuur, het instrument voor veranderingen op alle niveau’s, met Zelfsoevereiniteit voor de gehele samenleving. In de Middeleeuwen was het Rijk de overkoepeling van een samenstel aan autonome deelgebieden en past als zodanig precies bij een gedecentraliseerd, Zelfsoeverein en federaal Europa

Actievoerder

Onder het "zeepbel-kapitalisme" zal het aantal slecht betaalde banen, de sociale achteruitgang en de werkeloosheid verder toenemen, zoals dat reeds op vele plaatsen in de wereld zichtbaar is. Hoe denkt de Unie zijn project te financieren?

HMS

10. Zolang het nog kan, worden onze activiteiten in de wijk o.a. door de sociale uitkeringen "gefinancierd". Of anders gezegd: degenen met een uitkering verwerven zich het recht zich ongelimiteerd voor hun wijkgemeenschap in te zetten. Alle anderen - degenen met een baan  - dragen vrijwillig een percentage van hun inkomen af. Daarnaast kan de destructieve competitie van het systeem - waarin enkelen zich ten koste van de meerderheid extreem verrijken - omgebogen worden naar een solidaire vorm, waarin niet meer het individu, maar de verschillende gemeenschappen met elkaar wedijveren. Concreet betekent dat, dat straten, wijken, gemeenten en Regio's high tech projecten cq ondernemingen ontwikkelen, waarvan de winst niet het individu, maar de gemeenschap ten goede komt. Op deze manier ondersteunt de maatschappij de gemeenschap in plaats van dat de eerste de laatste afbreekt. Aangevuld met wat er maar van sponsoren, subsidies, stichtingen, de staat, de EU te verkrijgen valt. Verslechtert de situatie - en daar kun je gezien de snelheid van de ontwikkelingen van uitgaan - dan zullen er steeds meer werkelozen komen, steeds meer mensen met deeltijdbanen, onderbetaling, die geen pensioen- en ziekteonkosten meer betaald krijgen...onder zulke omstandigheden neemt de gemeenschap noodgedwongen steeds meer bevoegdheden in eigen hand. Vergeet niet, dat de uitvallers van het systeem niet in de laatste plaats getalenteerde, ervaren en werklustige mensen zijn, die in staat zijn een wezenlijke bijdrage te leveren tot instandhouding en vernieuwing van de gemeenschap. Onderlinge zorg vervangt het pensioen, de Nieuwe Gezondheidszorg* vervangt de ziekteonkostenverzekering, regionale voedselverzorging het basisvoedsel etc. Neemt de kloof tussen rijk en arm verder toe - in de VS hebben 3 miljardairs evenveel vermogen als 600 miljoen armen - dan wordt de gemeenschap - alweer noodgedwongen - verder geradicaliseerd. Wanneer leven overleven wordt, zijn de bestaande verhoudingen op een gegeven moment onhoudbaar. Dan kan op grote schaal de sprong naar volledige Zelfsoevereiniteit gemaakt worden. Alles hangt daarvan af of wij NU - dus in een situatie waarin de nood nog niet zo schrijnend is - de noodzakelijjke basis weten te leggen. Als de gebeurtenissen ons vooruitijlen, zal het te laat zijn.    

* Zie ook http://welcome.to/FreeWHC/

Oudere

Het komt mij voor, dat introductie van het leraarprincipe een grote doorbraak kan geven. Het brengt ons leven, stelselmatig ondermijnd door het „laissez-faire", waarin bewustzijn, toewijding en innerlijke kracht ver te zoeken zijn, weer in evenwicht. Mijn vraag is: waar kunnen we beginnen?

HMS

11. De Unie is gebouwd op de relatie tussen leraar(es) en leerlingen. Dat wil zeggen, dat iedereen de bereidheid heeft te leren. Overal vormen zich groepen leerlingen rond een leraar(es). De leraren(essen) zijn diegenen die in overgave aan "Hemel" en aarde leven, een innerlijke kwaliteit verwerkelijkt hebben, persoonlijke en sociale bewustwording kunnen overdragen en op hun beurt ook weer bereid zijn te leren. Zo heeft iedere leraar(es) op zijn/haar beurt ook weer en leraar(es). De essentie van leraarschap is dienstbaarheid. Je kwaliteiten komen immers niet uit je kleine zelf, maar uit het geworteld-zijn in „Hemel" en aarde. Iedere ervaring heeft vervolgens een feedback met bewust besef en andersom. Alles draagt daarom bij tot een doorlopend proces van bewustwording, integratie en excellence. De bekroning hiervan is Zelf-realisatie, het leven naar, in en vanuit het Midden, de Essentie. Aangezien dit nieuwe Zelf groter is dan jezelf - het is je meerwaarde - worden de kwaliteiten die uit dit proces naar voren komen - helder inzicht, liefde en kracht - spontaan met anderen gedeeld. Zij paart zachtmoedigheid, eenvoud, warmte en vriendschap aan rechtvaardigheid, zelfopoffering, moed en doorzettingsvermogen. Het doel is dienstbaar zijn aan het geheel - Hemel, aarde en de mensen - werken aan het herstel van de „Oorspronkelijke Staat", de heelheid van het bestaan op alle niveau’s en het voortdurende streven naar ware consensus. Het „helpt een ieder zichzelf te helpen".  In concreto leert en traint de leraar(es) zijn/haar groep de basisprincipes van de Unie, is facilitator bij het consensusproces van de Zelfsoevereiniteit en vertegenwoordigt hij/zij deze consensus naar buiten toe. Dit leiderschap bevordert bewustzijn, zelfvertrouwen, geestdrift, inzet, mededogen en kracht als de onontbeerlijke motoren achter de verandering. Steeds komen de besten - na een intern proces van overleg en consensus - naar voren: het individu dat „bij zichzelf overlegd heeft", het gezin of de groep dat na intensief zelfonderzoek zijn bijdrage bij de straat indient, de straat die vervolgens na een aantal ronden van discussie zijn verantwoordelijkheid definieert en indient bij de wijk, tot en met overeenkomstige processen in de wijk, de gemeente, de provincie en de Regio. In een trapsgewijs proces van open overleg wordt uit de diverse echelons van de gemeenschap steeds opnieuw de grootste kwaliteit geboren. De gemeenschap brengt zelf zijn excellence voort, in plaats dat zij van buitenaf met „partijprogramma’s" gepaaid (misleid) wordt. Zo zijn demokratische consensus - „interne demokratie" - en leraarschap twee kanten van dezelfde medaille. Om dit proces te ondersteunen heeft de Unie in eerste instantie een aantal aanvullende initiatieven ontwikkeld. Deze bestaan o.a. uit de Oorspronkelijke Traditie, de Nieuwe Gezondheidszorg, de Europese Jeugdbeweging, de Ecologische Landbouw en de Regionalisatie, later uitgebreid met andere organisaties. Een „wereld van mogelijkheden" wacht nu op je.

Milieu-activist

Het WereldNatuurFonds (WWF) heeft enige tijd terug haar schokkende „Living Planet Report" gepubliceerd. Daarin staat, dat de „mensheid" in de laatste 30 jaar 30% (...) van de gehele natuur heeft vernietigd. Het rapport legt een groot gedeelte van de verantwoordelijkheid bij de nationale regeringen. Welke stappen denkt de Nieuwe Unie hier te nemen?

HMS

12. Regeringen brengen vooral lipservice aan het milieubehoud, omdat zij tegelijkertijd de mede-oorzaak van de vernietiging zijn. De staat is de uitvoerder van de belangen van het WTK-complex, de congsi van wetenschap, technologie en winstbejag (kapitalisme), dat de gehele globe in zijn wurggreep houdt. Redding van de aarde lijkt alleen nog mogelijk, wanneer er diepgaande veranderingen komen. Het systeem zal dit echter koste wat kost willen voorkomen. De keus die zich nu reeds aftekent is tussen rituele deeldemokratie of ware demokratisering, een die gedragen wordt door een visie op het geheel. De eerste opgave voor de laatste is het ongebreidelde kapitalisme aan banden leggen. Lukt dit niet en ontstaat er chaos, dan is de kans groot, dat een agressieve minderheidsgroep - zoals we dat in het recente verleden hebben gezien - de macht grijpt. Daar komt bij, dat de huidige maatschappij geen enkel (parallel) veiligheidssysteem heeft om op terug te vallen. Er zijn überhaupt geen alternatieve scenario’s ontwikkeld voor het geval dat het flink misgaat. De Unie heeft deze leemte daarentegen wel opgevuld. Van de verdere ontwikkeling van De Oorspronkelijke Traditie als de nieuwe spirituele gemeenschap tot de Nieuwe Gezondheidszorg, het Grote Leerproces als het stapsgewijze model van sociale integratie, de vorming van de jeugd, herstel van het milieu en de boerenstand, regionale Zelfsoevereiniteit, uitbreiding van het huidige systeem met de basisdemokratie, een rechtvaardige inkomensverdeling en de regionaal gebonden economische sector. Alles op logische, zinvolle en „organische" manier met elkaar verbonden, verticaal zowel als horizontaal. De Unie is daarom het passende antwoord op de huidige chaos. Het geeft je alle ruimte om je passie, motivatie, inzet en capaciteiten verder te ontwikkelen, niet om je te vergooien of versnipperd en uitgebuit te worden door de „markt-economie" zoals nu, maar voor je eigen vervulling en tot voorspoed van al-wat-leeft.

Wetenschapper

De wetenschap komt er in Uw antwoord niet best af. Ondersteunt de Unie het anti-intellectualisme?

HMS

13. Het probleem is niet het verstand-zelf, maar dat het losgeraakt is van zijn context, het Bewustzijn. Het intellect is een functie, staat daarom „in functie van", in plaats van dat het de dienst uitmaakt. Het is een van de meest tragische vergissingen in onze cultuurgeschiedenis. Eeuwenlange onderdrukking - o.a. door de inquisitie - heeft ervoor gezorgd, dat de geest - onze goddelijke Vonk - naar het onderbewuste werd verwezen. We hadden geen andere keus dan terug te vallen op ons verstand. Prompt werd toen de Logos, wat in de Griekse cultuur nog stond voor ware Zelf, vertaald door „ratio". Sindsdien noemen we ons verstand dan ook „bewustzijn". „Ben je er bewust van, dat je..." staat immers gelijk met „heb je er aan gedacht, dat...? Ironisch genoeg werd daarbij onze Essentie gelijkgesteld met onze meest oppervlakkige functie. Onze gedachtenwereld is immers de buitenste schil van ons Ik. Bij het „naar binnengaan", het je verenigen met de Kern, zijn je gedachten de eerste die verdwijnen. Wanneer het in meditatie stilvalt „vallen de laatsten van je af". Liefde is eenheid zonder woorden. Waar het verstand echter de plaats van bewustzijn heeft ingenomen, is onwetendheid identiek met eigenwijsheid, verwordt wijsheid tot intellectuele nietszeggendheid, gelijkhebberij, arrogantie en potsierlijkheid. Opinies, meningen en overtuigingen, de heilige koeien van de media, zijn in feite zeepbellen die barsten alvorens zij een vlucht kunnen nemen. Vandaar de behoefte (van de media) ze vooral breed uit te meten. De keizer mag niet zonder kleren worden gezien. Op maatschappelijk niveau zijn de gevolgen ronduit desastreus. Ook hier is de dienaar op de troon gaan zitten. De oorsprong ligt in het verleden, toen het ik gedwongen werd zich los te maken uit de eenheid met "Hemel" en aarde: "secularisatie". Bij dit proces speelde het Christendom - ironisch genoeg - een cruciale rol. Na vele eeuwen van Inquisitie zat er voor het ik (ego) niets anders op dan zich te verzelfstandigen, hetgeen het begin was van ongebreidelde ontwikkeling van wetenschap, technologie en kapitalisme. Hun inherente onmacht - het vervreemd-zijn - is gekoppeld aan de zucht tot overheersen. Zonder de regulerende context van het bewustzijn, zonder ingebed te zijn in het Geheel, overwoekert het WTK-complex de gehele wereld. Wetenschap zonder de voedende en regulerende werking van zijn context - het Bewustzijn - is reductionistisch. Zij dient het geheel niet meer, maar deelt alles op in delen, maakt alles geschikt voor manipulatie - het voorkauwen van de prooi - dusdanig dat deelbelangen er zich meester van kunnen maken. Het monsterverbond met technologie en egoïsme (kapitalisme) doet dan de rest. De Unie is niet anti-intellectualistisch, het wil de wetenschap alleen die plaats teruggeven, die haar toekomt: een geintegreerde functie in en dienstbaarheid aan het leven, het grotere geheel.

