| Hoofdstuk 7 DE OORSPRONKELIJKE GROTE MOEDERTRADITIE |
||
INHOUD 1
|
1. Een mens bestaat uit lichamelijkheid, bewustzijn en de inhoud van dat bewustzijn, de psyche. Lichaam en bewustzijn zijn keerzijden van dezelfde medaille, terwijl de psyche - de voortdurende stroom aan gedachten, emoties en verlangens - voortdurend door je heengaat. Het probleem is, dat mensen zich doorgaans met het voorbijgaande hebben geidentificeerd, terwijl ze het contakt met wie ze werkelijk zijn hebben verloren. Het nieuwe gezichtpunt hierbij is, dat lichaam en Zijn evenwaardige aspekten zijn van je persoonlijkheid. Hetgeen het beste tot uitdrukking komt, wanneer je het contakt met je lichaam hebt hersteld. Hoeveel kracht, gratie en schoonheid straalt daar wel niet vanaf! Bovendien: ben je in aandacht, dan heb je je gedachten niet nodig: „zonder ook maar één moment na te denken sprong zij in het water en redde het kind". Gedachten zijn secundair, je hebt ze alleen nodig als je niet in aandacht bent. Zij blijken je vervangende werkelijkheid te zijn. Ken je echter niets anders dan je gedachten, dan denk je dat zij „je persoonlijkheid vormen". In werkelijkheid nemen zij je voortdurend op sleeptouw („hij is in gedachten"), maken zij de dienst uit in plaats van jijzelf. Als je iemand vraagt, wie hij of zij nu werkelijk is, staat zo’n persoon (waarschijnlijk inclusief jijzelf) met de mond vol tanden. We weten alles van het nieuws, computers, het koken van een lekkere maaltijd, het runnen van een bedrijf en het besturen van een vliegtuig, maar onszelf kennen...dat doen we niet. * Zie de boeken "Geworteld in Hemel en aarde" en "De Zelfsoevereine Samenleving/Europa Ontwaakt! Dat laatste is te vinden in http://welcome.to/EIAR/ 2. Zoals uit vorige hoofdstukken duidelijk is geworden, bestaat de opgang naar het Uiteindelijke uit verschillende trappen. Na het herstel van het contact met de aarde (horizontaal) en de Hemel (vertikaal) komt de doorbraak naar het Zijn (satori, Verlichting) met de uiteindelijke overgave aan Dat Wat Er Achter Is: het Vacuüm of de Grote Moeder. Het besef van de Grote Moeder als laatste Werkelijkheid is het oudste van de mensheid. Overblijfselen uit de prehistorie spreken daarover "boekdelen". Via de Egyptische, Soemerische en Griekse traditie belandt zij in de smeltkroes van het Hellenisme. Vooral de in 1945 gevonden papyrusboeken van Nag Hammadi met hun unieke gnostische teksten, onthullen dat het besef van de Grote Moeder in die tijd nog springlevend was. 3. Zo spreekt Valentinus over de Genade, de Stilte, de Baarmoeder en Moeder van het Al. In de Grote Aankondiging wordt gezegd: "Uit de macht der Stilte verscheen een grote macht, het Verstand van het universum, dat alle dingen regelt en mannelijk is...de andere...een grote Intelligentie...is een vrouw die alle dingen voortbrengt". Het Geheime Boek zegt het zo: "(Zij is)...het beeld van de onzichtbare, maagdelijke, volmaakte geest...Ze werd de Moeder van alles, want ze bestond vóór hen allen, de moeder-vader...". In het Evangelie van Thomas zegt Jezus: "Mijn (aardse) moeder (gaf mij de dood), maar (mijn) ware (Moeder) gaf mij het leven". De zo sterk verketterde Simon Magus zou gezegd hebben: "Laat het Paradijs de baarmoeder zijn; want de Schrift leert ons dat dit een juiste veronderstelling is, waar er gezegd wordt: "Ik ben Degene, die je in de schoot van je moeder heeft gevormd...Mozes...had allegorisch uitgelegd, dat het Paradijs de baarmoeder is...en Eden de nageboorte...". De Sethianen formuleren dit als: "Hemel en aarde zijn in vorm gelijk aan de baarmoeder...en als...iemand dit wil nagaan, laat hij dan nauwkeurig de zwangere schoot van een levend wezen onderzoeken, en hij zal een beeld van de hemelen en de aarde ontdekken". 