Enige tijd voordat het concert begint op je gemak gaan zitten, liefst met een rechte rug, voeten plat op de grond. Je in die houding ontspannen, loslaten, zonder dat de rechte rug daarbij verloren gaat. Wordt het gewicht van je lichaam voelbaar in je voetzolen en je zitbeenderen, dan stel je je daar bewust voor open. De buik is los, zodat je adem vrijelijk kan bewegen. Dit hou je dan zo.

Met je voetzolen opgenomen in je aandacht wil zeggen, dat je het contakt met de grond bewust gewaarwordt, dat je kijkt wat je daar voelt. Met rechts beginnen bijvoorbeeld. Voel je het contakt, dan kun je vervolgens langs je onderbeen naar boven gaan, om het contakt dat je huid met de kleding maakt, gewaar te worden. Ben je daarbij tot je onderbuik gekomen, probeer dan eens je rechterbeen als geheel te voelen en met links te vergelijken. Is er verschil en zo ja wat? Vervolgens hetzelfde vanuit de linker voetzool naar boven. Waarna je kunt proberen je hele onderstel als uit één stuk te voelen.

Is dat rond, dan kun je je vervolgens openstellen voor het contakt van je achterwerk met de stoel, de bank of het kussen. Je kijkt wat je daar voelt. Vanuit je onderrug kun je dan op een gegeven moment op een speelse manier naar boven gaan, om overal waar je komt het contakt dat je huid met de kleding maakt bewust te worden. Zowel aan de achter-, zij- als voorkant van je romp. Totdat je bij je schouders bent aangekomen en je eerst je rechter arm invoelt en vervolgens de linker. Aldus doende heb je je geopend voor de gewaarwordingen van je hele lichaam, met name die van het huidcontakt. Hierdoor heb je bewust gevoelscontakt met het Iichaam als geheel gekregen. Je bent bewust afgestemd op het lichaam – als luisterend instrument - in direkt contakt met de naaste omgeving.

Is het concert inmiddels begonnen, dan stel je je vanuit dit lichaamsgevoel al luisterend in op de grondtonen. Dat wil zeggen, dat je luisteren in het verlengde ligt van je bewuste lijf- en contaktgevoel. De kunst is zowel op dat contaktgevoel afgestemd te blijven, alsook je vandaaruit open te stellen voor de muziek, iets waarvan je zult ontdekken, dat het in het verlengde ligt van het lichaamskontakt met zijn orngeving. Wanneer het bewuste lijfsgevoel door de muziek wordt aangeraakt, kan zij met een sprong zichzelf overstijgen. Samen met de muziek komt zij dan in een nieuwe ruimte. Je ontdekt, dat door open te zijn voor je lichaam je daardoor en tegelijkertijd open bent voor alles wat in het verlengde ligt. Lichaam, huidkontakt, grond, stoel en muziek liggen in elkaars verlengde, zij blijken opgenomen in eenzelfde aandacht, in eenzelfde bewustzijnsruimte.

Vanuit deze toestand kun je voelen, dat op een gegeven moment je beide ogen naar terzijde worden getrokken, ieder oog naar het oor aan dezelfde zijde. Hoe intenser je luisterende heldere aanwezigheid, des te gemakkelijker dat dit spontaan optreedt. Deze beweging toelaten, tot je het gevoel hebt 'met je ogen in je oren' te zitten. Zien en luisteren zijn dan geen aparte aktiviteiten meer, zij zijn samengevallen. Dit is het moment, waarop, met het handhaven van je basisaanwezigheid - de bewuste aanwezigheid die je met behulp van contaktgevoel en de muziek had opgebouwd - je je tevens gaat openstellen voor het soloinstrument. Je voelt de muziek je oren ingaan, overal voel je de trillingen zachtjes doordringen; door bewust gewaar te zijn open je je oorschelpen tot diep binnenin, eerst rechts, dan links, dan beide tegelijk.

Heb je dat zo een tijdje laten gaan, dan kun je vervolgens voelen, dat je beide oorschelpen en -lellen zich in de richting van beide schouders verlengen, terwijl het luisteren daar als vanzelf in meegaat. Met het "verlenging van je oren naar je schouders" is dan ook het luisteren "in je schouders'"gaan zitten. Je luistert nu met je schouders. Door er met je gevoel in te zijn, hebben ze zich geopend, kun je ervaren dat zij je luisterorganen geworden zijn. Door dit schoudergevoel nu te laten opgaan in het algehele lichaamsgevoel, valt het soloinstrument samen met de achtergrondmuziek. In je heldere bewustzijnsruimte is de muziek tot één geheel samengesmolten. Niet jij gaat dan in de muziek op, maar de muziek is in jou opgegaan. De muziek is daardoor een deel van jouw stilte geworden, zelfs zo, dat zij er geheel in kan verdwijnen.