Theoloog

Hoe immoreel is het kapitalisme?

HMS

14. Nadat het kapitalisme de basisvoorwaarden voor welstand had geschapen, had het zijn productiehoogte moeten stabiliseren. De bestaande kloof tussen arm en rijk had vervolgens door een rechtvaardige verdeling tot stand moeten komen. Het misdadige van het systeem is, dat het vanuit puur winstoogmerk bewust verder is gegaan met de vervreemding, ontwrichting en isolatie van de samenleving. Een grote verslaafde massa van geatomiseerde individuen is de ideale afzetmarkt. Ieder individu heeft dan immers „een koelkast, een auto etc. nodig". Nog steeds worden weer „nieuwe behoeften" en „markten" geschapen. Andere culturen wordt de (onbereikbare!) Westerse leefstijl opgedrongen, waardoor deze ontwricht raken. Een in individuen opgesplitste maatschappij heeft echter geen toekomstperspectief. Een teen kan niet op zichzelf bestaan, hij is onderdeel van de voet, terwijl de voet deel is van het been, zoals het been op zijn beurt deel van het lichaam is (en het lichaam deel van de natuur). Daarom ervaart het postpostmoderne individu het leven als toenemend zinloos, omdat het als deel niet op zichzelf kan bestaan. Je bent daarin „geheel op jezelf teruggeworpen". Dit wordt niet alleen door de „gewone man", maar ook mensen aan de top zo ervaren. Steeds meer van hen hebben problemen met eenzaamheid, waarvoor zelfs „spirituele" begeleiders gezocht worden (...). De zin van het deel is echter deel uitmaken van een geheel, een samenhang. Eerst is er het tweevoudig geworteld-zijn - met je geest in het Bewustzijn en met je lichaam in de aarde - vervolgens komt er als derde dimensie de gemeenschap bij als de zinvolle sociale context waarin de mens tot verdere ontplooiing kan komen. We staan daarom voor de opgave onze verworvenheden uit het verleden: liberalisme, individualisme en zelfontplooiing te integreren in een nieuwe samenleving, in regionale gemeenschappen die ons wortels geven en verbinden. Daartoe dienen we ons te bevrijden van het huidige verslavende systeem, dat als een kanker in ons uitgezaaid is. Wij zelf zijn het systeem, wij hebben het dermate geinternaliseerd, dat bevrijding allereerst persoonlijke genezing vóóronderstelt. Die heelwording houdt het herstel van de harmonie met de „Hemel", de gemeenschap en de aarde in. Vandaaruit wordt de uiterlijke bevrijding ter hand genomen en het juk van de ongebreidelde groei afgeschud. Heel de mensheid hunkert hiernaar. Wordt erover gesproken, dan beginnen de ogen te glanzen, het hart sneller te kloppen en het vuur te ontbranden. Dan zie je de mensen ontwaken uit hun verdoving. Daarom: „kom sta op, wij reiken je de hand".

Student

Al jaren wijzen de statistieken echter op het tegendeel. Slechts een minderheid van de bevolking heeft bijvoorbeeld werkelijk iets over voor het milieu. De meerderheid houdt het bij zekerheid en houden wat je hebt. Laat staan dat zij iets voelen voor een experiment als de "Nieuwe Unie".

HMS

15. Ja, dat is zeker zo, maar het is onder de huidige omstandigheden „normaal". De meeste mensen hechten aan het bekende, ook al leidt het naar de ondergang en zijn bang voor het onbekende, ook al betekent het hun redding. Bij gebrek aan een Midden klampt men zich vast aan de periferie: overtuigingen, „zekerheden" en gemakken. Zonder dat, voel je, ben je „nergens". De weerstand tegen bevrijding - hoewel met de mond beleden - is dus enorm. Er heerst dus alles behalve (echte) vrijheid. Alle sectoren van de samenleving zijn immers vercommercialiseerd, de „moderne" vorm van gelijkschakeling. Je onttrekken aan de „collectieve zelfverslaving" vereist dus bijkans heldenmoed. De angst voor „ontwenningsverschijnselen" is vaak torenhoog. Echter, overwin je verslaving als je beseft niet bereid te zijn je „ziel" te verliezen terwille van wereldlijk gewin, zelfgenoegzaamheid en gemak. Hoe de gloed in je hart terug te krijgen - Zijn of niet-zijn - dat is de beslissende vraag. Stel het niet uit, maar begin er NU aan. Breng de losgeslagen „geest van het hebben" terug binnen de context van het Zijn, je Essentie - de Bron van doorzichtigheid, relativering en maat - waardoor de eerste spontaan wordt „getemd". Kijk dan om je heen en houdt je medemens jouw spiegel voor. Vertel hen over je eigen verleden, je zelfverslaving en jouw nieuwe vrijheid. De ware heilsbrenger is zijn „broeder’s helper" en meer: elkaar helpen afkicken is de aarde redden. Hoe meer mensen dit gaan doen, hoe gemakkelijker het is. Overigens zal de verwachte „economische crisis" - alleen al het feit, dat overal de staatsschulden sterker groeien dan het brutonationaal product, maakt dat het verval van het systeem slechts een kwestie van tijd is, eerder dan later - ook zijn duit in het zakje doen: het zal mensen duidelijk maken, dat hun zekerheid een illusie was.

New Ager

Zit er een kosmische betekenis aan de huidige wereldcrisis?

HMS

16. Het leven komt voort uit de Leegte, het Grote Vacuüm - de bodemloze Diepte van het bestaan - en keert er voortdurend in terug. Niets Is, Niets en Zijn zijn keerzijden van dezelfde medaille. Zowel de natuur als de cultuur volgen daarin dezelfde wetmatigheid, die van geboorte, groei, bloei, verval, dood en wedergeboorte. Wanneer wij deze „wet" respecteren, ontplooit het leven zich optimaal. Echter, het te lang vasthouden aan bepaalde paradigma’s, heeft ophoping op alle mogelijke gebieden ten gevolge. Ophopingen die het „natuurlijk evenwicht" verstoren. De materiële ophoping van vandaag is er een voorbeeld van. Deze is zo extreem, dat zelfs ons fysieke voortbestaan in het geding is. Zowel de aarde, alsook de Leegte tolereren echter geen ophopingen. Ophoping overwoekert het leven, verstikt het, het is verval, amorf, iets dat dichtgeslipt is en geen innerlijke samenhang, geen vitaliteit, geen voeding meer heeft vanuit de Bron, het is iets waar het leven niet meer in kan doordringen. Dat betekent, dat als we te lang aan dingen vasthouden, deze „van hogerhand" met geweld worden afgebroken. Intelligentie betekent het meewerken aan de heilzame werking - de creatieve afbraak - van het Niets. De ontwikkelingen lijken ons echter al voor te zijn. Met de huidige wereldcrisis heeft het Niets deze gedwongen afbraak reeds in gang gezet. Om te redden wat er te redden valt, dienen we ons alsnog op het kosmisch proces af te stemmen. De paradox is dus, dat afbraak (van het oude) de voorwaarde is om te overleven. Het is het laten sterven, opdat de cultuur opnieuw geboren kan worden, een keuze tussen vrijwillig en onvrijwillig sterven. Het zal duidelijk zijn, dat onze speelruimte in dit dodelijk spel met de dag kleiner wordt. De uitweg is het alsnog stabiliseren van de materiële ten gunste van de milieuvriendelijke en niet-materiële groei.

Politicus

De associatie met het begrip "Rijk" is vaak beladen. Mensen denken dan aan het Derde Rijk. Wat is Uw mening hierover?

HMS

17. Ook in ons cultuurgebied wordt het begrip veelvuldig gebezigd. Denk aan "Rijksbelastingen" of reclames als "werken voor het Rijk". Nederland is officieel een Koninkrijk met een Rijksgebied. De term "Unie" voor Europa is echter reeds ingeburgerd en wordt door alle Europese staten geaccepteerd. Vandaar dat we ons concept de "Nieuwe Unie" noemen. In het verleden noemden zowel het pluriforme (semi)autonome Middeleeuwse Rijk, de gecentraliseerde eenheidsstaten (Rijk of Empire), alsook het dictatoriale Derde Rijk zich met dezelfde term. Het is echter belangrijk het begrip "Rijk" te claimen voor de demokratische zaak, voordat anderen ermee aan de haal gaan. Deze tegenstelling doet zich in de huidige tijd opnieuw voor. De EU streeft bijvoorbeeld naar een gecentraliseerde statenbond. Het moge duidelijk zijn, dat wij daarentegen aan het eerste refereren. Overigens is het hier in onze posthumane maatschappij gelukkig nog niet tot aperte onderdrukking gekomen. Toch lijken het fascisme en het moderne internationale kapitalisme meer met elkaar gemeen te hebben dan doorgaans wordt aangenomen. De bedreiging komt dus niet zozeer van buitenaf, maar van binnenuit ons eigen (bestaande) systeem. Het is dus vaak zinvoller, nuttiger en eerlijker! de overeenkomsten te bestuderen dan het (gemakkelijke) verschil. Overigens lijkt hiermee "de strijd om het Vierde Rijk" inderdaad ontbrand te zijn. Wordt dit een corporatief/buraucratisch/technologisch fascisme (Leviathan) of een liberaal/communitarisch federalisme (Zelf-soevereiniteit), dat is de grote vraag.

Werkeloze

Hoe beoordeelt U het gehalte aan demokratie in de huidige maatschappij?

HMS 

18. Al die slogans over vrijheid en demokratie proberen te verhullen, dat de demokratie snel aan het afkalven is, zonder dat de mensen dit in de gaten hebben. Wat is er tegenwoordig nog over aan demokratie? Ga zelf maar na. Hebben wijzelf contrôle over de politieke partijen? Heeft de gemeenschap contrôle over het parlement? Hebben wij contrôle over de regering, de staat? Over de nato? Over het wetenschap-technologie-kapitalismecomplex? Over de media? Over de ngo's of de lobbygroepen? Over de EU? Wij hebben niet eens contrôle over onze eigen straat, de wijk of de gemeente. Op al die krachten, die werkelijke de dienst uitmaken - en dat zijn vrijwel alle - hebben wij geen enkele invloed. Het lijkt erop dat Plato gelijk had: dat op een periode van (te ver doorgeslagen) vrijheid wetmatig de tyrannie volgt. De enige uitweg is de gemeenschapsdemokratie - de machtsoverdracht aan de gemeenschap zelf - zoals wij deze met ons ontwerp beogen.

Ambtenaar

Heeft de Nieuwe Unie reeds een organisatorische structuur en zo ja welke?