4. Sinds de Isisverering in Egypte loopt als een rode draad het beeld van Sophia - de Eeuwige Wijsheid - door de geschriften, niet alleen van de gnostici, maar ook van latere signatuur, vooral die van het Oosten. Moeder, Wijsheid en Sophia zijn daarbij vaak synoniemen. In de mythe van de Wijsheid bevruchtte Sophia zich zelf, zonder toedoen van een man. Zo werd zij "de grote scheppende macht uit wie alle dingen voortkomen, de Moeder van alle levende wezens". In het boek Drievormige Protennoia staat geschreven: "(Ik ben zowel Moeder als) Vader, daar (Ik tot paring kom met mijzelf)...(en met hen die) mij (liefhebben)...Ik ben de baarmoeder (die vorm geeft) aan het Al...Ik ben Me(iroth)ea, de heerlijkheid van de Moeder". Volgens een ander verhaal wordt van God gezegd dat hij "dwaas was en zijn eigen Moeder niet kende" en "deed hij zijn Moeder verdriet door lagere wezens te scheppen en dus liet zij hem achter en trok zich terug in de hogere hemelregionen". Zie: E.Pagels "De Gnostische Evangeliën", 1985 Gaade & Co 5. Het bewustzijn omtrent de Grote Moeder is in de Westerse traditie nooit geheel verdwenen. Integendeel, zij ging verder in de mystiek - denk aan Origenes, Dionysios Areopagita, Ruusbroeck, Seuse en Johannes van het Kruis - dusdanig, dat het ook voor de Kerk niet mogelijk was haar te negeren. Zij projecteerde de vrouwelijke Oergrond daarom in de persoon van Maria, de "Moeder Gods". Dat dit een groot succes was, leert de geschiedenis. Op ontelbare plaatsen wordt Maria (nog steeds) gepassioneerd vereerd. Zij is de beschermvrouwe van landen, bedevaartsoorden, orden, kerken en kloosters. Ontelbare processies zijn er elk jaar aan haar gewijd. De notie van de destructieve kant van de Moeder - het stervensaspect van het opnieuw geboren worden - wordt teruggevonden in de talloze zwarte madonna's die - juist hierom?! - buitengewone verering genieten. Het summum is echter de "vierge ouvrante". Het toont aan, dat tot in de 15e eeuw het oorspronkelijke besef omtrent de Grote Moeder nog onaangetast was. Zij wordt gesymboliseerd door een Maria die met haar lichaam zowel "God de Vader, de Zoon als de Heilige Geest" omvat, uitdrukking van het feit, dat zij de Oergrond, het Al is, waar ook "God" uit geboren wordt. Er zijn nog ongeveer 50 beeldjes van de "vierge ouvrante". Zij zijn te vinden in Polen, Duitsland, Frankrijk (Musée de Cluny, Parijs) en Spanje. Zij zijn de meest volmaakte weergave van de Werkelijkheid in het Westen ooit gemaakt. 6. Niet als concreet feit, maar als mythe is Jezus' "dood en opstanding" de culminatie van de gehele antieke cultuur. De Jezusmythe symboliseert het "sterven en opnieuw geboren worden" en is daarom de directe representant van de Grote Moeder. Als zodanig heeft deze grote actualiteit. Immers, sterven en opnieuw geboren worden - echter nu niet meer van een middelaar, maar van ons allen - is cruciaal voor de regeneratie en het overleven van onze cultuur. 7. Samenvattend gaat de Oorspronkelijke Traditie uit van de werkelijkheid zoals deze is: de mens vervreemd van zijn diepste Zelf en geisoleerd van zijn lichaam, zijn directe omgeving en de natuur en onbewust van het Vacuüm, de Grote Moeder. Je lijden is verlies van contakt met de werkelijkheid, het op jezelf teruggeworpen zijn, in de ban van zijn gedachten, emoties, verlangens en begeerten. Aangezien je de pijn van afgescheidenheid hebt verdrongen, besef je je vervreemding niet eens. Je bent verdoofd en gaat geheel op in de door jezelf geschapen surrogaatwerkelijkheid. Je ziel heb je aan de duivel verkocht, zonder dat je daar ook maar één moment over inzit. „Genieten van het moment" en „bekommer je niet om de dag van morgen" zijn hoge spirituele waarden. In een materialistische op zelfvernietiging gerichte maatschappij fungeren zij echter als oogkleppen. Het