|
Brief 5 |
|||
| Brief
1 Chinese levenskunst krijgt gestalte in het Vondelpark Brief 2 Brief 3 Brief 4 Brief 5 Brief 6 Brief 7 Brief 8 Brief 9 Brief 10 Brief 11 Brief 12 Brief 14 Brief 16 Brief 17 Brief 18 Brief 23 |
De tijd is aangebroken, dat wij de universaliteit van de heerschappij (hegemonie), het dogma, het Westen, de intolerantie, de onderdrukking, vervolging, uitbuiting en de dood... door de universaliteit van het leven, de traditie, de natuurverbondenheid, de vreugde, de medemenselijkheid en het overleven vervangen (,,kwestie van leven of dood"). Voor dit doel is het nodig, dat wij de gemeenschappelijke noemer, het levenbrengende principe ontdekken van alle tijden en alle culturen. Een van de meest verlammende verschijnselen van de huidige tijd is immers de immense versplintering, opdeling en verzelfstandiging van zowel religieuze, culturele en sociale impulsen en stromingen. Dit was nodig om de verscheidenheid zijn optimale ontplooiing te geven. We staan nu echter op een kruispunt. Of we gaan (met onze versplintering) ten onder in het destructieve universalisme van de huidige schijnwereld en het consumisme, of we kiezen voor een werkelijk levensvernieuwende cultuur. Een die naast innerlijke emancipatie en realisatie tevens gemeenschap en solidariteit met de onderdrukten en de aarde voorstaat. De gemeenschappelijke noemer is de tweevoudige oorsprong, het geworteld-zijn in "hemel" en aarde. Vanaf het allereerste begin der mensheid was de vrouw het centrum van de kosmogenie. Zij was op mystieke wijze verbonden met de natuur. Haar vruchtbaarheid liep parallel aan die van Moeder Aarde, het hele leven was ervan afhankelijk. Later en/of op andere plaatsen werd de schepping het voortbrengsel van het "heilig huwelijk" (hiërogamie) van hemel en aarde. Het is de kosmische mythe bij uitstek. Zowel het menselijk huwelijk is er een afspiegeling van (,, ik ben de hemel, jij bent de aarde"), evenals de vruchtbaarheid van de aarde. Rituele vruchtbaarheidsorgiën en hun opvolgers (o.a. camaval!) vinden hier hun oorsprong. De tweevoudige oorsprong - en dat is belangrijk - vinden wij terug - in verschillende vorm - zowel in oorspronkelijke Afrikaanse culturen, de grote culturen van Egypte, het Midden-Oosten, Griekenland, India, China en Japan alsook bij vrijwel alle inheemse culturen. Het is de universaliteit die we gezocht hebben! Een van de ontelbare voorbeelden is de confucianistische filosoof Zhang Zai (1020-1077) met een voor de gehele Chinese cultuur typerende tekst: "De hemel is mijn vader en de Aarde mijn moeder. Zelfs een luttel schepsel als ik heb een intieme plek in hun midden. Daarom is wat het universum vult mijn lichaam en wat haar richting geeft is mijn natuur. Alle mensen zijn mijn broeders en zusters en alle dingen mijn metgezellen." Verder is bijvoorbeeld in de kosmologie van de Maya's de natuur goddelijk bezield, evenals dit het geval is bij de Quechua-indianen van de Andes. Beide volken leefden - voordat hun culturen werden vernietigd door westerse soldaten, handelaren en missionarissen - in harmonie met hun natuurlijke omgeving. ,De aarde is niet van ons, wij zijn van haar". Voor de Pueblo-indianen van New Mexico is de natuur een cyclisch gebeuren binnen een kosmische Realiteit. De Makuna uit Columbia geloven dat mens, dier en plant delen van hetzelfde Ene zijn. Voor het Rapanui-volk van het Paaseiland geldt, dat de mens voortkomt uit de bevruchting van de aarde door de hemel. Voor de Maori's van Nieuw Zeeland begon de schepping met Papa, moeder Aarde en Rangi, de Hemelvader. In het begin lagen zij omstrengeld in duisternis. Tussen hen in lagen gedrongen, verlangend naar licht en vrijheid, hun kinderen. Op een dag maakte de sterkste zoon, Tane Mahuta, zich vrij uit de omarming van zijn ouders, waardoor het leven op aarde ontstond. De Huli op Papua Nieuw Guinea geloven dat de aarde is ontstaan uit een uitbarsting op de zon. Voor hen maakt alles deel uit van een kosmische zowel als natuurlijke orde, alles is deel van een grote samenhang. De Aeta-stam op de Filippijnen zegt het zo:" De Aarde is heilig. Het werd door de opperste Goddelijkheid geschapen". Zij beschouwen het land als een verlenging van het eigen lichaam, zodat schade toegebracht aan de aarde schade bij henzelf veroorzaakt. De Karen uit het noorden van Thailand - evenals de meeste andere inheemse volken - vereren Moeder Aarde als de bron van alle leven. Ook in het traditionele Afrikaanse geloof zijn alle natuurlijke rijkdommen heilig en moeten de mensen deze daarom gezamenlijk beheren, terwijI voor de Nubiërs in Egypte de spirituele verwantschap met het universum uitgedrukt werd in de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Uit deze zeer bescheiden selectie zal duidelijk zijn, dat inheemse volken onze Traditie niet alleen het meest nastaan - als broeders en zusters - maar dat zij tevens onze leermeesters zijn. Hun eeuwenlange traditie is wat wij opnieuw moeten leren: het geworteld zijn in "hemel" en aarde. In de Oorspronkelijke Traditie staat daarom niet alleen de,,mythe", maar de existentiële ervaring van lichaamscontakt met de directe omgeving (als dagelijkse oefening) en het teruggeven van je geest aan de Kosmos (door de innerlijke fluistering: "deel van het Geheel") centraal. © 2000 Copyright by Han M. Stiekema. All rights reserved. Last update:08/30/06 |