HMS

19. In de eerste plaats is de Unie zelf de drager van de idee, de behoeder van de grondbeginselen en de constitutie, het representeert het „bewustzijn" met de Unieraad als het zenuwstelsel en de Regio’s als het lichaam. De uitgangspunten omvatten „mens en samenleving geworteld in Hemel en aarde", het principe van „helder inzicht, liefde en kracht" als basis van het handelen en de „eenheid in verscheidenheid". De Unie-idee is de reflectie van het koninklijke in een ieder, de culminatie van de spirituele ambities van de gehele cultuur. Het heeft niets te maken met de „klassieke" wereldlijke machtsstructuur, die immers een projectie is van ‘s mensen onwetendheid, minderwaardigheidscomplex, machteloosheid en onderdanigheid. In het middeleeuwse Heilige Roomse Rijk was er (in bepaalde gebieden, gedurende een bepaalde tijd) een grotere mate van vrijheid als in de moderne centralistische staten (...) - vrij van prestatie- en consumptiedwang, vrij van angst voor de toekomst en werkeloosheid, zinloosheid, onzekerheid en eenzaamheid - het was een vrij verbond van (semi)autonome leefgemeenschappen. Zelfsoevereiniteit en de orientatie op een gemeenschappelijk bindend principe zijn twee kanten van dezelfde medaille. In het huidige Europa der deelbelangen is een boven de partijen staand ordeningsprincipe onontbeerlijk, een geheel dat meer is dan de som der delen. „Zijn" staat daarbij boven het „hebben". Wat je dus innerlijk verwerkelijkt - het Zijn - zie je door de Unie in de buitenwereld weerspiegeld. Individu en Unie zijn daarom elkaars evenbeeld. Deze Zijnsstructuur van de Unie is het Licht, dat de demonische hebkrachten moet beteugelen. Tegenover de ontwrichte samenleving stelt de Unie integratie als helend beginsel. Iedereen die dit onderschrijft is welkom als Unie-europeaan. Het doel van de Nieuwe Unie is te komen tot de vorming van de „Europese Federatie van Autonome Regio’s", dit ter vervanging van de door de globalisatie uitgeholde nationale staten. Haar centrale uitgangspunt is de individuele en collectieve opwaardering van ieder mens, niemand uitgezonderd. Een ieder is weliswaar in essentie Boeddha, maar heeft dit potentieel nog te verwerkelijken. „Mensenrechten" is niet alleen vrijzijn van onderdrukking, maar synoniem met Zelfsoevereiniteit. Naast ziekte- en symptoombestrijding - hoe belangrijk het in sommige gevallen ook is - moeten de oorzaken aangepakt worden, dient de overstap naar gezondheidsbevordering worden gemaakt. Ware vernieuwing, de meerwaarde, ontstaat echter alleen door teruggaan naar de Bron. Vandaaruit wordt de innerlijke en uiterlijke sprong gemaakt - een demokratische revolutie - die de samenleving in al zijn gelederen integreren kan.

20. Ware demokratie, iets wat wij tot op heden nog niet mochten proeven, moet geleerd worden. Het is in dit verband nog eens goed te beseffen, dat wij spiritueel-cultureel-sociaal en politiek onderontwikkeld zijn. Chauvinisme en arrogantie zijn al helemaal misplaatst. Wat daarentegen voor ons ligt is de heelwording van onze ontwrichte samenleving, hetgeen een „algehele mobilisatie" veronderstelt, inderdaad een gigantische taak. De Europa Ontwaakt! Beweging* met zijn uitgangspunt - helder inzicht, liefde en kracht - is hiertoe het instrument, de ruggegraat is de Unie met de Regio’s als het lichaam. De kracht is het metafysisch principe van de Unie, dat deze quantumsprong mogelijk maakt. In de Unie komen mensen naar voren - in tegenstelling tot de huidige passiviteit - om de talloze mogelijkheden tot actieve betrokkenheid te benutten. Vriendschappen zijn het weefsel van de nieuwe samenleving door contact, wederzijdse hulp en solidariteit met de leiders als facilitators bij de Regionale Zelfsoevereiniteit. De carrièreladder loopt van blok-, straat- op naar buurtleider. De stemming is altijd door consensus, dit om het demokratische proces en de gemeenschapsvorming optimaal te doen verlopen. Taken die voordien door overheden werden uitgevoerd, komen in een basisdemokratie als de onze binnen de bevoegdheid van de mensen zelf en worden effectief aangepakt. Representanten van de „eerste echelons", bezetten posten op het niveau van gemeente en Regio, o.a. in de functie van raadslieden, wethouders, burgemeesters en districtleiders. De vrouwen - ook in ons geval het merg van de samenleving - definieren eveneens hun identiteit, functie, ontwikkeling en doelstellingen zelf. De senioren vervullen alle mogelijke functies waarbij eruditie en ervaring vereist zijn. De samenleving als zelf-organiserende gemeenschap biedt een ieder een scala aan "carrièremogelijkheden". De mannen krijgen een training in martial arts, vorming in ridderlijkheid geinspireerd door de hoofse cultuur der Middeleeuwen, lessen in sociale integratie om vervolgens dienstbaar aan „Hemel en aarde" en de Unie te kunnen zijn. De nood onder de mannen, geteisterd door identiteitsverlies, werkeloosheid, alcoholisme, latente agressie en criminaliteit, is een van de hoogste onder alle bevolkingsgroepen. De meesters tot slot zijn de wijzen, de „perfecti" van de Unie. Zij hebben zonder uitzondering meerdere fasen van de carrière doorlopen voordat zij tot meesterschap komen. Zij zijn de raadslieden op belangrijke posten. Een van hen, noodzakelijkerwijs een vol-ledig Gerealiseerde, wordt de keizer, eerste dienaar van de Unie. Terwijl hij/zij in de opbouwfase nog actief betrokken is, groeit hij/zij steeds meer naar de grote Leegte, en valt daar dusdanig mee samen, dat hij/zij - tenslotte volkomen zelfloos geworden - als ceremonieel symbool de belichaming wordt van de Unie.

* Wanneer de inspiratie van dit geschrift omgezet wordt in actie...

Feministe

Hoewel ik de zelfstandige positie van vrouwen toejuich, vind ik het bovenstaand antwoord met betrekking tot hun rol binnen de Unie toch wat te vaag. Kan er iets meer over gezegd worden?

HMS

21. Met de agrarische revolutie van ongeveer 10.000 jaar BCE - notabene een uitvinding van de vrouw - ontstond het privé-bezit. Terwijl daarvoor, in het matrilineaat, alles gemeenschappelijk was, werd nu het land onderling verdeeld. Om dit te beheren, te verdedigen en te verhandelen, kregen de mannen een nieuwe rol toebedeeld. Van hun „ondergeschikte positie" in het matrilineaat promoveerden zij naar de positie van de heer, de patriarch. Om in de mannelijke lijn te kunnen overerven, werd hij de eigenaar van zijn bezit, waar „voor het gemak" ook de vrouw aan toegevoegd werd. Het was het begin van haar maatschappelijke en sexuele onderdrukking, zoals deze tot de dag van vandaag te zien is. De man bleef echter tegelijkertijd gevoelsmatig, emotioneel en in zorg achter en bleef zodoende afhankelijk van de vrouw, zodat een wederzijdse exploitatie ontstond. Tegen deze achtergrond staat het Rijk zowel de bevrijding van de vrouw als die van de man voor, zonder daarbij een nieuwe norm te willen stellen. Mannen en vrouwen kiezen vervolgens hoe zij met elkaar een relatie willen aangaan. Ons concept van regionalisatie zou hier een richting aan kunnen geven. Locaalgebonden groepen, netwerken van gezinnen en andere partnerrelaties die, hetzij door gezamenlijke zorg voor de bodem, hetzij participeren in een spaarruilsysteem, sociaal-economisch gebonden-zijn aan de eigen streek, op mensenmaat gesneden economische activiteit uitoefenen of/en in een spiritueel commitment met elkaar leven, zullen in een of andere vorm door de Regio aangemoedigd of ondersteund moeten worden. Afhankelijk van de demografie kan zelfs de matrilineaire lijn in ere worden hersteld. In ieder geval wordt een buitenregionale woon-werksituatie ontmoedigd. Een context als deze zal zeker nieuwe kansen geven aan het huidige zo verkommerde samenwerkings-, gemeenschaps- en privéleven, een waarin de mensen zelf hun rollen definieren. Alles hangt echter uiteindelijk van de mensen zelf af. De Unie kan ook hierin slechts ideeën aanreiken.*

* Zie http://welcome.to/thegreatlearning/ Boek 4 "De Schoot van het universum".

Secretaresse

Ik hoor regelmatig de kreet: „inzicht, liefde en kracht". Ook hier kom ik deze weer tegen. Wat houdt het nou precies in?

HMS

22. Alles komt voort uit het Goddelijke en keert erin terug. Het bestaat uit een hiërarchie van kwaliteiten, concentrische cirkels als je wilt, in het Neo-platonisme „emanaties" genoemd. Uit het Al komt het Zijn, uit het Zijn het Zelf, uit het Zelf helder inzicht, liefde en kracht voort. Alles ligt nu voortdurend besloten in het „voorafgaande". Zo zijn helder inzicht, liefde en kracht kwaliteiten van het ware Zelf - de geest, het bewustzijn - zij komen uit het „transpersoonlijke". Deze kwaliteiten materialiseren zich verder op de „lagere niveau’s". Een trapje lager, in wat we onze „persoonlijkheid" noemen, zijn „inzicht, liefde en kracht" „denken, voelen en willen" geworden. De laatsten zijn dan afgeleiden, substituten zo je wilt van de eersten. De eerste zijn bovenpersoonlijk, terwijl de laatste instrumenteel zijn, zij staan ten dienste van het dagelijkse overleven. In de Zijnstoestand zijn die dagelijkse functies echter in de „hogere kwaliteit" opgenomen. Immers, in de toestand van heldere alertheid heb je je denken niet nodig. In de krant is bijvoorbeeld te lezen: „Zonder een moment na te denken, sprong hij in het water en redde het kind". Denken zou in zo’n situatie - dus in een situatie waar het erop aankomt! - alleen maar belemmerend werken. Zo van: „hoe zal ik dit nou eens aanleggen" en het kind is reeds verdronken. Op dezelfde manier lost voelen op als er liefde is, evenals willen deel is van innerlijke kracht, „empowerment". Onze waarde ligt daarom besloten in zijn meerwaarde. Voor innerlijke vernieuwing moeten we daarom voortdurend „terug" naar onze voedende Bron. Zijn we echter van die Bron afgesneden, dan verworden zelfs „denken, voelen en willen". De op zichzelf nuttige functies dienen dan niet alleen het geheel niet meer, maar worden zelf gebrekkig. Vervreemding, verval en degeneratie, symptomatisch voor deze tijd, worden dan gekenmerkt door „onwetendheid, zelfzucht en onverschilligheid". De ommekeer is daarentegen het omslagpunt van duister naar licht, van verval naar regeneratie, van verslaving naar bevrijding. Vandaar dat wij „helder inzicht, liefde en kracht" in ons vaandel hebben staan.

New Ager

Gelooft U in het „honderdste aap effect", de idee als maar genoeg mensen aan zichzelf werken, de Ommekeer er op een gegeven moment vanzelf komt?

HMS

23. Dit riekt naar onvervalst liberalisme. Reeds Adam Smith zei, dat wanneer iedereen nu maar zijn eigenbelang najaagt, de optelsom "vanzelf" een onzelfzuchtige maatschappij zal zijn (sic). Dus wanneer iedereen nu maar Zelfverwerkeling nastreeft, komt het vanzelf op een kritiek punt, waarop de maatschappij "vanzelf" positief zal omkiepen. De feiten laten precies het omgekeerde zien. Hoe meer mensen "zich naar binnen keren", hoe meer de neo-liberale maatschappij zijn gang kan gaan. Ommekeer moet van de mensen zelf komen, dat is juist. Werken aan jezelf is daarbij dus inderdaad een eerste voorwaarde. Dat alles daar verder „vanzelf" uit voort zou komen, is echter naïef gedacht. Het onderschat de kracht en het absorptievermogen van de huidige hebmaatschappij. Alle recente „revoluties", van de studenten (1968), de hippies, de vrouwen-, milieu- en derde wereldbeweging tot en met de New Age zijn er roemloos in ten onder gegaan. Wij zijn innerlijk gespleten. We willen wel verandering, maar zijn niet bereid onze bevoorrechte positie op te geven. De meeste van ons zijn dualistisch bezig. „Spiritualiteit" en materie worden angstvallig uit elkaar gehouden, zodat het eerste geen consequenties voor het tweede heeft. Terwijl het juist gaat om de wisselwerking tussen Zijn en hebben. Zo kom je er dus ook nooit achter, dat de uitgangspunten van deze maatschappij immoreel zijn. Het is een maatschappij gebaseerd op hebben in plaats van op Zijn. Dit hebben heeft onze ziel in zijn ban, het heeft alle maatschappelijke sectoren doorwoekerd, zonder uitzondering. Het is de obscessie van de gehele samenleving.