vage onbehagen dat af en toe opkomt, wordt weggewuifd. Toch zijn zulke momenten de meest waardevolle. Het geeft aan, dat diep in jezelf er nog steeds een referentiekader is, dat aangeeft hoe het werkelijk met je gesteld is. 8. Tot voor kort hadden wij slechts drie hoofdinstanties van de persoonlijkheid: het ik, het zelf - het samenstel aan subpersoonlijkheden - en het ware Zelf. Daar is nu een vierde bijgekomen: het verslaafde zelf. Deze vierde domineert nu de voorgaanden. Wij hebben ons zó totaal met de C&E (consumptie en entertainment: "brood en spelen") maatschappij vereenzelvigd, dat onze gedachten, emoties en verlangens, ons gedrag en onze „waarden en normen" alleen nog maar van buitenaf worden geregisseerd. 9. De eerste stap is dan ook het aux serieux nemen van deze ogenblikken. In plaats van het wegdrukken, stel je je er juist voor open. Pas als je de moed hebt om je pijn te voelen, krijg je de kracht om uit je verslaving uit te breken. Deze hefboom blijkt voor vele mensen onontbeerlijk te zijn. Is je helderheid teruggekeerd, besef dan dat je op tweevoudige wijze deel bent van het Geheel: met je geest in de Grote Geest (Bewustzijn, „Hemel") en met je lichaam in de aarde. Heelwording bestaat in het herstel van het contakt, de eenheid, de harmonie met „Hemel" en aarde. Als je werkelijk beseft, dat je geen afgescheiden iets bent, maar deel uitmaakt van een grotere samenhang, dan kan het niet anders zijn, dan dat je ernaar verlangt om jezelf (weer) in te voegen. Het is je bestemming, het doel van je zoektocht. De Oorspronkelijke Traditie propageert dan ook het „tweevoudig geworteld-zijn" als uitgangspunt, weg en doel. In het dagelijks leven houdt dit in, dat je dit tweevoudig contakt voortdurend beoefent, uitdiept en verbreedt. Het bestaat uit de mantra „deel van het Geheel" - het fluisteren van „deel" tijdens de inademing, van „van het Geheel" tijdens de uitademing - terwijl je tegelijkertijd het lichaamscontakt voelend gewaarbent. Je voelt je voetzolen als je loopt, je achterwerk als je in de stoel zit en je rug als je ligt. Zo herstel je de vertikale zowel als de horizontale dimensie van je leven, dusdanig dat je vroeger of later in je midden, het Hart komt. Dit midden is dan zo verbonden met de Bron, dat het leven voortdurend in je overstroomt. De Oorspronkelijke Traditie helpt je de oorspronkelijke eenheid met jezelf en je omgeving te herstellen, de eenheid met je Zelf, je lichaam en de natuur en je medemens, alles in overgave aan het Uiteindelijke. Hiertoe zijn vier verschillende stappen of initiaties ontwikkeld. Heel schematisch houden zij het volgende in: "I take refuge in the Mother, Heaven and earth" Zie ook:: "Keer Omme/Grote Moeder
Hymne" 11. De Oorspronkelijke Traditie is de oudste en meest authentieke spirituele Traditie in de wereld. Het heeft zijn wortels in de tijd van de Grote Moeder (Neolithicum) en omvat de heidense hemel en aarde religies van onze voorvaderen, de natuurreligies van de inheemse volken, de universele systemen van China en Japan en de mystieke tradities van de grote godsdiensten. 12. In de komende jaren, de eerste decennia van het nieuwe millennium, waarin zo vele reële gevaren op ons afkomen, is de apocalyptische sfeer niet van de lucht. Talloze groepen en groeperingen voorspellen de ondergang, dreigen met de wraak van god, roepen je op tot bekering, bereiden zich voor op de strijd met de satan - het armageddon - of propageren allerlei soorten overlevingsscenario’s. Het is de erfenis van tweeduizend jaar mannelijk dualisme. Daarbij beroepen deze groeperingen zich op het evangelie: de apocalyps van Johannes. Spiritueel gezien is het mechanisme als volgt. Door je te identificeren met je kleine zelf, al je verlangens, strevingen en begeerten, ben je van God afgekeerd. Je