24. Wat wij niet zien of willen zien is, dat wanneer de richting van een samenleving ooit verkeerd gekozen is, je kunt lopen wat je wilt, maar dat je je doel nooit zult bereiken. Of wanneer de fundamenten verrot zijn, al je aanpassingen en verbeteringen aan het huis tevergeefs zullen zijn. Voorbeeld hiervan is de geneeskunde, een „immateriële" sector die toch best zou mogen groeien, zou je zeggen.* In de context van een op winst beluste maatschappij komen de inspanningen op gebied der gezondheidszorg - en alle op welzijn gerichte inspanningen! - in dienst te staan van de productie, hetgeen met zoveel woorden officieel wordt toegegeven. Shockerend, maar vanuit het systeem volkomen logisch. Ons „werken aan onszelf", „ontspanning en stressmanagement", „empowerment", „persoonlijke groei", het „streven naar geluk", het „bevorderen van een gezonde leefstijl" en „natuurlijk leven" zijn dus minder waardevrij dan wij dachten. Het systeem is er blij mee: „fit voor productie" in plaats van „fit for life". Onze inspanningen op persoonlijk gebied staan in feite in dienst van de „rat race", in plaats van in dienst van het leven, ons eigen geluk, het geluk van onze kinderen en het behoud der aarde. Het punt is, dat het welzijn van de mens niet losgezien kan worden van de wisselwerking met zijn omgeving. Dit kan niet scherp genoeg gezien worden. Het plaatst je voor een keuze. Ik heb een klassiek motto daarom uitgebreid: „een gezonde geest in een gezond lichaam in een gezonde samenleving".

* De gezondheidszorg ("ziekte-industrie") als een verlengstuk van medische, farmaceutische en technologische belangen wordt daarbij niet over het hoofd gezien.

25. Daarom zijn in het rijke Westen bewuste, betrokken, verantwoordelijke, spirituele, religieuze, natuurverbonden en alle andere authentieke mensen de belangrijkste hoop. Alleen zij zijn in staat het hebben tegen het licht van het Zijn te houden. Alleen zij hebben ervaren, dat sterven - van het ego - gelijkstaat met een nieuwe geboorte. Alleen zij kunnen het hebben daarom relativeren. Alleen zij zijn daarom de „Hoffnungsträgers" van een nieuwe cultuur, een samenleving in balans. En als je eenmaal weet, dan heb je een geweten. Niet door conditionering, iets van buitenaf opgelegd, maar een die uit het innerlijk is. Het plaatst je voor het blok. Het geeft je de moed om te durven erkennen, dat er tussen „God" en de „mammon" gekozen moet worden. Wordt deze keuze op korte termijn niet gemaakt, dan zijn lijden en (grootschalige) rampspoed onvermijdelijk.

Politicus

Wat kan de Zelfsoevereiniteit uitrichten bij maatschappelijke problemen als bijvoorbeeld de criminaliteit?

HMS

26. In tegenstelling tot de bestaande partijpolitiek overbrugt spirituele politiek de tegenstellingen. Terwijl bij de eerste vrijheid en verantwoordelijkheid twee elkaar tegenovergestelde begrippen zijn, zijn zij in werkelijkheid - in de werkelijkheid van een bewustgeworden persoon - twee kanten van dezelfde medaille. De paradox is, dat je diepere Zelf tegelijkertijd verbondenheid met je omgeving inhoudt. Individu, gemeenschap en natuur horen zo onlosmakelijk bij elkaar. In plaats van dat zij door onwetendheid of nog erger, in dienst van bepaalde belangen, steeds tegen elkaar uitgespeeld worden en zo verdeeldheid zaaien, is de eenheid van deze drie het gevolg van het inzicht, de betrokkenheid en de „empowerment" van de bewustgeworden „nieuwe mens". Deze laatste nemen nu het voortouw in hun eigen leefomgeving. Aangezien individuele vrijheid verantwoordelijkheid ten aanzien van de naaste omgeving inhoudt, wordt bijvoorbeeld de wijk van de grond af opnieuw gestructureerd. Waarbij de Zelfsoevereiniteit taken delegeert van de basis naar boven - in plaats van andersom, zoals dat nu het geval is - van het individu naar het gezin, van de straat naar de wijk. Ieder neemt daarbij de verantwoording voor de zelfgedefinieerde taak op zich. Verplichtingen worden alleen dan vrijwillig opgenomen, als daar zelfbeslissingsrecht en bevoegdheden tegenoverstaan. Wat dat betreft wordt er voortdurend om de hete brij heengedraaid. Immers, het aandringen van de huidige „bestuurderen" op „meer eigen verantwoordelijkheid" zonder dat daar evenredige vergroting van beslissingsbevoegdheid over de eigen leefomgeving tegenoverstaat, is logischerwijs vanaf het eerste begin gedoemd te mislukken. Mensen zijn niet gek. Het afgeven van macht is het knelpunt. Daarentegen is in onze optie de wijk Zelfsoeverein door het naar zich toetrekken van wijkzelfbestuur. De laagsgewijze opbouw van zelf- en wederzijdse hulp nu, is een netwerk waarin criminaliteit niet kan gedijen. Het wordt aangevuld met de aanstelling van blok- en straatoudsten, demokratisch gekozen vertegenwoordigers met dienstverlenende functies ten aanzien van de unit door wie ze zijn aangesteld. Contrôle op veiligheid in de buurt is er een onderdeel van. Bovendien - en dat is cruciaal - wordt burgerzaken een verantwoordelijkheid van de Wijkraad. Iedereen die in de wijk woont, is daarbij verplicht geregistreerd.

27. Door de kleinschaligheid van de gemeenschap komt er overzicht over wat zich in de wijk afspeelt. Waardoor de speelruimte voor criminelen, vandalen en terroristen nog verder ingeperkt wordt (naast dat zij, indien zij in dezelfde wijk wonen, door hun directe omgeving voortdurend op hun verantwoordelijkheden worden aangesproken). Het is de extra garantie, dat misdaad weinig kans meer heeft. Wijkpolitie en een wijkrechter voor snelle berechting van kleine criminaliteit zijn daarbij het sluitstuk. Hoe eenvoudig blijken de dingen te zijn als je je logische verstand gebruikt. Criminaliteit blijkt gewoon een symptoom van een vervreemde, hebzuchtige, versnipperde en chaotische samenleving, een kenmerk van een maatschappij, die op de verkeerde fundamenten is gebouwd, waar in plaats van echte (basis)demokratie een wetenschappelijk-technologisch- economische diktatuur („WTK-complex", prof. dr. E. Vermeersch) dreigt te ontstaan, waarin de bevoorrechten geen afstand willen doen van hun posities en privileges en aldus het onrecht, de primaire bron van criminaliteit, in stand houden. Zo kan het, dat wat in de huidige „structuur" iedereen hoofdbrekens bezorgt, in een rechtvaardige, humane samenleving eenvoudigweg „spontaan" verdwijnt. Kennelijk kunnen alleen kinderen de was doen. Aangezien de Zelfsoevereiniteit van onderaf wordt opgebouwd kunnen we er echter NU mee beginnen.

Werkeloze

Nu dit allemaal reeds bekend is, zijn wij ook benieuwd naar de uiterlijke kenmerken van de Nieuwe Unie. Waar kunnen deze aan herkend worden?

HMS

28. Hoewel uiterlijke kenmerken niet het belangrijkst zijn, zijn het toch aanvullende noodzakelijkheden, die helpen bij de opbouw van een Nieuwe Cultuur. Wij zijn trots te kunnen zeggen, dat de Nieuwe Unie reeds een eigen vlag bezit. De eerste is een kosmische mandala, bestaande uit drie concentrische cirkels - „emanaties" - in een helder-frisgroen vlak. De centrale cirkel is zwart en verbeeldt het Onkenbare Niets, het mysterie van het leven. De tweede is wit en symboliseert het grote Bewustzijn, het derde is geelgoud als het lichtaspect van het Zijn, terwijl het groene vlak het universum, de zichtbare wereld weergeeft. Bovendien is als „Uniehymne" – naast de bestaande "Ode an die Freude" - aangenomen de „Eenheid in verscheidenheid", oorspronkelijk de „Sinfonia; Belle ne fe' natura" van Luca Marenzio, een componist uit de Renaissance (1553/4-1599). Het is een dragende muziek, bewust zonder woorden, zodat ieder persoon, groep of Regio daar zijn eigen identiteit in kan vinden of leggen. Het zal duidelijk zijn, dat iedere Regio zijn eigen identiteit ontwikkelt (of reeds heeft), ieder met zijn eigen locale voorstellingen, symbolen, gebruiken en tradities, hetgeen overeenkomt met de belangrijkste doelstelling van de Unie: het bevorderen van de verscheidenheid.

Winkelier

De staat of de Regio, het lijkt lood om oud ijzer. Wat is eigenlijk het verschil?

HMS

29. Alleen kleinschaligheid, zonder verregaande politieke vernieuwing in de zin van onze basisdemokratische Zelfsoevereiniteit, is inderdaad niet genoeg. Dan zie je wat boven reeds gezegd is en overal gebeurt, namelijk de Regio in de houdgreep van de multinationals. De laatsten dreigen reeds het gehele publieke leven in handen te krijgen. Met spiritualiteit als basis van de cultuur, het Grote Leerproces als het proces van sociale integratie ontstaat er echter een geheel andere samenleving, een „volgende stap in evolutie". Zonder de Zelfsoevereiniteit te noemen ziet A.H. Heineken (de bierbrouwer) in zijn brochure „The United States of Europe" echter reeds als voordelen van kleinschaligheid: de mensen kunnen hun regering beter controleren; de regeringen zijn efficiënter en minder bureaucratisch; het leger kan teruggebracht worden tot een minimum, zodat Europese oorlogen tot het verleden behoren; (staatsgebonden) chauvinisme en terrorisme zullen verleden tijd zijn en de mensen kunnen zich beter identificeren met wat hun „basic instinct" wordt genoemd: leven (en werken) in een gebied dat te overzien is. De staat met zijn grondgebied is een abstractie, terwijl je eigen streek - de grond - concreet is. Het is de plek, waar het dagelijks leven zich afspeelt. In tegenstelling tot de staat is de Regio een tastbaar gegeven, het leefmilieu waar je een echte relatie mee hebt, waar je jezelf kunt zijn in verbondenheid met je omgeving, waaraan toegevoegd: In de regionale gemeenschappen breng je het rentmeesterschap voor de aarde in praktijk. Mensen van verschillende achtergrond, kleur en cultuur herkennen elkaar in de gemeenschappelijke verantwoording voor de bloei van hun eigen streek. Vormen van zelf- en wederzijdse hulp op alle gebied zijn de ruggegraat voor nieuwe solidariteit.

Geinteresseerde

Door de communicatietechnologie en de markteconomie zijn inspelen op verandering, flexibiliteit en mobiliteit de eerste vereisten geworden. Hoe staat U daar tegenover?

HMS

30. Ja, dit wordt zonder ophouden in de hoofden van de mensen ingehamerd. Het is dan goed te bedenken, dat deze slogans allemaal de bedoeling hebben het ontheemden van mensen, het doorsnijden van hun religieuze, culturele, sociale en ecologische banden. HET kenmerk van de huidige geld-dictatuur is ons hulpeloos uitleveren aan de krachten van versnippering, individualisme, manipulatie en het eigenbelang. Tegen het licht van wat er werkelijk aan de hand is - namelijk het immense lijden van vervreemding en isolatie - dient er precies het tegenovergestelde plaats te vinden, namelijk het opnieuw geworteld zijn in het Wezenlijke, de natuur en de mensengemeenschap.

Spiritueel feministe

Goed en wel, maar de hoge mobiliteit van mensen is een feit. Hoe bouw je tegen dat licht weer een gemeenschap op?

HMS

31. Bijvoorbeeld door een straat, een blok en een wijk als een gemeenschap in te richten volgens de principes van de Zelf-soevereiniteit. Een straat verklaart zichzelf dan Zelf-soeverein. Dat houdt in dat jouw straat een straatgemeenschap is, onafhankelijk van de graad van mobiliteit. Een ieder die dan in jouw straat wil komen wonen, gaat bij voorbaat accoord met de uitgangspunten en de spelregels van de straat. De straatgemeenschap schept het kader, de individuen kunnen dan komen en gaan. Dat geeft op primair niveau alles wat nodig is om de 21e eeuw in te gaan: geworteld-zijn en mobiliteit als twee kanten van dezelfde medaille, dusdanig dat zij positief op elkaar inwerken. Degene die verhuist en een aantal jaren in de straatgemeenschap heeft gewoond, zal wellicht op zijn nieuwe vestiging proberen een nieuwe straatgemeenschap te stichten.

Sociaal werker

Het klinkt zo gemakkelijk: een straatgemeenschap. Vanuit het opbouwwerk weten we echter dat dit een uiterst moeizaam proces is.

HMS

32. In tegenstelling tot geisoleerde "projecten", is de kracht van onze straatgemeenschap, dat het is ingebed in een totaalvisie op de samenleving: die van eenheid in verscheidenheid, het Gemenebest, de Zelf-soevereiniteit, regionalisatie en een nieuwe gemeenschap. De bezieling wordt door meerdere mensen gedragen, op alle niveau's. Je weet dat je daardoor niet alleenstaat. Alles heeft daardoor samenhang en zin. Dat wat jij doet heeft een terugkoppeling naar wat een ander doet. Zo versterk je elkaar over en weer. De een zal op regeringsniveau bezig zijn, een ander in een NGO, weer een ander in het bedrijf, het dorp, de wijk of de straat. Belangrijk is, dat ons initiatief niet als een project wordt opgevat. Een project is een concept dat ertoe dient de samenhang te versluieren. Het leidt alleen maar tot verdere versnippering. Hetgeen tevens betekent, dat de hele rompslomp eromheen: plan, ontwerp, indiening, beoordeling en subsidie gewoon wegvalt. Hoe ongelooflijk het ook klinkt: we hebben dat allemaal niet nodig. We werken niet met papier maar met, voor en door de mensen zelf. In de praktijk betekent dit, dat je de idee van de straatgemeenschap eenvoudigweg bij de mensen van jouw straat verspreidt. Vroeger of later kan er dan een "straatgemeenschap in oprichting" worden gevormd. Een gezondheidszelfhulpgroep kan hierbij een voortrekkersrol vervullen. Of je start je initiatief op regionaal niveau. Bijvoorbeeld om zoveel mogelijk autonomie te bewerkstellgen. Je koppelt daarbij regionale economische, sociale, culturele en milieu-activiteiten aan elkaar. Zoals dat reeds op verschillende plaatsen in Europa gebeurt.

Manager

Wordt in een straatgemeenschap de vrijheid en de privacy niet overschaduwd door de sociale contrôle?

HMS

33. De maatschappij kan zich de volgende decennia in verschillende richtingen ontwikkelen. De eerste is die van de WTKSM-dictatuur, waarin de heersende krachten steeds meer greep krijgen op de samenleving (met bv orde en veiligheid als excuus). Bijvoorbeeld is het nu al zo, dat al het verkeer via (draadloze) telefoons en het internet door de „instanties" geregistreerd en gecontroleerd wordt. Briefgeheim bestaat op die manier niet meer. Met de recente gebeurtenissen als excuus hebben de autoriteiten in recordtijd wetten en maatregelen erdoor weten te drukken, die de individuele vrijheid c.q. de privacy verregaand beperken. Als je je handy op standby hebt staan, weet "big brother" altijd precies - op enkele honderd meters nauwkeurig -   waar je je bevindt. Een chipkaart ter vervanging van het treinkaartje, zoals men deze binnen een paar jaar wil gaan invoeren, heeft hetzelfde effect. Bovendien wordt via "onderzoek" de "consument" - jij en ik- "transparant". Men weet tot in details je "koopgedrag", dus je privéleven."Privacy" is dus een achterhaalde discussie. In alle sectoren neemt de contrôle massief toe, of je het nu leuk vindt of niet. Het eerste precedent van vierentwintig uur videocontrôle in de wijk door de politie was een tijd geleden al ingesteld (Rotterdam). En zo zal dat verder gaan, het is een niet te stoppen proces. Tegen dit licht is de keus niet "vrijheid of contrôle", maar vrijwillige of (en) onvrijwillige contrôle, zelfbestuur of uitsluitend bestuur van bovenaf. "To control or to be controlled" is het dilemma van de komende tijd. Wordt de maatschappij daarnaast steeds instabieler, ontwikkelt zij zich naar steeds grotere chaos, dan zullen de straatgemeenschappen relatief veilige vrijhavens kunnen zijn, waarbij de sociale contrôle ook niet als nadeel, doch uitsluitend als een levensnoodzaak, een voorwaarde voor menselijk samenwonen en een buffer voor bedreiging van buitenaf zal worden ervaren. Overigens is de „sociale contrôle" een onderdeel van zelfbestuur, dat de gemeenschap ondersteunt in zijn functioneren. Hoe weinig een wijk kan verwachten van zijn eigen gemeentebestuur - zelfs waar het zijn primaire veiligheid betreft - bewijst wel de Ramp van Enschede. Het primaire feit, dat een vuurwerkopslag helemaal niet in een woonwijk thuishoort, wordt voor het gemak „over het hoofd gezien". In plaats daarvan wordt de schuld bij anderen gezocht (die ook zeer goed medeschuldig kunnen zijn). Het gedraai van de autoriteiten om zichzelf aan de verantwoordelijkheid te onttrekken, is verbijsterend. Het onderstreept de noodzaak van wijkzelfbestuur, zoals wij deze voorstaan. Hoe je het ook wendt of keert, het blijkt eenvoudigweg, dat „gemeenschap" een basisbehoefte van mensen is, een die door het heersende systeem tot op zijn wortels is afgebroken, alleen om te kunnen profiteren van de daardoor ontstane ontreddering, maar die nu dus weer opgebouwd wordt.

Allochtoon

Pratend over regionalisering kom je vroeger of later in contakt met rechtse ideeën, namelijk het herstel van de "traditionele" gemeenschap, die dan per definitie als autochtoon wordt gezien. Graag Uw mening.

HMS

34. Bij het initieren van een "nieuwe gemeenschap" gaan wij uit van de bestaande situatie. Dat wil zeggen, een uitgangspunt zonder sociale, culturele of religieuze vooringenomenheid. Onze filosofie is inclusief, zonder uitzondering. Autochtonen en allochtonen zijn beide evenwaardige leden van de gemeenschap. Hetgeen zich in de naaste toekomst nog veel verder zal gaan uitbreiden. De geografie is daarbij bepalend. De straat - zoals deze is - is reeds een gemeenschap, alleen zij "weet het nog niet". Door met elkaar in zee te gaan, vindt iedere locale gemeenschap zijn eigen weg. Er worden dus geen ideologie, waarden en normen van buitenaf opgedrongen.

Predikant

Kunt U nog iets aanvullends zeggen over ethiek en het huidige systeem?

HMS

35. Het systeem bestaat uit twee lagen: een oppervlakkige en een diepere. Aan de oppervlakte wordt humaniteit, verdraagzaamheid en tolerantie gepredikt. Op zichzelf nuttig, prachtig en (zeer) noodzakelijk, zou je zeggen. Het probleem is echter, dat je het niet geisoleerd kunt bekijken. Het blijkt, dat die diepere laag, dat wat de samenleving werkelijk drijft, op heel andere, ja tegengestelde waarden is gebouwd. Hier geeft niet tolerantie etc.de toon aan, maar intolerantie, (medogenloze) competitie, onderdrukking, eigenbelang en uitbuiting. De (eenvoudige) vraag is dus, hoe een in wezen onmenselijke maatschappij tegelijkertijd humaan kan zijn. Het toont de diepe schizofrenie aan, de hypocrisie die overal welig tiert. Je vraagt je af, hoe het mogelijk is, dat al die intelligente, goedwillende en onzelfzuchtige personen en organisaties, die zich voor "een betere wereld" inzetten, deze schrijnende tegenstelling niet onder ogen willen zien. "Het kwaad bij de wortel aanpakken" zoals een nederlands gezegde zo treffend uitdrukt. Wij die altijd precies wisten wanneer recht in onrecht overging. En dan nog maar niet te spreken van al diegenen, die opzettelijk humanitaire waarden verkondigen met de bedoeling de onderliggende waarheid te verdoezelen. Hoe lang houdt de (westerse) mensheid dit spelletje nog vol? Het kan niet duidelijk genoeg gezegd worden: binnen een systeem dat verworden is tot één grote leugen is geen ethiek mogelijk.

36. Het is beangstigend om te zien, hoe de commercialisering alles opvreet, wat hem voor de voeten komt. Van openbare instellingen, milieu-organisaties, het onderwijs tot en met de kunst, medische praktijken en spirituele leraren en hun programma’s. Alles wordt ondergeschikt gemaakt aan eigenbelang, geldmaken, profijt en markteconomische principes. Er vindt een gelijkschakeling plaats, die zijn weerga niet kent. Elke religieuze groepering c.q gemeente die zichzelf dus nog een beetje respekteert, zou het moderne structurele egoisme ten scherpste moeten veroordelen. Spiritualiteit die geen consequentie heeft voor het hebben, is pseudo, vals. Het „hebben" is in alle uithoeken van de samenleving doorgewoekerd, dit ten koste van het Zijn, het individu, de gemeenschap en de aarde. Religies zouden, in navolging van de Joodse profeten de individuele gewetensvraag met betrekking tot de zelfzucht - het aanbidden van het gouden kalf - onverbiddellijk aan de orde moeten stellen. Het zou ieder individu voorgehouden moeten worden, als HET criterium voor humaniteit, persoonlijke integriteit, religiositeit en medemenselijkheid. Het hebben als zodanig, mits ingepast in redelijke bestaansbehoeften, wordt daarbij uiteraard geaccepteerd als een belangrijk en noodzakelijk aspekt van het dagelijks leven. Hebben ingepast in het Zijn draagt bij tot levensgeluk, vervulling en genieting. Het losgeslagen systeem van woeker, rente, grof eigenbelang, ophoping, speculatie, verrijking en uitbuiting gaat daarentegen „tegen God in", verstoort de „oorspronkelijke harmonie" van Hemel en aarde en leidt zo naar onze ondergang.

Studente

Zijn er tekenen dat het huidige systeem zijn tijd heeft gehad?

HMS

37. Het is de kunst realiteit en wensgedachten van elkaar te scheiden. De filosoof Toynbee* heeft zich uitgebreid beziggehouden met de opkomst en verval van beschavingen. Hij meent daarin een wetmatigheid te kunnen ontdekken. Veelal is het het vasthouden aan paradigma's die in de beginperiode tot succes leidden, maar daarna de flexibiliteit (aanpassing aan nieuwe omstandigheden) juist blokkeren, die een cultuur de das omdoen. Vandaar dat civilisaties bijna altijd een golfbeweging doormaken: die van "geboorte, bloei en verval". Vooral bij een-dimensionale obscessies - zoals de "vooruitgang" - is die kans levensgroot aanwezig. Voeg daarbij de mondiale kwetsbaarheid en het scenario voor een catastrofe ontvouwt zich voor je ogen. Om zulke mechanismen ook in het hier en nu waar te nemen, is echter niet altijd even gemakkelijk. Het meest concreet zijn de berichten over de "vermoeide helden" uit de ICT. Deze blijken op grote schaal uitvalsverschijnselen te vertonen in de vorm van ernstige stress, burnout en RSI bijvoorbeeld. Zelfs "spirituele trainers" worden aangetrokken om de gevolgen ervan te bestrijden. Deze zetten (wanhopig) alles wat de New Age voortgebracht heeft in - meditatie, t'ai chi, afrikaans drummen, bachdruppels, het geeft niet wat - om te redden wat er te redden valt. Het doel: herintegratie van de "helden" in het systeem. Het schijnt de partijen niet op te vallen, dat het systeem-zelf - met zijn medogenloze run op meer - geld, prestatie, succes - de oorzaak der problemen is. Rehabilitatie is daarom een illusie. De opgekalefaterde managers zullen in een volgende ronde nog eerder uitvallen. De toestroom naar de WAO is nu al niet meer te stuiten. Het cynische is, dat men (de overheid) de individuele werknemers verantwoordelijk wil stellen. Toch is er reden voor optimisme. Zij is de volgende. Als de koplopers van de technologische revolutie massaal uitvallen, betekent dit het eind van de (materialistische) ontwikkeling. De ICT en verwante branches (alle koplopers in het bedrijfsleven) kunnen immers alleen op dezelfde weg doorgaan: nog meer druk, concurrentie, stress en prestatiedwang. Precies dat blijkt de mens echter niet meer te kunnen verdragen. Het systeem is daarmee aan het eind van zijn mogelijkheden gekomen.