hebt het contakt met het Licht verloren en leeft alleen nog in duisternis. De duisternis is het rijk van de satan, aan wie je nu bent overgeleverd. Licht en duisternis strijden op leven en dood om de heerschappij op aarde. Iedere individuele ziel is daar een onderdeel van. Daarom moeten de zielen worden gered voor het te laat is. 13. De taak - het nobele streven - van iedere "ware gelovige" is daarom het bestrijden van het kwaad en de bekering van een ieder. Onze vroegkinderlijke ontwikkeling ondersteunt dit nog eens. Daarin is het immers zo, dat alle ervaringen die je niet aankunt - en dat is bij een kwetsbare baby natuurlijk nog wel eens het geval - worden buitengesloten. Het is ons zelfbeschermingsmechanisme. Angst, pijn, verlatenheid en woede worden onderdrukt, zodat zij geen deel meer uitmaken van de belevingswereld. Ieder mens stopt zo die dingen „onder zijn bed" die hem te moeilijk zijn. Er ontstaat een geaccepteerd en een niet-geaccepteerd deel, zodat de persoonlijkheid op een gegeven moment bestaat uit een ik en zijn schaduw. Alle latere bedreigingen, onverteerbare ervaringen en angsten worden nu in de schaduw geprojecteerd, die daardoor groter wordt. Dit kan zo’n omvang aannemen, dat hij op een gegeven moment sterker wordt dan jijzelf. Omdat je er geen contakt mee hebt, hij is immers geen onderdeel van je bewuste wereld, is de dreiging die ervan uitgaat diffuus. Je voelt je bedreigd, angstig en gespannen, maar je weet niet wat het is, je kunt er geen greep op krijgen. Je bent bang voor het onbekende. Deze angst kan zó sterk worden, dat je het gevoel hebt, dat je elk moment overweldigd kunt worden. Dat kun je dan alleen nog maar verhinderen door er de strijd mee aan te binden. Het is een strijd tegen je eigen schaduw, een die je zelf ooit had opgeroepen en vervolgens gevoed. 14. Vrouwen moeten het patriarchaat niet gelijkschakelen met individuele mannen. Opmerkingen van Barbara Walker als: „zoals je aan de vaderreligies kunt zien, is de liefde van de vader voorwaardelijker" zijn daarom ontoelaatbaar. Ook is het een karikatuur dat vrouwen per definitie liefdevol, zorgzaam en verantwoordelijk zouden zijn. Een heleboel vrouwen zijn dat gewoon niet. Als beide partners echter het beste in elkaar stimuleren, krijg je precies die relatie waar je altijd van droomde: vol, rijk, stimulerend en vervullend. 15. Dit licht en duisternis dualisme is de kern van het patriarchaat. Het ik wordt daarbij vereenzelvigd met het licht en de schaduw met de duisternis. De mannelijke angst voor ik-verlies ligt eraan ten grondslag. Het is de oorzaak van zijn verwerping van de moederlijke oergrond als de afgrond waar je elk moment in „terug kunt glijden". Niet alleen sterfelijke zielen, maar ook de christelijke god was hierdoor geobsedeerd. In verschillende gnostische geschriften „Over de oorsprong van de wereld", de „Hypostase der Archonten" en het „Geheime boek van Johannes" wordt steeds weer verteld, hoe god zichzelf op de voorgrond schuift en zijn afkomst verloochent: ...vanwege zijn onwetendheid en verwaandheid zei hij...ik ben het, die god is; er is geen andere behalve ik. Toen hij dit zei, zondigde hij tegen het Geheel. En een stem kwam van boven, uit het rijk van de absolute Macht (de Moeder), zeggende: je vergist je, god der blinden". De loochening van zijn afkomst en het opeisen van alleenheerschappij, is kenmerk van het mannelijke. 