* A.Toynbee "A Study of History", 1947 Oxford University Press

Ambtenaar

Voor een nieuwe gemeenschap lijkt een consensus over een aantal gemeenschappelijke waarden een voorwaarde te zijn. Welke zijn deze?

HMS

38. Dit lijkt mij zeer juist gezien. Het „voordeel" van de afbraak is, dat steeds meer mensen zó op zichzelf worden teruggeworpen, in een existentiele crisis verkeren, dat zij terug bij af zijn. Dat betekent, dat zij inzien, dat alleen nog contakt met de Bron redding kan brengen. Het is dan slechts één stap af van het besef, dat wij met onze geest deel zijn van de Grote Geest (het Grote Bewustzijn, het Zijn) en met ons lichaam deel van de natuur (de aarde, het universum). Dit inzicht, dat het herstel van die tweevoudige eenheid een noodzakelijk uitgangspunt is, dat alle andere levenshoudingen insluit en transcendeert, kan de basis van een nieuwe gemeenschap worden. Het Existentiele Humanisme - het geworteld-zijn in „Hemel" en aarde - omvat immers zowel herstel van de eenheid met het vertikale alsook met het horizontale. Het is zo fundamenteel, eenvoudig in praktijk te brengen en natuurlijk, dat het toegankelijk is voor iedereen, onafhankelijk van religie, cultuur, sexe of „ras". Ik noem het daarom de nieuwe volksspiritualiteit. Is de consensus op het diepste niveau eenmaal gevonden, dan kan van daaruit het leven opnieuw opgebouwd worden. Als volgende stappen zijn een Nieuwe Gezondheidszorg en de Zelf-soevereiniteit gedacht. Voorwaarde is wel dat de angst om het eigen hachje - zo kenmerkend voor welstand - wordt overwonnen en hebben ingeruild wordt voor Zijn.

Verpleegkundige

Dat brengt mij op het onderwerp van het wezen van gemeenschap. Welke filosofie steekt daar achter?

HMS

39. Eerst even nadrukkelijk gesteld, dat bovengenoemde existentiële situatie nooit opdrongen zal worden aan diegenen die er niet voor openstaan. Verder geredeneerd: Als je aanneemt, dat alle feiten, gebeurtenissen, processen en dingen deel zijn van een grote onderlinge samenhang - zoals in toenemende mate ook door de moderne fysica wordt aangenomen - dan zijn bijvoorbeeld niet alleen planten en dieren zinvol ingebed in een (ecologisch) geheel, maar de mensen evenzeer. Het uiterlijke, energetische aspekt - onze bodymind - staat dus niet op zichzelf, maar maakt deel uit van een samenhangend geheel. Het is een voorwaarde voor optimaal leven. De ironie is, dat de huidige moderne ontwikkelingen, die allemaal in de richting van mondiaal, netwerken en „coöperatie" gaan, de illusie wekken, dat wij op de goede weg zijn. Deze netwerken zijn echter alle onderdeel van een virtuele wereld, terwijl het er nu juist om gaat, dat wij in de reële wereld nader tot elkaar komen. In plaats van dat wij ons achter een scherm vol E-mailcontakten steeds meer van onze menselijke omgeving isoleren, zouden wij de directe „lijfelijke, holistische" contakten met onze familie, vrienden, buren, straatgenoten en collega’s moeten herstellen. Daar komt nog bij, dat de virtuele netwerken helemaal niet zo „horizontaal" en anti-hierarchisch zijn als wij geneigd zijn te denken. Het zijn de anonieme eliten die - zonder dat wij daar invloed op kunnen uitoefenen - aan de touwtjes trekken.

40. Hemeltergend is hoe „bestuurderen" steeds opnieuw, overal en voortdurend wijkbewoners als onmondigen, ja op mensverachtende wijze behandelen notabene over zaken, die alleen de bewoners zelf aangaan. Dat kan op den duur niet goed gaan, beter is de verhoudingen nu reeds te wijzigen. In tegenstelling tot de virtuele wereld zijn wij in onze reële gemeenschap zelf de baas - zouden dat overeenkomstig ons innerlijk Wezen moeten zijn - datgene wat wij Zelf-soevereiniteit noemen. Terwijl de ICT „zielloos" is, geen levende geest bezit, wordt de reële gemeenschap daar juist door gedragen. Het is de eenheid van geest en (gemeenschaps)- lichaam, de inherente goddelijkheid van ieder gewoon mens, de vereniging van het eeuwige en het tijdelijke, waardoor de mensengemeenschap (inclusief alle andere „schepselen"), zijn meerwaarde verkrijgt. Dus was het dogma van de kerk: Christus „die de goddelijke en aardse natuur in zich verenigt" niet zozeer vals, dan wel te „beperkt". Niet alleen Christus, maar ieder mens - ja iedere plant, dier, rivier of rots - bezit deze dubbele natuur, is een „twee-eenheid".Ons uitgangspunt: de mens geworteld in „Hemel" en aarde komt er fundamenteel mee overeen, zij het dat niet zozeer het „persoonlijke", het anthropocentrische, dan wel het „in eenheid geworteld-zijn" centraal staat.

Actievoerster

Wat is Uw relatie tot de anti-globaliseringsbeweging?

HMS

41. De anti-globaliseringsweging is een spontane woedeuitbarsting van jonge mensen tegen destructieve kaptalistische structuren. Hoe eerder zij zien, dat de globale crisis de gehele samenleving omvat - spiritueel, cultureel, sociaal, politiek én economisch - des te beter het is. Het grote gevaar is dat zij in wilde acties c.q. oppervlakkige retoriek blijven steken, zonder dat deze gesteund wordt door een achterliggende visie. Ook voor hen is het vinden van de "eenheid in verscheidenheid" cruciaal. De volgende stap die gezet zou moeten worden is het samengaan van visie en inzet met vertaling naar een concrete strategie gericht op gemeenschapsdemokratische transformatie van het gehele systeem in al zijn geledingen.        

Verpleegkundige

Uw definitie van gezondheid: "een gezonde geest in een gezond lichaam, in een gezond gezin, in een gezonde straat, in een gezonde wijk, in een gezonde gemeente etc." * vind ik fascinerend. Dat houdt in, dat je er met persoonlijke gezondheid dus niet bent?

* Zie http://welcome.to/FreeWHC/

HMS

42. Het leven is een onderling netwerk waarin alles met elkaar samenhangt. Het staat diametraal tegenover de huidige individualistische maatschappij. Hoe kun je nu gezond zijn als je tegelijkertijd verkommert door eenzaamheid, je uitsluitend je eigenbelang najaagt, voortdurend blootstaat aan excessieve werk- en tijdsdruk, je geplaagd wordt door angst voor de toekomst, voortdurend vergiftigd wordt door een oneindig aantal ziektemakende milieufactoren of lijdt aan diepe existentiële zinloosheid? Dit inziende ben je er dus niet met "lichamelijke (of psychische) gezondheid" alleen. Hulp zoeken bij de alternatieve genezer kan in dit opzicht extra verhullend werken. Als ook de natuurlijke benadering bij het individu blijft steken - zonder het schadelijke milieu "mee te behandelen" - dan slaat de ziekte vroeger of later toch weer toe. Mensen zouden uit hun ziekte moeten leren, dat "holistisch" de hele mens samen met zijn omgeving omvat. Tegen dit licht is de huidige maatschappij terminaal ziek. Aan ons om daar verandering in aan te brengen.  

Ondernemer

Zetten wij de klok niet eeuwen terug door kerk en staat weer bij elkaar te brengen?

HMS

43. Zolang er consensus bestond tussen kerk en staat over hun scheiding - een model dat in Europa tot stand kwam - was het rustig aan het front. Twee dingen zijn intussen wezenlijk veranderd. De mensen in het Westen maken zich los uit de "traditionele" banden van de godsdienst c.q. het Christendom en orienteren zich grootschalig op nieuwe spirituele waarden én de influx van grote groepen immigranten, doorgaans mensen met een andere geloofsovertuiging. Komende uit een andere traditie is voor velen van hen de scheiding tussen kerk en staat helemaal niet vanzelfsprekend. Brede kringen van de Islam staan bijvoorbeeld onomwonden een theokratische staat voor. Christelijke fundamentalisten hebben hetzelfde op het oog. De seculiere staat heeft geen antwoord op deze ontwikkelingen, en ervaart de laatste dus als bedreigend. Zelfs het Europese Hof voor de Rechten van de Mens deed een uitspraak vóór het verbod van de Turkse (religieuze) Welvaartspartij omdat deze "tegen het principe van de secularisatie" was.

44. De paradox is dit. De kracht van Europa - zijn secularisatie - wordt zijn zwakte als het geconfronteerd wordt met nieuwe stromingen. Er blijkt opeens een leemte te bestaan - de afwezigheid van geestelijke cultuur - een gat, dat gemakkelijk door anderen kan worden ingevuld. De eendimensionaal-materialistische politiek heeft de spirituele substantie verwaarloost. In plaats van hierin het voortouw te nemen, doet de EU niets anders dan het verdachtmaken van spirituele groeperingen*. Precies het omgekeerde dient te gebeuren. Om te verhinderen dat intolerante gepolitiseerde religieuze groepen de overhand krijgen, moet Europa deze leemte zelf opvullen, voordat anderen dit zullen doen. Om de vrijheid te garanderen moeten wij onze eigen ontwikkeling - vooral ook de spirituele! - verder vervolgen. Die volgende stap noem ik het existentieel humanisme. Dit gaat uit van de existentiële werkelijkheid: de mens geworteld in "Hemel", de aarde en de gemeenschap.

45. De paradox is dit: juist door officieel deze vernieuwde humanistische waarden in het programma op te nemen, staat de Unie garant voor de duurzame scheiding van "kerk (de verschillende godsdiensten) en staat". De kans dat extreem-religieuze groeperingen de overhand krijgen wordt hierdoor geminimaliseerd. Het heeft te maken met het fundamentele verschil tussen spiritualiteit en religie. Spiritualiteit is existentieel, religie identificeert zich daarentegen met een bepaalde boodschap, heiland of dogma. Het eerste is "leven in de werkelijkheid", het tweede is er een afgeleide van, een bepaalde interpretatie van die werkelijkheid. Vandaar dat het humanisme bij monde van zijn grootste vertegenwoordigers - Eckhart, Giordano Bruno, Erasmus, Spinoza e.a. - het onpersoonlijk Beginsel en de kosmische afkomst van de mens nooit ontkend heeft. Integendeel, juist omdat dit zo dierbaar was, werd de kerkelijke opvatting als verloedering ervaren en dus afgewezen.

* Denk aan de "secte-wetten" van o.a. België, Frankrijk en Oostenrijk. De situatie in Oost-Europa is ook niet optimaal om van de Islamitische landen maar te zwijgen.

Het existentiële humanisme als opvolger van het materialisme

46. „Wij zijn in Wezen identiek" is een spirituele, existentiële waarheid die alle mensen zonder onderscheid verbindt. Het wordt herkenbaar, wanneer je bijvoorbeeld „ten diepste getroffen bent". Door een ramp herkennen mensen elkaar, zonder dat ze daarvoor ook maar één woord hoeven uit te wisselen. De schok heeft hen daar gebracht, waar zij „van eeuwigheid gelijk zijn": in hun kern. Vandaar dat een „stille tocht" de emoties het diepst uitdrukt. De Unie is het symbool van die „eenheid in verscheidenheid", moet dus daar aanknopen, waar die eenheid ook werkelijk te vinden is. Hetgeen noodzakelijkerwijs de diepte is, het vertikale, de geest. Het is die dimensie, die de verscheidenheid insluit en transcendeert. De verscheidenheid is daarentegen onze oppervlakte, de wereld van de verschijningsvormen. Deze zijn in tegenstelling tot ons Wezen „oneindig" gedifferentieerd. Terwijl wij elkaar in het Wezen vinden, proberen wij in de allerdaagse werkelijkheid juist te scoren, ons van elkaar te onderscheiden, te overtreffen, dit om bijzonder te kunnen zijn. „To make a difference" heet het dan ook. Religie hoort daar ook bij. Het vertegenwoordigt geen universele werkelijkheid - hoewel iedere religie daar aanspraak op maakt - maar een deelwaarheid. Iedere religie heeft zich geidentificeerd met een stukje van de werkelijkheid, die het vervolgens tot alleenzaligmakend verklaart. Aangezien iedere religie dat doet, is de stof voor conflikt eindeloos en in principe onoplosbaar.

Ik ben een clown die jou het beste van jezelf laat zien

47. Daarom: omdat godsdienst niet de eenheid vertegenwoordigt, niet de boom is, maar slechts een van zijn takken, moet zij inderdaad streng van het Rijk gescheiden blijven. Het Rijk vertegenwoordigt daarentegen de eenheid - de mens geworteld in Hemel en aarde - en omvat noodzakelijkerwijs alle verscheidenheid, zonder uitzondering. Het kan zich niet met één bepaalde godsdienstige stroming identificeren, omdat het dan de eenheid verliest. Wij schreeuwen om een samenleving gebaseerd op spirituele waarden, waarin een ieder zich kan herkennen - het herstel van de eenheid in verscheidenheid - maar niet opgedrongen door een of ander geloofssysteem. Spiritualiteit en niet religie is de gemeenschappelijke noemer waaronder iedereen kan gedijen. Het maakt dat godsdiensten - Christendom, Islam, Boeddhisme etc. - in vrede met elkaar kunnen leven.Terwijl de Unie zich met de eenheid identificeert, krijgt de christelijke religie, die zo lang het Westen heeft gedomineerd, daarmee de plaats toegewezen die hem toekomt: die van een „plaatselijke" godsdienst. De „investituurstrijd" kan pas beeindigd worden, wanneer spiritualiteit en niet religie door alle mensen als verbindende waarde herkend wordt. Niet de paus, maar de keizer - een volledig Ontwaakte - is daarom het symbool van de nieuwe cultuur.

Predikant

Betekent dat, dat U geen rol meer ziet weggelegd voor de afzonderlijke religies?

HMS

48. Beste collega (gelach), het is net andersom. Wanneer de verschillende religies hun gemeenschappelijke noemer (h)erkennen - het geworteld-zijn in Hemel, aarde en de gemeenschap - groeit onmiddellijk waardering voor de verscheidenheid. Men weet zich verbonden en voelt zich niet meer door elkaar bedreigd. "Eenheid in verscheidenheid" is dan niet meer een holle frase, maar levende werkelijkheid. Tegen het licht van de huidige crisis is het samengaan der verschillende religies een absolute noodzakelijkheid. Zij spelen een buitengewoon belangrijke rol in het humaniseren van de samenleving.

Directeur

Kunt U voorspellingen doen voor de volgende 50-100 jaar?

HMS

49. Hoewel ik geen gaven heb in die richting lijken mij een aantal zaken waarschijnlijk. Het eerst de kans op rampen. De grote risicofactoren zijn het zeepbelkapitalisme, de internetafhankelijkheid, het Westers imperialisme, het milieu, de verslechterende gezondheidstoestand en de mondiale volksverhuizing. Wanneer de economie zich nog verder opblaast knapt de bel, de vijanden (hackers) van het systeem leggen de communicatie lam of/en het draagvlak van het milieu begeeft het. Exponentiële toename van ziekte is een van de gevolgen. Zou dit allemaal niet gebeuren - hetgeen te hopen is - dan zie ik voor Europa drie ontwikkelingsfasen. Het heeft allemaal te maken met het lage geboortecijfer en onze vergrijzing. Ondanks de tijdelijke babyboom gaat het aantal geboorten steeds verder achteruit, o.a. door de toenemende onvruchtbaarheid van de man (...). Voor de komende "vergrijzingsproblematiek" worden nu reeds financiële spaarmaatregelen genomen. Om het systeem (de welstand) echter "duurzaam" overeind te houden zijn wij verplicht tientallen (honderden) miljoenen mensen uit de Derde Wereld toe te laten. De eerste fase is, dat deze mensen arbeidsplaatsen bezetten, die wij te min vinden, zoals dat ook de laatste decennia het geval was. Deze immigranten hebben in tegenstelling tot ons vele kinderen, zodat de demografie zich ten gunste van hen zal veranderen. In de tweede fase verwerven deze mensen zich een meerderheid in de samenleving. Omdat zij jong, ambitieus en getalenteerd zijn (denk aan de computerintelligentia uit Azië), zullen zij vele sleutelposities gaan bezetten. De ironie is dus, dat westers kapitalisme, rijkdom, eigenbelang en zelfzucht de motor blijkt te zijn achter de "multi-culturele samenleving". In de derde fase zijn de Europeanen - in ieder geval in de rijkste landen - zelf definitief tot minderheid geworden. Is hierdoor het concept van de Unie minder relevant geworden? Geenszins. Zonder de Nieuwe Unie zal Europa overgeleverd zijn aan een enorme fragmentatie, verdeeldheid en strijd: economisch, cultureel, "raciaal" en religieus. Met alle gevolgen van dien. De immigranten willen allen delen in de rijkdom, de kloof tussen arm en rijk blijft daardoor bestaan. De bestaande EU - een systeem gebaseerd op eigenbelang - doet de chaos alleen maar toenemen. Religieus fanatisme en/of aanslagen van buitenaf doen dan de rest. Redding brengt alleen een werkelijk verbindende factor, de eenheid in de verscheidenheid. De Nieuwe Unie is daarom geen toekomstdroom, maar een uiterst dringende gegevenheid, iets dat op zeer korte termijn voor het noodzakelijke raamwerk moet gaan zorgen.     

Sociaal werker

De Unie zegt de drager te zijn van een „nieuwe cultuur". Zijn er reeds aanknopingspunten?

HMS

50. De dag van de Proclamatie - 8 september - is uitgeroepen tot Vrije Feestdag. Daarnaast worden aloude tradities opgenomen als het midwinterfeest, het lentefeest, midzomer en het oogstdankfeest. De cyclische verbondenheid met de natuur wordt bovendien tot uitdrukkking gebracht in de maandelijkse Volle Maansviering zoals deze in het boek HMS Meditaties nader is omschreven. Een meer uitgewerkte maankalender als aanvulling op de huidige zonnekalender zou er het gevolg van kunnen zijn. Wandeltochten zouden georganiseerd kunnen worden - „pelgrimages" - bijvoorbeeld „stedencirkels" rond de grote steden van Europa, ter opwekking, bewustwording en de onderlinge verbondenheid. Tot slot vinden wij het een voorrecht om de interculturele VolksVerbroederingsconcerten (V.V.C.) aan te mogen kondigen. Dit zijn openbare, kostenloze concerten, steeds bestaande uit tenminste vier onderdelen. Deze onderdelen weerspiegelen de belangrijkste etnische samenstelling van de Regio, zonder andere minderheidsgroepen uit te sluiten. Voor de Randstad zijn dit bijvoorbeeld Renaissance-muziek als vertegenwoordigster van de westerse cultuur, voordat de muzikale vervlakking van de Barok zijn intrede deed - een aanbod onzerzijds om deze voor velen onbekende vorm te leren kennen - vervolgens caraïbische, turkse & arabische en aziatische, met name de indiase muziek, de laatste vanwege de grote belangstelling die deze muziek de laatste decennia in het Westen geniet. Ook bijvoorbeeld joodse, molukse of chinese muziek kan regelmatig ten gehore gebracht worden. De V.V.Concerten beogen een hoge opkomst van alle etnische groeperingen, waarbij het gezamenlijk genieten van elkaars muziek zeker bij zal dragen tot meer onderlinge openheid, vreugde, begrip, contact en samenwerking.

Professor

Hoe is de relatie van de Unie met betrekking tot het toenemen van de allochtone bevolking en in het bijzonder zijn relatie met godsdiensten als bijvoorbeeld de Islam?

HMS

51. Dat zijn twee vragen in een. Over de relatie met minderheden het volgende. Europa zal er binnen betrekkelijk korte tijd heel anders uitzien door de massale toeloop van immigranten uit alle werelddelen. Het is een illusie om te denken, dat dit proces gestopt kan worden. De verscheidenheid kan echter maar al te gemakkelijk ontaarden in versnippering met alle gevolgen van dien. Daarom moet er NU aan een eenheidsconcept worden gewerkt voordat het te laat is. De Nieuwe Unie is daarom buitengewoon actueel. Het is de enige politieke structuur, die "eenheid in verscheidenheid" kan garanderen.

52. En wat betreft de godsdiensten: zij zijn „belief-systemen", zij vereenzelvigen zich met een bepaalde boodschap, bij uitsluiting wat daar niet in past. Zij zijn afgeleiden van de werkelijkheid, in plaats van de Werkelijkheid-Zelf. Zij zijn daarom principieel intolerant, hoe „flexibel" zij zich ook proberen voor te doen. De Unie baseert zich daarentegen op de existentiële werkelijkheid waarin alle mensen, ja al-wat-leeft, deel is van „Hemel" en aarde. Het is inclusief in plaats van exclusief. Alles en iedereen - welke gezindte of godsdienst dan ook - heeft er zijn plaats. Omdat „Hemel en aarde" de werkelijkheid is, waaraan niemand zich onttrekken kan, ook al zou hij dat willen, is er wat ons betreft geen boodschap, dogma of systeem uit te dragen of op te dringen. De werkelijkheid is zoals hij is. Ieder die ogen heeft om te zien ziet het. Het mirakel is dit: vanaf het moment, dat de godsdiensten hun abslolute claims op de „waarheid" opgeven, zien dat zij alle takken van eenzelfde levensboom zijn en zich inpassen in het Geheel, zij de broederschap die zij al zo lang prediken, misschien voor het eerst kunnen waarmaken.

53. Naast het materialistisch fundamentalisme (WTK-complex) is het moslim-fundamentalisme het meest bedreigend voor een humanistische samenleving. Het is goed te beseffen dat de Islam nooit een humanistische revolutie heeft gekend. Richtlijnen voor een "juiste leefwijze" komen - net als in de vroege tijden - van oelema's die zich uitsluitend baseren op de schriften. Die schriften worden vervolgens dogmatisch uitgelegd - hetgeen in de 14e eeuw zijn definitieve vorm vond - veelal met een vijandige toonzetting met betrekking tot andersdenkenden. De moslims in Europa worden vrijwel uitsluitend door dogmatici uit het Midden-Oosten bediend. Hun preken, lezingen en toespraken worden hier op grote schaal verspreid. De boodschap is "volledige onderwerping aan God", zoals zij dat zien. Dat komt hoofdzakelijk neer op een feodaal-hierarchische onderwerping aan het "gezag" en wel op alle levensterreinen. De "ongelovigen" worden daarbij hoogstens getolereerd. In feite zijn zij inferieur aan het "ware geloof". Dit staat dus mijlenver van de "liberale Islam" zoals deze bijvoorbeeld heerste in Moors-Spanje (8e-15e eeuw). Evenals toen zetten gematigde moslims zich nu in voor een humanistische Islam, een vernieuwde Euro-Islam waarin het beste van de Islam en de humanistische traditie samengaan. Het is een kleine groep intellectuelen die wanhopige pogingen doet om de (zwijgende) meerderheid voor zich te winnen. Het moge duidelijk zijn, dat deze stroming onze actieve steun verdient, al was het maar om onze eigen toekomst veilig te stellen.     

Secretaresse

Mij verbaast Uw optimisme. Waar is deze op gebaseerd, gezien de consequent neergaande lijn op alle gebied?