16. De bijbeluitspraak: „wie niet vóór mij is, is tegen mij", deed daar vervolgens nog een schepje bovenop. Iedereen die zich niet tot Christus bekeerde, werd daardoor tot tegenstander, vijand, anti-christ en duivel verklaard. Het zou het begin zijn van een lange bloedige kruistocht tegen alles en iedereen. Een die vanwege de mondiale crisis opnieuw is opgeflakkerd. Immers, de fundamentalisten zijn in opmars. Voor hen is de strijd aanbinden met de „satan" het hoogste, edelste en nobelste doel. Niemand die ziet, dat dat je je eigen schaduw hebt gecreëerd, die je vervolgens bestrijdt. Dat wat je buitensluit, overheerst je. De Duisternis is alleen bedreigend als je haar verwerpt. Weet je jezelf echter aan Haar toe te vertrouwen - als poort naar de Grote Moeder - blijkt Zij o, zo lieflijk te zijn. Het hangt helemaal van jezelf af. 17. De mannelijke angst voor ik-verlies - de verdringing van de Oorsprong - is trouwens de oorzaak van „vooruitgang". Uit angst „terug te vallen" wordt voor de vlucht naar voren gekozen. Niet voor niets is dit het thema van een aantal mythen. Bijvoorbeeld Orpheus als hij afscheid neemt van Euridice. Hij mag onder geen beding naar haar omkijken, anders zal hij dood neervallen. De mannelijke geest wordt geobsedeerd door vooruitkijken, doorgaan, volhouden en vooral niet terugvallen. Wat gisteren nog hoog in aanzien stond is vandaag alweer achterhaald. „Stilstand is achteruitgang!" Nader beschouwd is het verschil tussen het mannelijke en het vrouwelijke...angst. Mannen leven permanent in bestaansangst. Zij zijn daardoor meer gespannen en moeten zich voortdurend handhaven en waarmaken. De oorzaak: zij kennen de Grote Moeder niet. Met betrekking tot de apocalyps is de ironie natuurlijk, dat dit schaduwgevecht der onwetenden het voortbestaan der aarde nog eens extra in gevaar brengt. Oorlog is het meest favoriete ritueel om de angst te bezweren. De wapens zijn gesmeed en de strijd lijkt onvermijdelijk. 18. „Ik verklaar" het tijdperk van individuatie (C.G.Jung) als dominante filosofie voor beëindigd. Alles uitsluitend naar jezelf terugvertalen begint een ziekelijke trend te worden. Is het „op jezelf teruggeworpen zijn" inmiddels niet het grote lijden van de Westerse mens? Vanaf nu staat het „JeZelf-zijn in verbondenheid" centraal met „vrijheid en gemeenschap" als gelijkwaardige en complementaire waarden. Ware vrijheid vind je door jezelf in te voegen in het Geheel. 19. Hoe anders wordt dit, als je de Duisternis - als een even belangrijk aspekt als het Licht - aanvaardt. Zodat schepping (van het nieuwe) en vernietiging (van het oude) weer onafscheidelijk bij elkaar mogen horen. In de Oorspronkelijke Traditie - existentieel humanisme - hernieuwen mannen en vrouwen, homo’s en lesbiennes - in het „aangezicht" van de Grote Moeder - het verbond met elkaar. De samenleving schreeuwt om de wedergeboorte van het Vrouwelijke als Uiteindelijke Werkelijkheid. Opdat wij weer in balans geraken en genezen zullen worden. De levenscyclus: geboorte, leven en dood moet weer worden hersteld. In plaats van „overleven" - vasthouden aan het bestaande - komt het leven centraal te staan. Dat wat je wilt vasthouden, vernietigt je immers. Wij nemen ons recht om te sterven weer in eigen hand, zodat wij opnieuw geboren kunnen worden. Bewuste vrouwen en wedergeboren mannen vormen het hart van de nieuwe samenleving. Redders, verlossers en bevrijders zijn daarbij overbodig geworden. Wij zoeken onze toevlucht in de Oermoeder, de Matrix, die het leven voortdurend neemt en schenkt. Door er op een natuurlijke manier deel van uit te maken, leef je zonder angst. Je leeft in Haar Schoot, dus wat kan je gebeuren. Zij troost, sterkt en beschermt je. Prijs de Leegte als de Moeder