HMS

54. Er bestaat een organisatie, die zich 3H noemt, hetgeen staat voor Healthy, Happy and Holy. Zij benadrukken iets wat ik hoopgevend vindt. Mensen zijn allereerst uit op gezondheid. Hebben ze dat voor elkaar, dan willen ze vervolgens ook gelukkig zijn. Hetgeen op zeer verschillende manieren te verwerkelijken is. Materiële overvloed is daarbij zeker geen voorwaarde. Gelukkig-zijn kan echter geen doel op zichzelf zijn. Naar zijn aard blijkt het niet bestendig, maar onderhevig aan de wisselvalligheden van het leven. Er moet dus nog iets anders zijn, iets permanents, dat wat Eckhart de goddelijke Vonk noemt, dat wat je ten diepste Zelf bent. De spirituele zoektocht - quest - is begonnen. Heb je daarbij eenmaal je eigen heelheid/heiligheid ontdekt, krijg je spontaan het verlangen deze met je omgeving te delen. Met je diepste Wezen weerklank te vinden, behoort tot de diepste vervullingen van het mens-zijn. De groeiende kloof met het huidige veelzijdige verval en de degeneratie - geen natuurramp, maar de gevolgen van ‘s mensen onwetendheid, zelfzucht en onverschilligheid - om je heen, wordt dan steeds moeilijker te accepteren. In het begin kun je nog de idee hebben, dat het uitsluitend „om jezelf" gaat. Met toenemende bewustwording besef je dat dit niet zo is. Op een gegeven moment kun je de tegenstellingen tussen jeZelf en je omgeving niet meer verdragen. De pijngrens wordt overschreden. Je kunt dan twee kanten op. Ofwel terugtrekken op jezelf en vroeger of later mee ten ondergaan, of je innerlijke verworvenheden in je omgeving door laten klinken, de natuur en de samenleving een verlengstuk van je Zelf „laten worden" met kosmische religiositeit als basis van de nieuwe cultuur. Onvermijdelijk zal dan - vroeger of later - je heilige innerlijke vuur ontvlammen om de „Europese Unie der Autonome Regio’s" (EU-AR) te verwerkelijken.

Manager

Ik heb een vraag over de „strategie". Hoe denkt de Unie Regio’s te vormen of degenen die er reeds zijn voor zijn zaak te winnen? Dat lijkt een onmogelijke opgave, mede gezien het feit, dat reeds gevestigde Regio’s een sterke eigen identiteit hebben, waar ze niet gemakkelijk afstand van willen doen.

HMS

55. Zoals gezegd hoeven er nauwelijks meer nieuwe Regio’s gevormd te worden, met name niet in de EU, omdat deze al ondergebracht zijn in het „Europa der Regio’s". Zo heeft sinds 1949 Duitsland zijn Länder en Kreise, Frankrijk zijn departements, België Brussel, Vlaanderen en Wallonië, het Verenigd Koninkrijk Engeland, Wales, Schotland, the Isle of Man, de Kanaaleilanden en (nog) Noord-Ierland en Spanje zijn autonome gemeenschappen, zoals Catalonië er een is. Wel zouden kleine eenheden zich tot grotere aan moeten sluiten, om een leefbare entiteit te garanderen. Zo kan Groningen alleen floreren wanneer het bijvoorbeeld deel uitmaakt van de Regio Noord-Oost-Zuid Nederland (of met het Duitse Ost-Friesland). Het punt is, dat steeds meer bestaande Regio’s zich afzetten tegen het op contrôle en winst beluste WTKS-complex, dat de schaalverkleining misbruikt ten eigen voordele. Toch beseffen de Regio’s, dat ze voor hun overleven niet zonder een overkoepelende structuur kunnen. Wat ligt er dan meer voor de hand dan zich uitspreken ten gunste van de Unie, dat speciaal gesticht is om een „Europese Federatie van Autonome Regio’s" te verwerkelijken? Een nieuwe eenheid, omvattende de „lappendeken" van locaal gebonden gemeenschappen, die als een phoenix uit het as van het materialisme herrijst. De enige kans om de europese beschaving te redden? De Unie reikt daarbij alleen die uitgangspunten aan - zoals het tweevoudig geworteld-zijn in „Hemel" en aarde - die existentieel zijn en die niet intervenieren met bestaande overtuigingen, gewoonten, principes of geloofssystemen. Alle andere handvaten ondersteunen het eigen autonomiestreven, in de Zelfsoevereiniteit bepalen de mensen immers zelf wat en hoe zij hun eigen dingen willen regelen en dit op alle gebied. Inhoudelijk probeert de Unie niets op te leggen, het reikt alleen een methodologie aan. Uiteindelijk bepalen de Regio’s welke taken zij aan de Unie willen delegeren.

Hoogleraar

Als gevolg van de recente gebeurtenissen (11.9) vraagt men zich af hoe er zich een zo geweldige haat tegen de VS heeft kunnen ontwikkelen. Kunt U dat toelichten?

HMS

56. Het westerse systeem wordt gekenmerkt door hypocrisie: aan de ene kant demokratie en mensenrechten, aan de andere kant het najagen van eigenbelang en rijkdom. Geen land ter wereld heeft zich zo ten koste van anderen verrijkt als juist de VS*. Als het erop aankomt geeft het laatste altijd de doorslag. Zo kan het zijn, dat "meewerkende" dictators geen strobreed in de weg worden gelegd (Soeharto), terwijl andere met alle middelen uit de weg worden geruimd (Milosovic). Om de toevoer van grondstoffen, de afzetmarkt en de expansie te verzekeren, moet de hele wereld geëxploiteerd, "toegankelijk gemaakt, opengebroken worden". Om dit te bereiken worden politieke, economische, culturele en religieuze "belemmeringen" uit de weg geruimd. Met andere woorden het ondermijnen cq vernietigen van lokale identiteit, integriteit en zelfstandigheid is een doelbewuste politiek van het Westen, met name die van de VS. Alles moet onderdeel worden van de disneycultuur. Is eenmaal een land of een streek ontwricht, dan komt er meteen een "wederopbouwprogramma" van de grond. Nu uiteraard gedicteerd door neo-liberale "ontwikkelingsprincipes"...Tegen iedere dollar die geinvesteerd wordt in Afrika vloeien er echter tenminste zes! terug naar de rijke landen. Boeren in India die HUN basmatirijst al eeuwenlang verbouwen en verhandelen, moeten opeens "royalties" voor HUN rijst aan een Amerikaanse multinational betalen...omdat deze het "patent" verworven heeft. Lokale zuivelbedrijven in de Derde Wereld gaan kapot, omdat de EU er zwaar gesubsidieerde melkproducten dumpt. Geneesmiddelen zijn zó duur (AIDS), dat arme mensen deze niet kunnen betalen en dus bij honderdduizenden sterven. Multinationals zetten bedrijven neer, trekken goedkope arbeidskrachten uit traditionele gemeenschappen aan, waardoor die laatsten ontwricht raken en heffen het bedrijf een half jaar later weer op, zich niets aantrekkend van de consequenties ter plekke. Of ze openen er chemische bedrijven, die dermate vervuilend zijn, dat ontelbare mensen ziek worden cq wegkwijnen. Bovendien: mensen uit andere culturen voelen zich in hun identiteit bedreigd door de doorlopende propaganda voor de westerse leefstijl. Ofwel zijn zij gefrustreerd door de onbereikbaarheid van de westerse weelde. Eerst proberen zij deze ook te bereiken, maar ziende dat dit onbereikbaar is, zullen zij het systeem vervolgens trachten te vernietigen. Onderdrukking van het volk door een lokale elite wordt maar al te vaak gesteund door het Westen. Zelfs als dit tegen de demokratie ingaat (Islamitische landen!). Die haat is dus niet zo moeilijk te verklaren. Nu het Westen door de in gang gezette oorlog zijn eigen principes verloochent en plaats van recht (justice) het recht van de sterksten hanteert, is het juist ook in de ogen van gematigde mensen ongeloofwaardig geworden. Het is een gevaarlijke stap naar verdere polarisatie.

* Zie ook volgende hoofdstuk.

Vriend

We zien in dat de tijd dringt. Wat zouden nu de eerstvolgende concrete stappen kunnen zijn?

HMS

57. Zowel „globalisering" alsook zijn tegenhanger „tribalisering" of versnippering, (en seperatisme tussen allochtonen en autochtonen) zijn overduidelijk doodlopende wegen als het gaat om het vinden van een uitweg uit de huidige impasse. E.Schumacher met zijn „think globally, act locally" was een van de eersten die dit inzag. Locale initiatieven blijven vaak beperkt in hun uitwerking, omdat er geen samenhang, geen verbindend concept achterstaat. Je staat er vaak helemaal alleen in. Je mist de noodzakelijke ruggesteun, samenspraak en visie voor vernieuwing op meerdere niveau’s tegelijk. Zodat je succes op het gebied van het milieu weer tenietgedaan wordt door andere factoren, economische of politieke etc. Veel uiterst nuttige organisaties op het gebied van milieu en mensenrechten zijn bijvoorbeeld toch vaak alleen maar „symptomatisch" bezig. Zij laten het systeem, dat voor deze uitwassen verantwoordelijk is - ons eigen Westerse systeem - ongemoeid. Het gaat echter niet om de ziekte te bestrijden - hoe noodzakelijk vaak dan ook - maar om de oorzaken die tot ziekte leiden weg te nemen. Zo wordt er ook niet altijd een echte innerlijke krachtbron aangeboord, zodat je initiatief kracht krijgt om fundamenteel iets te veranderen. De absorberende kracht van het systeem is bijkans grenzeloos. Niet verwonderlijk dus, dat dit soort detailisme en versnippering door de internationale „markteconomie" worden aangemoedigd. Ook de radicale actievormen brengen hen nauwelijks enige schade toe. Vandaar dat zelfs vaak van „hechte samenwerking" tussen bedrijven en „opponenten" gesproken wordt. Beiden willen de geit en de kool sparen. Terwijl verbaal hoog wordt opgegeven van de „resultaten", talloze papierverslindende colloquia, seminars en vergaderingen worden belegd, spreken de feiten voor zich. In plaats vermindering van de CO2-uitstoot een verdubbeling (in Nederland tijdelijk teruggedrongen-gesjoemel met cijfers), in plaats van terugdringen van milieu-gerelateerde ziekte (alle huidige chronische ziekten!) een dramatische toename, het steeds verder uitsterven van soorten, de ontbossing, de vernietiging van het oceaanleven etc. etc. Alleen wanneer het bedrijfsleven bereid is zijn eigen uitgangspunten ter discussie te stellen - winst, speculatie en het rente-mechanisme - kan er van een serieze toenadering gesproken worden.

58. De Nieuwe Unie als een spiritueel initiatief, dat vanuit de Bron alle sectoren van de samenleving vernieuwt, de eenheid die de verscheidenheid bevordert, is daarentegen een doorbraak die alle tegenstellingen bij elkaar brengt, de krachten bundelt en verval transformeert in regeneratie. De Unie zal daarom uiteindelijk de anti-demokratische Europese Unie, het huidige machtsinstrument der multi-nationale ondernemingen, vervangen cq absorberen en transformeren. Dit laatste „lichaam" kan nooit het antwoord zijn op het gerechtvaardigde verlangen naar Europese identiteit, regionale Autonomie, vernieuwing der cultuur, een rechtvaardige samenleving, overleven en voorspoed. De eeuwenoude aspiraties van de Europeaan laat zich niet ringeloren door een nieuwe op winst beluste internationale technocratie. Een die overigens niet meer weet wat zij zelf doet.Contrôle op de internationale kapitaalstroom is er immers al lang niet meer. De Nieuwe Unie is daarentegen herkenbaar als een levend concept, een harmonie en orde-scheppend principe. In plaats van een politieke machtsconstructie te zijn - ingegeven door eigenbelang - is de „verlichte samenleving" een Realisatie, een direct Inzicht in de werkelijkheid zoals-deze-is. Waarbij de Unie de eenheid van het Grote Bewustzijn weerspiegelt en de Regio’s de verscheidenheid van de zichtbare wereld: de macrokosmos in harmonie met de microkosmos. Daarom zijn zij het fundament van de nieuwe cultuur, een die geworteld is in de Europese Traditie, aangevuld met die der nieuwe Europeanen, een die principieel van andere aard is dan het heersende globalisme (waarvan we overigens graag het goede willen behouden). Het is ons voorrecht in Amsterdam, dat niet voor niets „heldhaftigheid, vastberadenheid en barmhartigheid" in zijn vaandel heeft geschreven, bij deze het voortouw te nemen. Met de uitgangspunten van het „Koninkrijk van Hemel en aarde" een radicale evolutie bewerkstelligen in je eigen omgeving, streek en Regio, dat is de opgave die voor je ligt. De Unie, dat de enige totaal-visie is, die het gevaar van hetzij een nieuw totalitarisme of de chaos kan afwenden.

De Zelfsoevereine Samenleving

U mag het zeggen

© 1999 Copyright by Han M. Stiekema
Last Update: 02/07/05