van God en als de 20. Vrouwelijke waarden nemen daarom de centrale plaats in. Immers zij vertegenwoordigen de Grote Moeder. Zij kunnen de gemeenschap de zo noodzakelijke basis verschaffen. Nu echter niet meer in dienst van een vreemde godsdienst, tot gehoorzaamheid gedwongen, voor het karretje gespannen of uitgebuit, maar vanuit eigen kracht en op eigen terrein. Vrouwen zijn de weefsters, de godinnen van de samenhang, de relaties en de harmonie. Zij zorgen voor de voedingsbodem, waarop zijzelf en hun geliefden tot bloei kunnen komen. Door hen is er gemeenschap, vreugde en schoonheid. Zij heiligen het leven door er deel van te zijn. „JeZelf-zijn in verbondenheid" is het motto van beiden, man en vrouw. Het geeft heel duidelijk de complementaire aspecten in ieder persoonlijk en met elkaar aan. 21. De rol van de man is daarbij dienstbaar te zijn aan het geheel. Door zijn vermogen om afstand te nemen, helder inzicht, analyse, initiatief, creativiteit en daadkracht, is hij het noodzakelijke draagvlak, de beschermer en als het moet...de strijder. (NB. Niet dat deze kwaliteiten uitsluitend de man toebehoren ...uiteraard). Hij stelt zijn kwaliteiten geheel in dienst van zijn gezin, de gemeenschap en het leven. Het leven vanuit de Bron geeft hem de kracht om de leugen op te geven. Helder ziet hij zijn archaische instinkt, zijn bezitsdrang voor zich, zijn obsessie om zich het leven toe te eigenen, in plaats van het te dienen. Hoe deze uiteindelijk de levensvijandige structuren, de ophoping op alle fronten, de uit de hand gelopen ontwikkelingen, de ongebreidelde wetenschap, technologie en winstbejag, de (ego)expansie met uitbuiting van de zwakken, tot gevolg hebben gehad. De stap tot de noodzakelijke Ommekeer is dan niet meer te vermijden. Opname in de Nieuwe Gemeenschap en het uitstappen uit de oude zijn twee keerzijden van dezelfde medaille. Niet op je prestatie, maar op
je inzet voor het 22. Ongeoorloofde generalisatie: Een van de plezierige kanten van mannen is, dat zij (relatief) gemakkelijk over conflikten heenstappen, terwijl vrouwen hun animositeiten vaak "eindeloos" met zich mee blijven dragen. Zie ook: "Cosmologie". 23. We bevinden ons op een keerpunt in de geschiedenis, een dat gekenmerkt wordt door ego-uitputting, opgebrand-zijn, burn-out. Op het moment dat de oude religie zijn zeggenskracht heeft verloren, de mens totaal op zichzelf is teruggeworpen, vervreemd van zichZelf en zijn omgeving is hij totaal overgeleverd aan het materialisme, de verstrooiing, de zinloosheid, de wanhoop en de angst. Het is gevolg van ego-inflatie, in gang gezet door het Christendom en voltooid door het WTK-complex (wetenschap, technologie en kapitalisme). Ook "spirituele" initiatieven brengen geen werkelijke verlichting. Immers, in plaats van zich invoegen in het Geheel, wordt het Geheel ondergeschikt gemaakt aan de eigen strevingen. Iedereen loopt om de hete brij heen, namelijk - om de balans te herstellen - de noodzaak van vrijwillig afstand doen van het teveel. Individueel en collectief zijn we zo op een zero-punt aangekomen. Dit is zo "allesomvattend", dat we van een "kosmisch omslagpunt" kunnen spreken, een moment dat de overgang van een oud naar een nieuw aeon markeert. Ontvluchten kan immers niet meer. Nog meer rationalisaties, nog meer mediteren, nog meer publicaties, nog meer leraren, niets helpt. We worden geconfronteerd met het Absolute Niets, de bodem van het bestaan. Er is een leemte ontstaan, die nu massaal van buitenaf opgevuld dreigt te raken. Om ons eigen leerproces te redden, moeten we onze ontreddering echter onder ogen zien. Dit terug naar af betekent zowel onze ondergang als onze wedergeboorte. Dodelijk vermoeid legt het ego zijn hoofd in de Schoot van het bestaan. Deze Grond is het Vacuum, de Leegte. Het is de Ultieme Dimensie waarin alles zonder uitzondering in hetzelfde eeuwige Moment in terugkeert en van waaruit alles opnieuw ontstaat. Deze Uiteindelijke Werkelijkheid wordt Grote Moeder of Matrix genoemd. Zij is de eerste en laatste, het alpha en omega, het Allesomvattende. Zo hebben wij in het diepst van onze crisis onze Diepte teruggevonden. Zie ook: "Universele Boodschap" © 2000 Copyright by Han Marie
Stiekema |
